Reykvíkingur - 22.01.1892, Qupperneq 3
3
allir vita í hinni mestu óreglu, sumir komn-
ir fyrir löngu úr því aldurs vegna, sumir
fluttir hurt úr bænum og sumir máske dauð-
ir o. s. frv. (slökkviliðsstjóri máske haíi
ekki árlega breytt eptir fyrirmælum í við-
bæti 4. gr.), og eru þeir því einungis ó-
nýtir liðsmenn sem einungis standa á papp-
irnum, en aftur eru margir yngri menn, sem
ekki hafa verið enn (teknir) i liðið og gætu
þeir fyllt hinna skarð, og þyrfti því fjrst
um sinn að hafa fleiri æfíngar en lögskip-
aðar eru, og liaga því þannig við þær. Þá
er slökkviliðsstjóri kallar saman liðið til æf-
ingar, þá sje liðsmönnum skipað í þá fjóra
flokka sem lögin tilgreina: hið eigiulega
slökkvilið, húsarifslið, bjarglið, og lögreglulið.
Hver iiðsmaður skal mæta í sínum einkenn-
isbúningi, og einkum allir fyrirliðar, skó-
smiðir, söðlasmiðir og húsarifsliðið með sín
lögskipuðu áhöld, eður sæta sektum, sem
lög ákveða, ef út af er brugðið.
Slökkviliðsstjóri skal þá afhenda hverjum ;
sveitarhöfðingja skrifaðan lista með númer- |
um og nöfnum allra liðsmanna í sveit hans
og skipa þeim að kanna sveitir sínar með
númera kalli, og skulu þeir hafa sjer tii
aðstoðar undirsveitarhöfðingja sína.Rita skulu
sveitarhöfðingjar á listann athugasemd við
hvert númer sem vantar; að því búnu af-
hendast slökkviliðsstjóra allir listarnir, og
segir hann þá fyrir um leið sveitarhöfðing-
junum, hvar og á hvaða stað æfingar skuli
fram fara, og skal jafnan æfa með þremur
sprautum í einu, sinni í hverjum stað í
bænum.
Til að útrýma þeim óheyrilega ósið og ó-
reglu, að hver óbreyttur liðsmaður skipi það
og það, þá ætti slökkviliðsstjóri æfinlega
þegar því verður viðkomið, að skipa sveit-
arhöfðingjum hvers flokks hvað gjöra skuli,
en þeir annist urn að undirsveitarhöfðingar
þeirra og flokksforingjar láti liðsmenn tafar-
laust íramkvæma. Á því venjast liðsmenn
að gegna því einu, er fyrirliðar þeirra skipa
þeim. Ljósker það, sem slökkviliðsstjóri
notar við eldsvoða þá dimt er, ætti að vera
auðkent frá öðrum t. d. með rauðum krossi
á glösunum eður einhverju því um líku, svo
æfiulega væri hægt að vita hvar hann væri,
og ætti einn maður að bera hana, og fylgja
slökkviiiðsstjóra.
Lista þá sem sveitarhöfðingjar afhenda
slökkviliðsstjóra, þegar búið er að kanna
liðið í hvert skifti, skal hann nákvæmlega
skoða svo hann sjái hverjir ekki hafa mætt.
Leitar hann sjer þá upplýsingar um, hvort
lögmæt forföll hafi hamlað þeim að mæta,
svo sem að þeir sjeu ekki heima, hafi flutt
burt úr bænum eða sjeu aldurs vegna komnir
úr liðinu o. s. frv., en frá hinum öðrum sem
ekki hafa mætt skýrir slökkviliðsstjóri taf-
ariaust lögreglustjóra. Rúmið í bl. hamlar
að tilfæra fleira, en þetta mun geta í byr-
juninni bætt svo-lítið úr hinuin skæðustu
göllum, ef eftir er breytt. — Hvað slökkvitól-
in áhrærir, þá eru þau eins og frá var skýrt
í nóvember bl. Reykvíkings.
Bæjarstjórnarfundur 7. janúar,
fyrsti á árinu 1892.
Fá stórmál voru nú fyrir; dagskrá sást
engin á þeim stöðum, sem hún er vön að
vera; ýmsar skringiiegar tilgátur spunnust
um hverju þetta sætti; menn fullyrtu að
hún hafl verið sem vant er skrifuð á rjett-
um tíma og afhent til uppfestingar, en
hverjum? Hrímaðar voru grundir og hál-
ar götur, áþekt því sem forðum, þá Bani
varð kerlingunni að bana. Hver hafi átt
nú að festa upp dagskrána, sem sagt, vita
menn ekki, en lögregluþjónarnir eru víst
vanir að gjöra það á víxl, og Þorvaldur
Björnsson lögregluþjónn hefur opt sjest gjöra
það áður.
Hið fyrsta mál var beiðni frá mörgum
sjómönnum fyrir vestan bæinn, sem uppsát-
ur hafa nú (sem allir sjómenn ættu að hafa
sem síðar mun um ritað) í Bakkavör, að
bæjarstjórnin legði fram fje til að endur-
bæta uppsátrið. Til að yfirlíta þetta og segja
álit um hvað það kosta mundi, kaus bæj-
arstjórnin þriggja manna nefnd, og voru það
þessir H. Kr. Friðriksson, Þorl. Jónsson,
Guðmundur Þórðarson. Því næst var beið-
ni frá sira St. Thorarensen, um eftirgjöf
af gjaldi fyrir slægjur í norðurmýrinni, sök-
um þess að af slægjulandinu hafi farið all-
stórt stykki til túnaræktunar. Þetta mál
hafði komið fyrir á seinasta fundi og ver-
ið frestað, og áttu 2 úr bæjarstjórninni mill-
um funda að fara á staðinn og skoða ná-
kvæmlega hvort slægjurnar á norðurmýr-
inni væri mjög skertar með ræktunarblett-
inum. Fulltr. Gl-uðm. Þórðarson var valinn
annar sem kunnugur maður, búinn að vera
yfir 25 ár í bæjarstjórn, og frá vöggunni
ala aldur sinn í Rvík. Hinn annar var
skynsamur, stiltur og tillögugóður fulltrúi,
en alls ekki nógu kunnugur. Fulltr. Guðm.
Þórðarson sagði á fundinum, að takmark
norðurmýrinnar hefðu verið þetta og þetta
fyrir 50 árum og það væri ekki að taia um
að slægjuland prestsins væri neitt skert o.
s. frv., og var þá næstum farið að ganga