Reykvíkingur - 22.01.1892, Side 1

Blaðið fœst hjá út-
gefanda.
Afgreiðslustofa
Reykvikings er nú
1 Bankastræti Nr.12.
Reykvíkingur.
n, i.
Háttvirtu Reykvíkingar!
Eins og við skýrðum yður frá í fyrra í
fyrsta tölubl. þessa blaðs, að nokkrir menn
hjer í bænum hefðu ráðizt i að stofna blað,
sem eingöngu hefði bæjarmál Reykjavíkur
fyrir umtalsefni, og reyna með því að vekja
hinn áður sofnaða áhuga bæjarmanna til að
fara nú að hugsa sjálfir um sig ogsínmál-
efni, — við vorum enda svo djarfir, að benda
ykkur á að slíkt fyrirtæki hlyti að vera
mjög þýðingarmikið fyrir hinar sönnu fram-
farir bæjarmanna, þar sem allir gætu nú
þar með betur en áður látið kurteislega í
ljósi skoðanir sínar um ýmislegt sem miður
virtist hentugt í ýmsum bæjarmálum, bent
á annað betra með stuttum leiðbeinandi rit-
gjörðum, dæmt um aðgjörðir bæjarstjórnar-
innar og hinna ýmsu nefnda, sem hafa á
hendi opinberar sýslanir í bæjarins þarfir,
og yfir höfuð allt í bænum sem miður virð-
ist til hagað, — eins látum við nú yður
vita, vorir heiðruðu meðborgarar, að við ó-
kvíðnir höldum blaðinu áfram, með sömu
stefnu og áður, og erum við vissir um, að
það með tímanum ber happaríkan ávöxt
fyrir vort borgaralega fjelag. En eins og
orðtækið hljóðar, að ekki falli trje við fyrsta
högg, eins var ekki að vænta, að þetta blað
yrði að fullum tilætluðum notum hið fyrsta
árið, þar sem máske klikkukeðjur, skyld-
ugleiki og embættis stjettar bróðerni hafa
rígbundið suma flokka saman sem rússneska
aðalsmenn, en almúgirm hjer er heimsku-
lega vanafastur, hálfvolgur en hvorki heit-
ur nje kaldur, læst helst enga breytingu
hjer á vilja, og teiur það ganga næst „Maje-
stæts Forbrydelse11 ef fundið er opinber-
lega að gjörðum einhvers meiri háttar, sem
þeír svo nefna, en kveina og klaga í hljóði,
hver í sínum kofa yfir þessu og hinu, sem
þeim finnst miður til hagað.
Vor fasti ásetningur er sá, að forðast allt
manngreiningarálit, finna að því sem ábóta-
vant virðist vera í bænum og benda á ann-
að betra, hver sem í hlut á. Þess vegna
er nauðsynlegt, að bæjarmenn sendi blaðinu
stuttar ritgjörðir viðvíkjandi öllu mögulegu,
sem ábótavant er í bænum, og munu þær
Númerið
kostar 10 a.
verða teknar upp í blaðið meðan rúm
leyfir.
Þrátt fyrir áður upptalda annmarka (og
marga fleiri), þá erum við þó glaðir að sjá
hvaða ómetanlegt gagn blaðið hefur þó gjört.
Það hefur fundið að mörgu sem lagfært hef-
ur verið, og sem lagfært mun verða, upp-
lýst um margt, sem áður var hulið, þó sumt
það yrði ekki lagfært, sem á fyrri tímum
var orðinn hlutur, en sem við höfum þó
sýnt og sannað (þó bágt gengi), að er til
viðvörunar þeim eftirkomandi. Það má eng-
| inn hugsa sjer að við berum oss að sem ó-
nýtur, huglaus sáralæknir, sem gefur inn
sæta mixtúru við banvænu sári. Nei, við
munum hugrakkir rista og skera í sárin,
þar til hið banvæna er burt sniðið, með
þeirri óbilugu sannfæringu, að geta heil-
brigðað vort kaunum slegna borgaralega
fjelag, og þó við hið liðna ár höfum lítið
annað uppskorið fyrir að benda á það sem
| óþolandi var, en vanþökk, hatur og næstum
ofsóknir, þá bugum við ekki stefnu vora,
þvi við vitum nú, að þeir einir, sem ekki
þekkja eður vilja þekkja sinn vitjunartíma,
| munu líta öðru vísi en vel á málefni vort,
en sem betur fer eru þeir nú orðnir fáir,
! því það er ljósasti votturinn, að ekkert blað
hefur eins marga kaupendur hjer í bænum
i sem Reykvíkingur.
Enn um slökkvilið bæjarins.
— Eigi fellur eik yið fyrata högg“. —
Um kvöldið 19. desember kom lijer eldur
upp í litlu einloftuðu geymsluhúsi Þorsteins
Tómassonar austur við lækinn; eldurinn kom
af lampa sem hengdur var neðan í loftið,
en hey var ofan á loftinu og um stund
mannlaust húsið; á endanum varð þó eldur-
inn slökktur. Það furðaði marga, hvað lengi
var verið að yfirbuga svona Iítilfjörlegan
eld, og hvað sprauturnar, sem voru í næsta
húsi, komu seint, en nú, eins og oftar, liafði
staðið á sprautuhúslyklinum, og þarnæst sá
maður sjer til skapraunar nú sem fyrri hvaða
hræðileg óregla, æfingarleysi og agaleysi
er hjer í slökviliðinu, sem nú sýndi sig ljóst
við þetta tækifæri, sem mátti heita (sem bet-
Janúar, 1892.