Kirkjublaðið - 24.12.1893, Page 5

225
þeir sáu engil og heyrðu rödd hans. Engillinn sagði við
þá: »Ottist ekki, því jeg flyt yður mikinn fögnuð, sem
veitast mun öllu fólki, því í dog er yður frelsari fæddur,
sem er Drottinn Kristur í borg Davíðs, og hafið það til
marks, að þið munuð finna reifað barn, liggjandi í jöt-
unni«
»0g jafnskjótt var þar hjá englinum mikill fjöldi
himneskra hersveita, sem lofuðu Guð og sögðu: Dýrð sje
Guði í upphæðum, friður á jörðu og velþóknun yfir mönn-
unum«.
Hinn dýrðlegi ljómi frá himninum hvarf brátt aptur;
nótt og kyrrð var aptur á jörðunni. En svo mikil kyrrð
sem var umhverfis hirðarana, þá var sá boðskapur, sem
þeir höfðu fengið um það, að sá frelsari, sem þeir lengi
höfðu vænt, væri fæddur, lifandi í sálum þeirra. Þeir
vildu fullvissa sig enn betur um þennan boðskap. Þeir
gátu ekki haldið kyrru fyrir, þeir yfirgáfu hjarðir sínar
og fóru að sjá það, sem þeim frá himninum hafði verið
bent á, að mundi veita þeim fulla vissu. Þeir fóru til
jötunnar, sem þeim hafði verið vísað á, og fengu þar
fullvissu um það, sem þeir höfðu sjeð með augunum,
heyrt með eyrunum og fundið i hjörtum sínum.
Hirðararnir gátu ekki þagað; þeir urðu að segja frá
þvi, sem þeir höfðu heyrt og sjeð, sem hafði svo mikil
áhrif á sálir þeirra. Þeir segja Maríu og Jósep frá því?
sem þeir liöfðu sjeð og heyrt, frá því, sem gaf tilefni til
þess, að þeir komu til að sjá barnið. Hvert orð, sem
þeir tala, hefir djúp áhrif á sálu Maríu. Endurminning-
arnar um það, sem hún áður hafði reynt, um boðskap
engilsins, urðu lifandi í sálu hennar. Hún geymdi öll
þessi orð og hugleiddi þau í hjarta sinu. Hún sá í þvi,
sem við hafði borið, fullvissu um hið ókomna. Hennar
innri heimur var henni helgidómur; hún hvorki vildi nje
gat birt öðrum það, sem nú bjó í sálu hennar.
En hirðararnir töluðu; þegar þeir fóru frá þeim stað,
þar sem frelsari heimsins fæddist, vegsömuðu þeir Drott-
in fyrir allt, sem þeir höfðu heyrt og sjeð, fyrir þann
raikla fögnuð, sem boðaður var þeim og öllura mönnum,