Kirkjublaðið - 01.07.1893, Qupperneq 2

i 14
Um helgidagahald.
Þetta mál er nú komið á dagskrá, og virðist þvi eigí
ástæðulaust að fara um það nokkrum orðum. Það eru
einkum tvö atriði, sem hjer koma til greina. Annað er
um það að afnema nokkra helgidaga, en hitt er um að
stytta helgina á helgum dögum, og fleira, sem lýtur að
helgihaldi.
Þeir, sem fara fram á það, að afnema nokkra helgi-
daga, bera það einkum fyrir, að þessi fátæka þjóð megi
ekki við því í efnalegu tilliti að missa slíka daga frá því
að sjá fyrir lífsnauðsynjum sínum, einkum á vissum tím-
um árs. Það geta verið skiptar skoðanir um það, hvað
þjóðin þolir; en varla mundi það þó muna allmiklu í til-
liti til efnahags hennar, hvort nokkrum helgidögum er
fækkað eða ekki, ef helgihaldinu er skipað skynsamlega
að öðru leyti. Það er naumast helgidagafjöldinn, sem
veldur fátækt landsmanna, heldur miklu fremur margt
annað. Bæði er það, að mörg nauðsynjavinna er leyfð
á heigum dögum, og í annan stað mundi allt geta bjarg-
azt fyrir helgidögunum, ef að vel er að verið hina virku
daga, sem nú eru. Góðir húsbændur og aðrir vinnuveit-
endur munu og fúslega unna góðum verkamönnum sín-
um þeirrar hvíldar, er hægt er að hafa á helgum dögum,
og ails ekki telja það eptir. Svo er á fleira að líta en
líkamans nauðsynjar einar, því að »maðurinn lifir ekki á
einu saman brauði«. Ef helgidögunum er varið samkvæmt
tilgangi þeirra, þá verður varla sagt, að þeir sjeu of
margir. Ut af því bregður nú reyndar optlega, að þeim
sje varið eins og til er ætlazt; en svo er með margt
fleira, sem vanbrúkað er, og verður ekki sjeð við því til
hlítar.
Þeir dagar, sem einkanlega hefir verið farið fram á
að afnema sem helga daga, eru: skírdagur, hinn almenni
bænadagur, uppstigningardagur og annar í páskum og
hvítasunnu. Að því er snertir sldrdag og uppstigningar-
dag, þá eru þeir dagar haldnir til minningar um svo há-
leita atburði, að það mundi særa trúartilfinningar margra
manna, ef þeir væru gjörðir að virkum dögum, enda þótt