Kirkjublaðið - 01.06.1893, Blaðsíða 9
105
Jeg hefl opt spurt raig: Hvers vegna eru ekki allir
með, er nánast eiga hlut að raáli? Jeg flnn aldrei full-
nægjandi svar. Vili enginn gefa mjer það.
H.
-----4'----
Hvað er Guðs andi ?
Eptir Esajas Tegnér.
Hvernig vinnur hann verk sitt í náttúrunni og í
manninum? Ef vjer leggjum þessa spurning fyrir sJcyn-
semina, þá svarar hún oss, að eigi sje hægt að hugsa
sjer nokkurn anda, er sje aðgjörðalaus, heldur hljóti hver
andi að vera sístarfandi. Guðs andi hlýtur því að vera
kraptur Guðs, það er: Guð sjálfur, hvar heizt sem hann
verkar á heiminn eða mannkynið. Heiðnu spekingarnir
segja oss fyrir þúsundum ára siðan, að Guðs andi kveiki
ljós sólarinnar, láti blómin spretta og æsi storma hafsins.
Þeir segja hann sje hvarvetna, hann sje sál náttúrunn-
ar, hann sje kjarni lítsins, enginn hlutur geti lifað án
hans; ef hann væri eigi til, þá myndu stjörnurnar hrapa
af brautum sínum, þá yrði vorgrænkan gul eins og visn-
að lauf, þá yrði allt hið skapaða sem andvana likami í
hinu auða, tóma djúpi. Þeir segja, að sál mannsins sje
eigi annað en neisti af anda Guðs, dropi af hinni sístreym-
andi, eilifu lindinni, hennar uppruni sje á himni og þang-
að fari hún aptur.
Þetta eru nú svör skynseminnar, mannlegrar skyn-
semi. Ef vjer berum þau nú saman við það, sem Guðs
opinberaða orð fræðir oss á, þá kemur það fram hjer
eins og annarstaðar, að skynsemin og Guðs orð eru sam-
hljóða i aðalatriðunum; Guðs orð staðfestir rannsóknir
skynseminnar. Munurinn er sá eini, að Guðs orð skýrir
þetta allt betur og áreiðanlegar. Það tekur af öll tví-
mælin.
I fyrsta kapítula 1. Móses-bókar segir, að Guðs andi
hafi svifið yfir vötnunum; þá aðgreindist ljós og myrkur,
himinn og jörð. Guðs andi hefir skapað allan heimsins
her, segir Davið ; Guðs andi hefir gefið mjer lif, segir
Job.