Kirkjublaðið - 24.12.1896, Blaðsíða 4
224
Komu vitringar vegaleysu
rekjandi brautir reginstjörnu,
fundu heilagt hús með jötu,
fundu Guðs barn á brúðar skauti.
Fjellu fram og færðu gjafir •
góðu barni, gull og myrru,
hlýddu hljóðir, hjarðmanna fjöld
birti blíðæri blóðugri jörð.
Hurfu svo á braut börn í hjarta,
giaðir á laun, en gripnir ótta:
Horfln var af Hermon heilög stjarna,
en hryggðarhróp hvein í Rama.
Dundu náhljóð niðingsverka
Heródesar ins heiptum kunna;
drukknuð var dýrð Drottins söngva,
í banablóði brjóstmylkinga.
--« »--
Tindrar enn yfir Tárusfjalli,
og enn stafar stjarnan helga
og enn þrumar þúsund ára,
Davíðsdraumur Drottins ijóma.
Og vitringar vegaleysu
rekja enn þá regindóma,
falla fram, færa gjaflr
Griiði og hans smurða, gull og myrru.
Og enn aptur ógn og veinan*
rymur í Rama, röggvar Tárus;
sefur son Guðs í svölum reifum,
sínu fram fer Synd og Dauði.
Son Guðs, son Guðs, sof eigi lengur,
birt oss Guð yflr blóðgum Tárus.
Iieilög sól yfir Hermons tindi
brunaðu fram yfir bólstur Dauða!
(* Skáldið á við grimmdarverk Tyrkja.