Reykvíkingur - 22.01.1892, Page 4
4
til atkvæða að synja presti um alla tilslök-
un og hefði án efa orðið ofan á ef einn af
áheyrendunum hefði ekki bent einum full-
trúanum að tala við sig fram við grindurn-
ar og upplýstist þá sá óskiljanlegi leyndar-
dómur, að 25 ára fulltrúinn hefði vilzt á
þeim mórauða hansBjörns Gfuðmundssonar og
þeim svarta prestsins, nefnilega, það var
margra ára gamall ræktaður blettur Björns,
sem hann tók fyrir nýumgirtan blett úr
norðurmýrar slægjulandi prestsins og urðu
því við þetta sem nærri má geta allt önn-
nr málalok og var því samþykkt að leita
miðlunar við prestinn, sem hafði á rjettu að
standa, að slægjuland hans var mjög skert
orðið; heppilegra að vita rjett en hyggja
rangt.
Þá var borin upp beiðni frá einum utan-
sveitar manni, sem nú dvelur hjer í bænum,
að fá kauplausa kenslu hauda barni sínu.
Formaður mælti með því og fulltr. Þórh.
Bjarnarson sagði vera nóg rúm í neðsta
bekk skólans. Var þá gengið til atkvæða;
með því greiddu atkvæði: form., Þórh. Bjarn-
arson og Þorl. Jónsson, móti H. Kr. Frið-
riksson, Gunnar Gunnarsson og Guðm. Þórð-
arson. Um þetta urðu reyndar allsnarpar
umræður, að beiðandi væri fátækur, sem
ekki gæti kostað barnið í skólann, en barn-
ið á skóla aldri o. s. frv. Form. tók það
fram, að það væri hans skoðun, að menta
þyrfti börn, hvort þau heyrðu til, eður þeirra
vandamenn, bæjarfjelaginu hjer eður öðrum
hreppum, á meðan þau væru á þeim aldrin-
um, svo meutunarskortur ekki hamlaði þeim
að standa í stöðu sinni á fullorðins árun-
um (og er þetta óneitanlega mjög mannúð-
lega hugsað). H. Kr. Friðriksson tók það
fram, að það lægi beinast við fyrir þau ut-
ansveitarbörn, sem hjer væru í bænum, að
presturinn heimtaði skólagöngu hauda þeim,
þá er vandamenn þeirra geta hvorki vegna
efna nje hentugleika borgað fyrir þau í
skóla nje kent þeim heima o. s. frv. og
virðist margt tala með því, úr því ekki er
frískóli fyrir öll börn ríkra sem fátækra.
Þá ætti meira að segja ekki að taka borg-
unarlaust í skólann einu sinni neitt innan-
bæjar barn nema meðmæli fátækranefndar-
innar fylgdu beiðninni um frían skóla, því
það eru víst dæmi til, að velefnaðir tómthús-
menn hafi tekið sjer barn (máske til gam-
ans) og fengið svo fría kenslu handa því í
skólanum.
Þá var lagður fram mjög stór listi yfir
ófáanleg bæjargjöld 1891, og beiddist bæjar-
gjaldkeri, að það yrði numið burtu; á suma
virðist hafa verið lagt aukaútsvar tvisvar
sinnum sama árið, og sumir voru komnir
úr bænum fyrir 3ur árum. Allt var þetta
numið burtu, að undanteknum 5—6, sem
reyna átti að ná því hjá, og var þó þetta
allálitleg upphæð, um 600 kr. Næststærsta
skuldin var hjá sýslum. Guðl. Guðmunds-
syni, 45 kr. Yms fleiri smámál voru fyrir,
sem, eins og áður, voru samþykkt umræðu-
laust.
Að endingu stóð fulltrúi H. Kr. Friðriks-
son upp, og hjelt mjög skorinorða ræðu yfir
hinu algjörða stjórnleysi, sem væri á öllu
slökkviiiði bæjarins, og færði til ýms sönn
dæmi, og kvað óumflýjanlegt að laga þetta,
því liðið væri nú sem höfuðlaus her, þó
aðaiforinginn væri reyndar með höfði o. s.
frv., en með því að blaðið flytur nú rit-
gjörð um sama efni, þá er ekki nauðsyn að
setja hjer orðrjetta alla ræðu fulltr. H. Kr.
Friðrikssonar. Fulltrúi Þórh. Bjarnarson
kvaðst vera þessu samdóma, og stakk upp
á að fela brunamálanefndinni til næsta fund-
ar aðkoma með uppástungur sem setti nýtt
blóð og fjör í allt slökkviliðið (nú er að
vita hvaða rögg kemur á þessa nefnd, því
alllítið hefur sumum þótt að henni kveða á
stundum). Var svo fundi slitið. Dr. Jón-
assen mætti ekki, en var þóíbænum. For-
föll óþekt.
Fulltrúi í bæjarstjórnina var kosinn
5.þ.m. hr. Halldór Jónsson, ötullog mannvæn-
legur, en eitt skal lofa að morgni en annað
að kveldi. Til endurskoðunar bæjarreikning-
anna voru kosnir 9. s. m. Sighv. Bjarnarson
og Ó. Kósenkranz, báðirgóðir, enásamastend-
ur hverjir þeim starfa gegna á rneðan bæjar-
stjórnin sjálf úrskurðar sína eigin reikninga,
sem er að öllu óeðlilegt, sem vjer munum
benda á í næsta blaði.
Reykvíkingur óskar helzt að hinn nýi
ritstjóri Þjöðölfo áreiti hann ekki, því hjá
blaðadeilum vill hann komast ef unt er, en
verja mun nú Reykvíkingur hendur sinar,
ef á reynir. í þetta sinn tekur fteykvík-
ingur það sem viðvanings-gáleysi í ritstjórn,
þar sem lítið er gjört úr honum í 2. tbl.
Þjóðólfs þ. á.
Ijgjgr Þeir sem hafa verið fastir kaupend-
ur Reykvíkings árið sem leið og vilja halda
hann framvegis, eru beðnir að gefa sig fram
við W. ó. Breiðfjörð.
Útgefandi: W. Ó. Breidfjörð.___________
Eeykjavík 1892. — FjelageprentsmiDjan.