Kirkjublaðið - 01.12.1893, Blaðsíða 4

báðum bliðum, eins og rúmið frekast leyfir. Lesendurnír
mega ekki misvirða það, þótt þetta mál kunni að taka
upp mikið rúm í hinu litla blaði.
Gfangur málsins — og hann verður eflaust langur og
strangur — er þessi: Umræður í blöðunum og þá sjer-
staklega i Kbb, umræður á hjeraðsf'undum og synodus og
loks, vinnist sannfæringarsigurinn, liggur leiðin til lög-
gjafarþingsins, — fyr ekki frá sjónarmiði Kbl.
Mikilsvirtur vinur minn sagði við mig fyrir alllöngu
síðan, er við höfðum rækilega rætt þetta mál, að hann
hræddist fríkirkju hjer, af því hve lítill kirkjulegur andi
væri hjer í landi, allt of lítill sannur kristindómur. Þessi
hugsun greip mig rneð sannfæringarvaldi. Engri hugsun
hefi jeg jafnopt velt fvrir mjer, og hún hefir smámsam-
an aðallega snúið mjer til hins gagnstæða, til þeirrar
hjartanlegu sannfæringar, sem jeg tel mjer skylt að halda
fratn, að kirkju Drottins vors Jesú Krists sje fyrir beztu
að mega standa óháð og ganga inn í óvissa framtíð treyst-
andi Guði einum.
Hjer er ekki að sinni farið út í neitt einstaklegt,
þetta er að eins yfirlýsing.
„Upplestur” eða „taia”.
Svar til sjera Valdimars Briem (sbr. Kbl. III, 8).
Það er mjer unun og ánægja að eiga orðastað við
sjera Valdimar Briem um framburð islenzkra presta. Það
er þjóðkunnugt, að hann er langmesta sálmaskáld Islands,
sem nú er uppi. En hann er einnig ágætur prjedikari.
Það er samróma vitnisburður allra þeirra sem þekkja
hann. Jeg hefi þess vegna örugga von um, að hann
fallist á framburðaraðferð mína, þegar hann heflr íhugað
þetta tnál vel og rækilega.
Fyrsta skilyrði fyrir góðum fratnburði presta er blaða-
laus prjedikun Fyrir þessu hefi jeg fært mörg rök, sem
sjera V. B. hefir alls eigi reynt að hrekja. Sum þeirra
eru tekin fram í Kbl. III, bls. 99. Þar bendi jeg á frels-
arann og postulana. Blaðalaus var prjedikun þeirra. Jeg
vitna einnig til sögunnar og nútímans. Blaðalaus fram-