Kirkjublaðið - 01.07.1893, Blaðsíða 9

1?1
kallað er. Og þó prjedika prestarnir í þessum kirkjum
af blöðum.
Lýsing höfundarins á »upplestri« prestanna (bls. 101)
er þannig löguð, að öllum prestum, sem lesa af blöðum,
hlýtur að finna sjer stórlega misboðið; enda væru þeir
alls óhæíir til að vera prestar, ef þessi lýsing væri á
rökum byggð. En vjer megum ekki taka þetta illa upp,
því að það er auðsjáanlega ritað í »hita«.
Jeg þarf ekki að þykkjast við hinn heiðraða höfund,
og það því siður, sem hann lýkur því lofsorði á sálma
mína, sem er miklu meira en jeg get gjört nokkra kröfu
til. En þessir sálmar hafa þó alveg sömu galla og prje-
dikanirnar, sem jeg les upp af blöðum. Þeir eru fyrst
hugsaðir, svo ritaðir á blöð og síðan lesnir eða framfluttir.
Og þó eiga sálmarnir að vera svo góðir, en prjedikanirn-
ar lítt nýtar og áhrifalitlar.
Mun það ekki vera helzt til djúpt tekið í árinni hjá
greinarhöfundinum, þar sem hann segir, að »allir þeir,
sem mesta æflngu hafa og bezt vit á ræðuhaldi, sjeu sam-
mála um það, að upplestur sje áhrifalítilprjedikunaraðferð«,
og að »þetta sje sameiginlegur vitnisburður allra merkra
ræðumanna« ? Jeg vil í þessu tilliti leyfa mjer að vitna til
þess, sem hinn nafnfrægi dr. Farrar skrifar um þetta mál
í Review of the Churches. Hann segir svo meðal annars:
»Þær lang-atkvæðamestu prjedikanir, sem jeg nokkurn
tíma hefi heyrt, voru skrifaðar prjedikanir. Jeg hefi t. d.
heyrt dean Vaughan gjöra fjölda af áheyrendum, ervoru
karlmenn, frá sjer numda með prjedikunum, sem hvert
einasta orð í var lesið upp úr handriti; og enginn ein-
asti þeirra mun nokkurn tíma g'leyma þeim. Jeg hefi
sjeð dean Stanley gjöra stóran söfnuð í klausturkirkjunni
öldungis hugfanginn af prjedikunum, sem hann hefði eigi
getað talað af upp úr sjer eina einustu setningu. Vjer
getum minnzt á dr. Chalmer, dean Jeremies, prófessor
Blunt, canon Melvill, kardínála Newmann, biskup Wilber-
force og biskup Lightfoot. Þegar vjer höfum dæmi þess-
ara manna fyrir augum vorum, þá er það alveg árang-
urslaust og gagnstætt öllum sögulegum sannleik, að full-
yrða, að söfnuðir ekki geti orðið hrifnir, gagnteknir og jafn-