Kirkjublaðið - 01.07.1893, Síða 12

9. Augum mæni’ eg upp til þín
opt í tieimi hjer,
herrann Jesús. heillin mín,
hjálpaðu mjer. (Hrs. Bmtj. 190, 8.).
10. TJtvaldir syngja
sætt í himnavist.
Hvab skal mann svo þyngja
að hali’ ei þangað lyst!
Lausnarinn bar oss langt i burt
fra angist. (Hrs. Bmfj. 136, 8.). Meira geinna.
------3SS----—
Lagafrumvörp fyrir synodus 1893.
Lagasetiungarnefndin, sem sett var á synodus í fyrra,
og lausiega var getið í síðasta blaði, leggur fram frum-
varp til laga umTcirTcjur, ogfrumvarp til laga um skipulag
og stjórn andlegra mála hinnar islenzJcu þjóðldrhju.
Frumvarp til laga um kirkjur er nijög svo ítarlegt í
20 greinum. I því eru ákvæðin, sem felld voru úrfram-
varpi sjera Þórarins á þinginu 1889, um algjörða breyt-
ingu á tekjustofninum, en þar sem áður var farið fram á
lJ/2 alin af hverjum fermdum sóknarmanni, er nú stungið
upp á 1 krónu.. Legkaupinu er haldið að auki sem sjer-
stöku gjaldi, 2 kr. fyrir barn yngra en 2 ára, fyrir eldri
4 kr. Fyrir sveitarlimi greiðist úr sveitarsjóði. Frum-
varpið tekur svo upp ákvæði laga frá 22. mai 1890 um
innheimtu og meðferð á kirknafje, en eykur við þau og
breytir í ýmsum greinum. Sjóðir kirkna leggist í hinn
almenna kirkjusjóð á 10 ára fresti, »stjórn landsbankans
skal stjórna sjóðnum og ávaxta fje hans undir yfirum-
sjóu stiptsvflvaldanna og landshöfðingja«. Stiptsyfirvöldin
veita lánin. Kirkjur eiga heimtingu á að fá svo mikið
lán úr kirkjusjóði, að þær sjeu í sómasamlegu standi, en
varnagli er sleginn við því, að kirkjan sökkvi i botn-
lausa skuld, eins og nú á sjer stað sumstaðar, er tekjur
hrökkva eigi fyrir vöxtum, með því að leggja þann auka-
kostnað, er kirkjan sjálf getur eigi borið, á prestakallið,
eiganda eða gjaldendur, eptir því sem á stendur með fjár-
haldið. Gjört er ráð fyrir hitun kirkna, er greiðist úr
kirkjusjóði. »Þá er kirkju skal byggja að nýju, mælir