Kirkjublaðið - 01.10.1894, Blaðsíða 13

189
verka þeirra, sem hann þá var að leysa af hendi, held-
ur einnig til orða spámannanna um Messías og komu
hans. Spámennirnir höfðu sagt: »þá munu blindra augu
uppljúkast og eyru heyrnarleysingjanna opnuð verða, þá
munu hinir höltu hlaupa eins og hjörturinn og tunga hins
mállausa lofa Drottin« (Jes. 35, 5.—6.). »Þjer þornuðu
bein, heyrið orð Drottins: sjá jeg gef yður anda minn,
svo að þjer verðið lifandi« (Ezek. 37, 4,—5.). »Drottinn
hefur sent mig, til þess að prjedika fyrir hinum voluðu
og hugga alla, sem harmar þjá« (Jes. 61, 1.—2.). —
Þannig hafa spámennirnir spáð og verk þau, sem Jesús
vinnur eru uppfylling þess, sem spáð hefur verið og vitna
um það, hver hann sje (sbr. Jóh. 5,26.).
En Jesús ljet sjer ekki nægja í svari sinu, að eins
að vitna til verka sinna sem uppfyllingar þess, er spáð
hafi verið um hann, heldur bætir hann við: »Sæll er sá,
sem ekki hneykslast á mjer«, og í orðum þeim felst
annars vegar bróðurleg áminning til skírarans um það,
að hneykslast ekki, þótt vöxtur og framþróun guðsríkis
verði á annan hátt, en hann hafi vænt og mannlegu
hyggiuviti virðist be/t fara á, heldur láta sjer það vel
líka, að hið stóra verk, sem hefir fullkomnun guðsríkis
að markmiði, sje byrjað og á rjettum vegi, þótt fullkomn-
uninni sje enn ekki náð. En hins vegar felst í orðunum
huggun, sem hinn þungt reyndi Jóhannes með fnllum
rjetti vænti af Jesú: trúin á mig gefur bót allra meina;
sá sem ekki hneykslast, en á mig trúir, hann er sæll,
jafnvel þótt hann sitji í böndum. — Hver áhrif svar Jesú
hafi haft á skírarann vitum vjer ekki, þess er ekki getið
í guðspjallasögunni, en vjer erum þó þeirrar trúar, að
Jóhannesi hafi nægt svarið, í auðmýkt beygt sig undir
órannsakanlegan vísdóm Drottins og þolinmóður og efa-
laus, í óbifanlegu trausti til Guðs náðar, beðið þeirrar
stundar, er banasverðið gjörði enda á lífi hans.
Exi orðin: »sæll er sá, sem ekki hneykslast á mjer«
virðast kollvarpa öllum þeim tilraunum, sem gjörðar hafa
verið, til þess að komast hjá þvi, að þurfa að staðhæfa
um sjálfan fyrirrennara Messíasar, að hann liafi nokkru
sinni efast um, að Jesús væri í sannleika hinn fyrirheitni