Kirkjublaðið - 01.03.1896, Blaðsíða 2

34
Og opt jeg lít í anda
Guðs einkason á kross
við dauðans berjast dimmu kvöl,
og dreyra renna foss.
Ó, hvíkt undur, ást og náð!
ó, andans dýrsta hnoss!
fyrir mig að ljúfur lausnarinn
vildi líða dauða’ á kross.
Til kross þíns, kæri Jesús,
jeg kom og hlaut þar frið,
því aldrei jeg í huga hef,
það hæli að skiljast við.
0g hvað sem býður heimur mjer
jeg hismi met og tál;
en jeg hrósa mjer af krossi Krists,
þar Guðs kærleik vann jeg sál.
FR. FRIÐRIKSSON.
„Eitthvað nýtt.“
Eptir Hj'órleif prófast Einarsson.
Það eru ekki allfáir að tala um það nú á dögum, að
það sje lifsspursmál fyrir prestana og kristindóminn að
prjedika »eitthvað nýtt«; menn sjeu orðnir leiðir á þessu
gamla; menn kunni það nú orðið utanbókar fyrir löngu;
menn fáist ekki til að koma til kirkju, af því menn eigi
einlægt von á, að fá að heyra þetta sama gamla evan-
gelíum. »Vjer viljum fá að heyra eitthvað nýtt, sem
blási nýju fjöri og lífi inn í trúarlífið og samlíf vort«,
segja þessir menn, »eitthvað, sem samsvari þessum upp-
lýsingar tímum og fylgist með þeim«, án þess það standi
ljóst fyrir þeim, hvað það eigi að vera — einungis að
það sje eitthvað nýtt, eitthvað hrífandi og áheyrilegt.
Og hvaða menn eru það, sem tala svona?
Jú, það eru menn, sem kalla sig kristna og eru'
meðlimir kristinna safnaða, og meira að segja menn,.
sem þykjast láta sjer annt um það trúarfjelag, sem þeir
tilheyra, en eru farnir að hafa eitthvert veður af, að'
þessi fjelagsskapur standi ekki á sem traustustum grund--