Kirkjublaðið - 01.02.1896, Blaðsíða 12
28
Slíkur maður er auðvitað langt frá því að vera líkur
postulanum Jóhannesi, en hann hefir þó sina von.
Jesús Kristur gefur það jafnvel í skyn, að vor bíði
verulegt framhald lífsíns hjerna megin á óendanlega íull-
komnara stigi, með stöðugri þróan og framsókn. Hann
talar um hina »mörgu bústaði® í húsi föður síus, það er
tíðast skilið um samfundastaðina hinum megin fyrir ást-
vinina, sem hjer hafa búið saman, en mætti eigi einnig,
og það engu síður skilja það um stig eða stöðvar fram-
sækjandi, þróandi lífs um aldir alda? í dæmisögunni um
hinn rangláta ráðsmann hkir Jesús ókomna tímanum við
»eilífar tjaldbúðir«. Það er mótsögn í því heiti, en um
leið skýrir það mikið. fleitið felur i sjer bæði hvíld og
ferð; einmitt þetta að slá nýjum og nýjum tjöldum f
hverjum áfangastað á fullkomnunarbrautinni.
Og hvað verður um lífið, sem ekki fær að njóta sin?
Sú ráðgáta verður oss eigi svo myrk, er vjer hugsum
oss eilífðina óendanlegt starfsvið vaxandi krapta. Vjer
sjáum það stöðugt fyrir oss, hvernig þessi maðurinn kem-
ur sjer fyrir raeð það, að ávaxta sitt pund og það ríku-
lega, en hjá öðrum er það sem falið fje í jörðu, án þess
að það sje sjálfskaparvíti. Þeir hafa lagt rækt við sitt
pund og haft það á boðstólum og reynt að ávaxta það,
en markaðurinn brást. Forsjónin gaf þeim vængi, en
lokaði þá síðan inni í búri. Allt í kring um oss eru
mannsæfir hnepptar og krepptar: kaupmenn, sem áttu
að hafa verið málarar, skrifstofuþjónar, sem áttu að hafa
verið skáld, erfiðismenn, sem áttu að hafa verið heim-
spekingar. Örfáir vinir kimna að ráða í þeirra dýra
pund, en það fær aldrei að sýna sig og fer í kistuna
með þeim. Drottinn vor og frelsari Jesús Kristur neitar
þessu: Hinu dýra fræi er niðursáð tii uppskerutímans,
það frjóvgast og ber fögur blóm í nýjum reit. Þessum
mönnum er líflð hjerna megin biðstund og reynsla. Það
er varaliðið, sem hinn mikli hershöfðingi lætur skýla sjer
í bili bak við ásinn, þangað til að hann stefnir því líka
fram á vígvöllinn. Það fær lika að reyna sig.
* *
*