Kirkjublaðið - 01.01.1896, Blaðsíða 1

mánaðarrit
handa íslenzkri alþýðu.
VI.
RVIK, JANÚAR, 1896.
1.
23. sálmur Davíðs.
Eptir Karl Gerok.
»Drottinn er minn hirðir, mig mun ekkert bresta«.
Segið mjer, vinir mínir, verður fegurri lofsöngur sunginn
elsku og trúfesti hins algóða Griiðs? Eru nokkur önnur
orð, sem innilegar og betur lýsi unaði sálar, sem hefir
hvíld í Guði, er glöð í Guði, er rík i Guði, er alsæl í
Guði, en þessi orð: Drottinn er minn hirðir, mig mun
eklcert bresta? Þessi dýrðlega mynd birtist oss seint og
snemma í hinum gamla og nýja sáttmála: «Hann fæðir
sína hjörð, sem hirðir, tekur unglömbin 1 faðm sjer, og
ber þau í fangi sínu, en leiðir mæðurnar«, segir spámað-
urinn Esajas (40, 11). »Heyr þú, ísraels hirðir, þú sem
leiðir Jósep eins og hjörð«, hrópar sálmaskáldið (Dav.s.
80, 1). Hjá spámanninum Esekiel lesum vjer þetta fyrir-
heiti Drottins: »Eg vil uppvekja þeim einn einkahirði,
sem skal ala þá« (34, 23). Og frelsarinn sagði um sjálf-
an sig á sínum hjervistardögum: »Eg em góði hirðirinn,
og eg þekki mína, og minir þekkja mig« (Jóh. 10, 14).
Hann segir fyrir um dauða sinn með þeim orðum: »Sá
góði hirðir gefur líf sitt út fyrir sauðina* (Jóh. 10, 11).
Hann talar um tilkomu rikis síns með þeim orðum: »Þar
mun verða ein hjörð og einn hirðir« (Jóh. 10, 16). Og
sjáandinn Jóhannes á enga fegri lýsingu í Opinberunar-
bók sinni á sælu himinsins en þessa: »Lambið, sem er
fyrir miðju hásætinu, mun gæta þeirra, og visa þeim á
llifandi vatnslindir« (7, 17).
Mynd hins góða hirðis, og þá sjerstaklega þessi sálm-
Í