Kirkjublaðið - 01.09.1893, Blaðsíða 13
157
anlega veríð mesta fásinna af Páli að benda til þessa, ef
hann hefði ekki vitað það með vissu, að harin hefði gjört
slík verk á meðal þeirra; með því hefði hann gefið þeim
vopn í hendur á móti sjer, og Korintingum hlaut það að
vera kunnugast, hvort Páll heíði framið kraptaverk í
þeirra söfnuði. Og lref'ði svo ekki verið, hefðu Korin-
tingar getað sagt: »Þetta sannar oss bezt, að þú sjert ekki
sannur postuli, því vjer höfum ekki sjeð þig framkvæma
kraptaverk á meðal vor«. Af þessu er því auðsjeð, að
Páll hefir sjálfur gjört kraptaverk í Korintuborg í viður-
vist hins kristna safnaðar þar.
Orð Páls á þessum stað vitna einnig um hina postul-
ana, að einnig þeir hafi gjört kraptaverk, því hann kall-
ar þcssi kraptaverk sín »postulateikn«; með öðrum orðum:
kraptaverkagáfan er eitt af aðaleinkennum hinna sönnu
postula; og Páll gengur út frá því sem gefnu, að sú
skoðun sje almenn meðal kristinna manna, er þá lifðu.
Gagnvart þessum vitnisburði Páls postula um krapta-
verk, bæði sjálfs hans og annara, standa andstæðingar
kristindómsins aflvana. Þeir geta ekki hrakið trúverðleik
heimildarritanna nje höfundar þeirra, nema því að eins
að beita gjörræði. Hjer getur ekki verið um sögusagnir
eða lausar munnmælasögur að ræða, því ritin eru samin
á sama tíma og viðburðirnir gjörast og af sama manni
sem kveðst hafa gjört þessi verk; og að hjer sje umvís-
vitandi ósannindi höfundarins að ræða, það verða jafnvel
mótstöðumennirnir sjálfir að játa, að sje siðferðislega
ómögulegt. Hinn einasti mögulegleiki, sem þá verður
eptir, er, að bæði sá, sem gjörði verkin, og þeir sem á
það horfðu, hafi af misskilningi og fákunnáttu gjört það
að kraptaverkum, er í raun rjettri var afleiðing samverk-
andi náttúrlegra krapta, sem þátíminn ekki þekkti. Slíkt
væri og hugsanlegt með tilliti til læknisgáfunnar, en þess
ber að gæta, að Páll gjörir skarpan greinarmun á lækn-
isgáfunni og gáfunni til framkvæmda kraptaverka, og það
er eins og Páll telji ekki sjúkralækningar með krapta-
verkum. Auk þessá álítur Páll, að kraptaverk hafi að
eins átt sjer stað í hinum kristna söfnuði. (Meira).