Kirkjublaðið - 01.09.1893, Blaðsíða 1

lianda íslenzkri alþýðu.
III.
RVIK, SEPTEMBER 1893.
10
Steinunn Bjarnadóttir Melsteð.
(Ekkja sjera Jóns prófasts Melsteö á Klaustarhólum).
Þú sagðir einatt: »bróðir minnstu mín,
er mínutn lýkur hretviðranna degi;
því nokkru síðar vitjað verður þín; «
í vorutn ætturn^ — spárnar brugðust eigi.—
Og leipturskjótt þjer undir brúnum brá
þá brosi fyrir, — lengst skal það í miuni, —
því sama’ er jeg svo opt í æsku sá
af augum stökkva föðursystur þinni*.
Þú áttir fáa líka, ljúfa sál,
þú lyndisprúða, sanna göfugmenni
með orðin heppnu’, er aldrei voru tál; —
en, ó hve lík í flestu varstu’ og h e n n i. —
Jeg sá þig unga’, er æskuvinur minn
í yðvart rann hið fyrsta sinn mig leiddi
og benti mjer á kæra svannann sinn,
er sæll mót komumönnum arma breiddi.
Jeg sá þig optar en jeg talið fæ. —
Jeg átti’ ei systur. Þarna var hún fundin! —
og hjartans glöð og orðhög varstu æ,
jeg optast þögull, minningunum bundinn.
*) o: móður skáldsins.