Kirkjublaðið - 24.12.1896, Síða 1

mánaðarrit
handa íslenzkri aljjýðn.
liA ÍK, JÓLABhAD 1896.
15.
&ó íauc'Z-o.
Upp er oss runnin
úr eilífðar brunni
sannleikans sól:
sólstöður bjartar,
birtu í hjarta
boða oss jól.
Lifna við Ijósið
liljur og rósir
í sinni og sdl;
i hjartanu friður
farsœlu kliður og
fagnaðarmál.
Kristur er borinn,
kcerleika vorið
komið i heim;
köld hjörtu glœðir,
kœrleikinn brceðir
klakann úr þeim.
Sólheima börnum
sindrar af stjörnum
hinn suðlœgi kross*;
lifsins hann lýsi og
leiðina vísi
innra hjá oss.
Jólin.
Það er siður sumra manna að halda hátíðlega fæð-
ingardaga sína eða nánustu náunga sinna. Og þótt æfi
að minnsta kosti sumra slíkra manna virðist naumast svo
markverð fyrir manna sjónum, að það takiþví, að halda
hátiðlega fæðingardaga þeirra, þá er fæðingardagurinn
þó jafnan þýðingarmikill fvrir hvern einstakan mann.
*) Tilkomumesta stjörnumerkið á suöurhveli jarðar heitir svo.