Kirkjublaðið - 01.06.1893, Blaðsíða 11

107
aðu þá G-uði, því að hann heflr þá sent þjer sinn heilaga
anda, því að hann er einkum andi helgunarinnar.
I fám orðum: hvar helzt sem göfug hugsun vaknar,
hvar sem menn einsetja sjer, að koma einhverju góðu
til vegar, þar sem viljinn er hreinn, þar er Guðs andi í
og með. Guðs andi heflr ávallt verkað á mannkynið
meir eða minna. Hann er andi rjettvísinnar, kærleikans
og fuilkomleikans. Væri þessi andi eigi til, þá væri mað-
urinn dýr, skynsemin skáldskapur tómur og framför mann-
kynsins munnmælasaga. Hvergi kemur þessi andi kröpt-
uglegar frám en í kristindóminum, því að kenning Krists
er andríkust, hreinust og mannlegust allra kenninga.
Þýtt hefir
Bjarni Jónsson.
Aldamót, 2. ár, 1892, ritstj. sjera Fr. J. Bergmann,
Rvik, Isaf.pr.sm. — Þessi annar árgangur »Aldamótanna« er
gefinn út af prestum hins ev. lút. kirkjufjelags Islendinga
í Vesturheimi, og ágóðinn, sem verða kann af sölunni,
rennur 1 sjóð hinnar fyrirhuguðu skólastofnunar kirkju-
fjelagsins. Rit þetta heflr fyrst komið út í ár og verður
nú sent víðsvegar um land með strandskipinu.
I ritinu eiga þeir prestarnir 4 hver sinn skerf og
hinn 5. er sjera Valdimar Briem með allangt kvæði.
Fremst er kvæði sjera Valdimars og heitir »Kirljan«,
»að nokkru leyti kveðið eptir fornum sögum«. Eldhafið
steypist yfir byggðina, en þyrmir kirkjunni og þeim, sem
til hennar hafa leitað. Þeir, sem kotnið hafa i Reykjahlíð
við Mývatn, minnast kirkjunnar þar í svolitlum grasbolla.
luktura hraungarði á alla vegu. Osagt skal þó, hvort
skáldið beflr haft fyrir sjer nokkrar sögusagnir þaðan.
Kirkjan ein veitir skjól, það er kvæðisefnið, sem höfund-
urinn túlkar með sinni alkunnu snild.
Næst er œfisago.: Spurgeons eptir sjera Hafstein Pjet-
ursson, hún var flutt á kirkjuþinginu í fyrra. Það er vel
að þessa ræðuskörungs og ágætismanns hefir verið minnzt
rækilega á voru máli. Lærðir sem leikir hljóta að hafa
mikla uppbyggingu og ánægju af að lesa þessa æfisögu ept-
ir sjera Hafstein, sem er einkar vel sögð. Af ritum