Kirkjublaðið - 02.03.1896, Blaðsíða 6
54
innar kirkju, svo sem t. d. Franciskus frá Assisi. Slík
guðhræðsla hlýtur að hafa sína umbun, og slíkt verk
hlýtur að flýta fyrir tilkomu Guðs ríkis á jörðunni«.
»Humbug og hneyksli« og annað verra, er dagdóm-
urinn sumra. »Sannir Guðs vinir, fyrirmyndarmenn«, er
viðkvæðið hinum megin.
Þessi ýmigustur á hernum er vel skiljanlegur. Það
má muna tíðina, hvernig Good-Templarfjelaginu var tekið
framan af og tók það þó eigi jafn-djúpt í árinni með
ýmsa »siðvendni« sem herinn, er fordæmir ýmislegt, sem
oss finnst meinlaust, ef ekki beinlínis gott. Minnist menn
nú þess í þys dagdómsins, að nú telja rjett allir hina
sterku bindindishreifingu mesta happ landsins síðan 1874.
Það er margt afkáralegt á samkomum hersins, sjerstak-
lega fyrir oss, sem af engum frábrugðnum trúarflokkum
höfum að segja. Þessar »játningar«, 60 á klukkutíman-
um eða fleiri, geta verið og eru optast í augnablikinu
einlægar, en illa kann maður við þær, þó að auðvitað
allar kirkjur hafi slíkar »játningar« í ýmsum öðrum
myndum. Orðin Krists í fjallræðunni ft. d. Matth. 6. v.
5 og 16) koma upp i huga manns við að sjá hópinn uppi
á pallinum—leiksviðinu—; en þó bregzt mjer eigi, að væri
Kristur kominn i vorn hóp, mundi hann fyr ganga hjerna út
um holtin með hernum, en setjast við að lesa prestaskóla-
fyrirlestra. Jeg þykistogfinna það, að sálarfóður hersins
er fremur til fyllis en holda. Það er sterkt áhrifavald í
augnablikinu. Um fram allt er það dáleiðsla söngsins,
hinn fjörugi enski kirkjusöngur, með vaxandi hraða
gegnum Metódista kirkjuna, sem er fóstra hersins. Jeg
sit hjer í miðju Kirkjustræti með »Kastalann« á vestur-
enda og kirkjuna í austurenda strætisins, og vildi jeg
feginn mega lána fjórðung eða þriðjung sönghraðans frá
nágrannanum fyrir vestan mig og gefa það til uppbótar
og viðbótar grannanum í austurátt, þar sem ferskeytta
hersöngserindið »Gegnum hættur, gegnum neyð« treinist
í 55 — fimmtíu og fimm — sekúndur.
Margt og margt hefði jeg við herinn að athuga, en
hjer liggur eigi fyrir, að fara inn á trúarskoðanir hans;
kynni menn sjer þær af blaði hersins »Herópinu«, sem