Kirkjublaðið - 24.12.1893, Blaðsíða 14

234
um þá, um ljósin sín, um jólin, og svo livab eina, sem þeim datt.
í Img
Og þegar þeir voru hættir að borða, settu þeir diskana sína,
meb leifunum á, upp á hyllu.
En í þeim svifunum var bobið gott kvðld á gluggann á bab-
stofunni, og einhver bebinn að koma til dyranna.
Bóndi gekk til dyra, og dvaldi að eins skamma stund frammi,
og kom svo inn aptur, og fjekk konu sinni stranga, talsvert stóran,
og boggul innan í klót, gat hann þess um leib, að vinnupiltur frá
S... sem hann nefndi með nat'ni, hefbi komið meb þetta, og beðið ab lá
henni þetta frá þeim hjónunum; hann hefbi ekki viljað tefja, en sagt,.
að klútarnir gæti komib seinna.
Það varð heldur en ekki uppþot í kotinu, að sjá hvab þessir
óvæntu bögglar hefðu að geyma.
Eyrst var opnabur minni böggullinn, og kom þar innan úr dá-
lítil jólakaka, og einhver ögn af kafíi og sykri; kom þá fijótt fram
sú tillaga, ab rjettast væri að vita hvernig kakan væri, og varb
sú niðurstaðan, að það skyldi hitab á katlinum og kakan höfð með.
En fyrst þurfti þó að vita, hvað væri í hinum bögglinum.
Var nú fyrst leyst utan af honum, og komu þar innan úr tvö
myndablöð : sBoðunardagur Maríuc og »Hin fyrsta jólanótt«, myndin,
sem konuna hafbi langað mest til að kaupa í búbinni kaupmannsins.
Svo voru þar tvö heil jólakerti innan í brjefi.
Konan starði steinhissa á myndirnar, og varb svo að orði:
»í>arna eru þær — og myndin sem mig langabi mest til að
kaupa«.
Drengirnir litlu horfðu og þreifuðu, og spurðu og svöruðu í þaula.
»Nei, sko litla barnið! hvab það er fallegt !«
»Hvaða dýr eru þetta ? ósköp eru stór á því eyrun!«
»Skelfing er þetta fallegt — þetta er víst mamma þess«.
»Já, og þetta pahbi þess — og þetta vinnumennirnirn (það voru
hirðarnir).
Svona skeg-græddu þeir um myndirnar fyrst sín á milli, og
gjörðu sitt úr hverju eins og börnum er títt.
En svo tók mamma þeirra myndirnar, vafði þær vandlega inn-
an í brjefið aptur og sagði:
»Við skulum nú geyma þær vel þangab til jeg kem inn aptur«.
Svo fór hún fratn og hitabi á katlinum, og svo var sneitt af
jólakökunni og borðað með kafíinu, og hjelzt öllum vel á.
En svo tók hún ofan myndirnar aptur og fór að sýna drengj-
unum þær.
Og hún fór ab segja þeirn söguna af myndunum, og sýndi þeim
allt það, er verða mátti til skýringar henni. Hún sagbi söguna á
þessa leið :
»Það var einu sinni fátæk stúlka, sem hjet María í Nazaret,
sem er bær á Gyðingalandi; hún var ósköp góð, og gjörði aldrei
neitt ljótt, og Guði þótti vænt um hana af því að hún var svo