Kirkjublaðið - 01.09.1893, Blaðsíða 10

HS4
Á vetrinn, já á vetrinn, er hörð er úti hrið
og hjúpar jörðu næturmyrkrið svarta,
þá inni vjer kveykjum ljósin orða Guðsblíð;
þeir englar Guðs lýsa’ og verma hjarta.
II.
Hvað þú, minn Guð, ert góður,
að gleðja börnin þín!
Hvað þú ert þolinmóður,
að þola brotin mín!
Jeg margopt móðga þig;
en allt þú upp mjer gefur,
og ást og blessun vefur,
og ávallt annast mig.
Hvað þú, minn Guð, ert góður!
þú gafst mjer líf og skyn,
og föður minn og móður
og margan góðan vin, —
og líka Ijós og yl,
og skjól og föt og fæði
og fieiri dýrmæt gæði,
já, allt, sem á jeg til.
Hvað þú, minn Guð, ert góður!
þú gafst mjer Jesúm Krist,
minn hjartans bezta bróður;
hann barn var líka fyrst.
Sem börn og viljum vjer
af hjarta líkjast honurn,
og hnoss það eiga í vonum,
sem börnum ætlað er.
V. B.
Hinn sögulegi truverðleiki kraptaverkanna,
með sjerstöku tilliti til upprisu Krists.
Eptir kandídat Jón Helgason í Kaupmannaliöfn.
II.
(Framh.). Það er einmitt aðferð vísindanna nú á tím-
um að spyrja um dóm sögunnar, hvað sagan segi um