Kirkjublaðið - 01.07.1893, Blaðsíða 8
120
með rökum skoðun hans, sem lýsir sjer í þeirri ritgjörð;
og það ætla jeg mjer ekki heldur að gjöra í þetta sinn.
Það er ekki nákvæmt hjá hinum heiðraða höfundi,
þar sem hann segir skilyrðislaust, að jeg vilji að prestar
haldi áfram að prjedika af blöðum. Jeg vil það því að
eins að það fari betur; en búast má við, að flestum ís-
lenzkum prestum, sem nú eru uppi, láti það betur, af því
að þeir hafa fæstir vanizt á annað. Það mundi naurtiast
gefast vel að fara að neyða presta til að taka upp nýja
prjedikunaraðferð. Að minnsta kosti treysti jeg mjer ekki
til þess. En hinu hefi jeg alls ekki á móti, að stúdentar
á prestaskólanum yrðu æfðir í því að prjedika blaðalaust
jafnframt því að semja prjedikanir. Jeg álít það meira
að segja æskilegt, svo að hver prestur geti haft þá að-
ferðina, sem bezt á við hann. Yrði sú raunin á, að blaða-
lausa prjedikunin reyndist áhrifameiri, þá mundi »upplest-
urinn« smátt og smátt hverfa, og flestir ungir prestar
gjöra sjer far um að taka upp þá aðferðina, sem bet-
ur þætti gefast.
Ekki er það heldur nákvæmt, að kirkjan á íslandi
sje undantekning í þessu efni; því að eins og kunnugt er
tíðkast blaðaprjedikanir líka allvíða erlendis, þó að hitt
muni vera almennara.
Hvort kirkjur eru betur sóttar þar sem blaðalaus prje-
dikun er um hönd höfð, veit jeg ekki. Hjer á landi er
lítil reynsla fyrir því; en sú litla reynsla, sem hjer er,
virðist benda á, að þetta atriði út af fyrir síg hafl alls
engin áhrif á kirkjurækni, Þó að hjer sje víða miklu
ábótavant með kirkjurækni, skal jeg láta það ósagt, hvort
hún er hjer minni að tiltölu en í öðrum lúterskum söfn-
uðum. Og það eitt er víst, að það má eptir öllum atvik-
um telja það ekki að eins vítalaust, heldur jafnvel aðdá-
unarvert, hvað kirkjur eru opt vel sóttar hjer á landi
jafnvel í skammdegi á vetrardag, stundum um langan veg,
í illviðrum og ófærð, yfir heiðar og hraun, yfir illfær
vötn og sanda og aðrar íslenzkar torfærur. Og undir
prjedikuninni sitja allir hljóðir, þó ekki sofandi, heldur
með lifandi eptirtekt og opt jafnvel mjög »spenntir«, sem