Reykvíkingur - 01.02.1892, Blaðsíða 1

Afgreiðslustofa
Reykvlkings er nö
hjá tltgefanda, Aðal-
stræti nr. 8, opin
hvern virkan dag
allan. Nýir kaup-
endur geii sig fram.
Reykvíkingur
Blaðið keraur út
einu sinni 1 hverjum
mánuði og kostar
hjer í Rvík 1 kr. um
árið, út um landið
og erlendis burðar-
gjald að auki. Borg-
ist fyrir lok júlí.
II, 2.
Fcbrúar, 1892.
Numerið
kostar 10 a.
Háttvirtu Reykvíkingar!
Þið sem enn ekki haflð keypt eður skrif-
að ykkur fyrir blaðinu hjá útgefanda, mun-
ið eptir að það segir svo nákvæmlega frá
sem unnt er, hvernig nú hagar hjer til
ýmsu í bænum, og yrði fróðlegt eptir hálf-
an eða heilan mannsaldur að bera það sam-
an við tilhögunina sem þá kynni að verða,
og ætti því hver húsfaðir hjer í bænum
sem ekki lætur sjer í ljettu rúmi liggja nú
og framvegis ástandbæjarfjelagsins, aðkaupa
eður skrifa sig fyrir „Reykvíking" nú þeg-
ar, meðan upplagið endist og halda blaðinu
saman, því fyrir það sem afgangs yrði kostn-
aðinum, hefur ritstjórinn í hyggju með tím-
anum að kaupa og gefa föstum kaupendum,
sem árlega standa í skilum, möppu til að
binda í c. 10 árganga; árgangurinn verður
12 nr. og kostar hjer í Rvík 1 krónu, út
um land og erlendis burðargjald að auki.
Síðan vjer rituðum þetta hafa menn hjer
i bænum í hópum gjörst áskrifendur.
Hinn afsetti ritstjóri „Reykvíkings11.
í óheimildar óþakkláta og óhappatölu
aukabl. „Reykvíkings", sem hinn fyrverandi
nú afsetti ritstjóri Reykvíkings gaf út 21.
janúar þ. á. stendur grein er nefnist Leiks-
lok. Þar hefur hann upp sinn harmagrát,
að hann hvorki treysti sjer, nje fái að vera
ritstj. fjel. „Reykvíkingur“, þá samsinni jeg
því fyrra og segi hið síðara satt vera, og
sömuleiðis að herra Egilson hafi fengið frá
mjer uppsögn á ritstjórn sinni.
Þá segir herra Egilson að fjelagið ætli
að refjast við sig; — ósatt, og er máske prent-
villa, sem lesa eigi, að herra Egilson hafi
ætlað að refjast við fjelagið um meðlimsgjald
sitt. og lán er hann fjekk hjá einum fjelags-
manni í sumar; þá harðna nú harma hríðir
hins afsetta ritstjóra og fer að kalla bæði
mig og aðra „kumpáua“ (af því herra Egil-
son var notaður í fjelagsins þarfir, þá fyrir-
gef jeg honum hvað mig snertir þetta „kum-
pána“ nafn), og fær eins og óráð af gremju,
að sjá á titilbl. ritstjórana að fyrsta árgangi
Reykvíkings, herra Jón Erlendsson dóm-
kirkjuhringjara, og herra Egilson borgara,
og get jeg ekki að því gjört; jeg afsetti alb
eina annan, þó með báðum sje nú líkt á
komið.
En hvað vill herra Egilson tala um, að
aðrir sletti sjer með óheimild og leyfislaust
inn í ritstjórn sína, sem hann er fyrir löngu
sett.ur frá sem ritstjóri, og entist ekki einu
sinni til að gefa út titilblaðið á rjettum
tíma, þó fjelagið gæfi það út á endanum til
að gabba ekki lesendur blaðsins að láta
það vanta lengur. Að Jón hringjari hafi verið
meðritstjóri herra Egilsons eru herra Egil-
sons orð (ekki mín) og er þýðingarlaust að
lýsa það ósannindi; fyrsti árgangur Reykvík-
ings sem allir, sem lesið hafa, vita að byrjaði
með nýári 1891 og endaði með nýári 1892,
ber með sjer hverjir að ritstjórarnir voru,
enda sýna samningar þeir, er gjörðir voru,
bæði við herra Egilson, og sá er hann gjörði
við prentsmiðjuna, að þeir giltu alleina til
ársloka 1891, og er það því hlægilegt vand-
ræða bull að segja, að árgangurinn sje 13 nr.
= 13 mánuðir í árinu; 13. nr. Reykvíkings
árið 1891 kemur fjelaginu ekkert við. Að
Jón hringjari hafi verið meðritstjóri minn
nær engum sanni. Árgangurinn 1891 ber
Ijóslega með sjer hverjir ritstj. voru, en það
er satt, að meðan fjelagið notaði herra Eg-
ilson sem ritstj., þá varð jeg upp á síðkast-
ið að rita mikið í blaðið, og 12. númerið
næstum allt, svo það kæmist út og blaðið
hjeldi stefnunni, því „hundar úr hraununum“,
jaktamál, „súrt með sætu“ og önnur ófimleg
fyndni, sem einu sinni enginn gat hlegið
að, utan máske höfundurinn sjálfur, var
fyrir utan stefnu blaðsins. Að herra rit-
stjóri Valdimar Ásmundarson hafi með rit-
stjórn Reykvíkings að gjöra, lýsist ósann-
indi, og hefur liann aldrei ritað eina ein-
ustu ritgjörð í þetta blað, (sem herra Egil-
son er kunnugt meðan hann hafði ritstjórn-
ina) og var það hreinn óþarfi fyrir hann að
afsaka sig svo rækilega í 4. tölubl. Fjallk.,
því þó hann væri áður skráður á lista fje-
lagsins, þá voru þeir allir útstrikaðir apt-
ur sem miður þóttu fallnir að taka þátt í
svo nytsömu fyrirtæki. Og má nú fjelagið
hrósa happi að hafa ekki bendlað sig við
þann „kumpán“. Að herra Egilson ekki þekkti
nema 6 menn í fjelaginu er ofur einfalt að