Kirkjublaðið - 01.03.1896, Blaðsíða 5

M
að hver, sera á hann trúir, ekki glatist, heldnr hafl eilíft
líf. Þetta himneska evangelíum heflr krapt í sjer til að
framleiða nýtt og nýtt úr forðabúri náðarinnar, allt það,
sem getur umskapað og endurfætt mannshjartað. Það
hefir, eins og frelsarinn sjálfur á sínum hjervistardögum,
guðlegan krapt í sjer til að mæta árásum heimsins, i
hverri mynd sem þær koma, og leiða hina trúuðu sigri-
hrósandi út úr baráttunni.
Þegar vjer því spyrjum sjálfa oss, hverju vjer eig-
um að svara þessum mönnum, sem vilja að prjedikun
vor hafi eitthvað nýtt að innihaldi, þá má oss víst öllum
til hugar koma orð meistarans sjálfs, þegar hann var
kraflnn um teikn til sönnunar þvi, að hann væri frelsari
heimsins, hinn fyrirheitni Messías. Þetta var svarið sem
mótstöðumenn hans fengu: »Þessari vondu og hórsömu
þjóð skal ekki annað teikn gefast en teikn Jónasar spá-
manns; því eins og hann var í hvalfiskjarins kviði í 3
daga og 3 nætur, þannig mun og mannsins son vera i 3
daga og 3 nætur í fylgsnum jarðar«. — Þetta er teiknið
sem oss öllum er gefið. Út frá krossdauða og upprisu
Drottins vors streymir allt lif og ljós og kraptur inn í
mannlegar sálir.
Og svo verður þú, minn bróðir og systir, að eiga
það við þitt eigið hjarta og þarnæst við dómara lifenda
og dauðra, ef þú getur, þrátt fyrir þetta stóra teikn,
ekkert nýtt fengið inn í sálu þina, ekkert huggandi nje
styrkjandi, ekkert til að útrýma hinu gamla, sem þú lif-
ir í, ekkert blessunarríkt, ekkert silifandi og eilift.
Já, jeg sagði: »bróðir og systir«. Þessi orð standa
rituð undir stóra teikninu, krossi Drottins. Kraptur þeirra
er óumræðilegur. Hann bindur oss alla saman með einu
kærleiksbandi. Það er kærleiki Krists, sem þvingar oss.
Það er í hans nafni að vjer finnum oss knúða til að
leggja alla vora krapta fram í þarfir vorrar eigin og ann-
ara andlegu og tfmanlegu velferðar.
Það var eitt sinn sagt um frægan málara, að hann
blandaði liti sína með blóði sínu. Meiningin var eflaust
sú, að hann legði svo mikið af sálarlífi og sálarþreki