Reykvíkingur - 01.03.1892, Blaðsíða 2

10
Að endingu verðum vjer að vera á þeirri
skoðun, að heppilegra væri að bæjarstjórn-
in úrskurðaði ekki annað í bæjarreikning-
unum, en það er snerti beinlínis störf
gjaldkera, en að annaðhvort landshöfðingi
eður nefnd sem til þsss væri kosin af bæj-
arbúmn úrskurðaði í stað. bæjarstjórnar-
innar nú, eftir að bæjarstjórnin hefði svar-
að athugasemdum endurskoðara, og áður
en reikningarnir færu til landshöfðingja
(ef hann einn ekki úrskurðar þá) allar
fjárhagslegar framkvæmdir bæjarstjórnar-
innar ásamt úrskurðnm þeim á athuga-
semdum, er endurskoðurum eður bæjar-
stjórn ekki kynni að líka úrskurður nefn-
arinnar. I þessari nefnd ættu að vera 2
úr bæjarstjórninni og 3 utan bæjarstjórn-
armenn, en þar þessu verður án efa að
breyta með lögum, sem dregist getur, þá
skorum vjer hjer með virðingarfyllst á hina
háttvirtu bæjarstjórn í nafni gjaldendanna,
að leggja fram ár hvert almenningi til
sýnis með bæjarreikningnum fylgiskjöl
reikningsins, ásamt athugasemdum endur-
skoðara, en verði hin háttvirta bæjarstjórn
mót von vorri ekki við þessari sanngjörnu
áskorun, þá er oss innan handar að fá und-
irskriftir svo margar og það bestu borg-
ara og stærstu gjaldenda hjer í bænum,
sem vjer óskum.
Bæjarbryggjan og fátækrafóstrarnir.
(Niðurl.). Annað mál er það hvort þeir í
raun og veru sjeu allir vorir þurfamenn, sem
nú eru bornir fyrir brjósti með vinnuna,
því mörgum mun gjarnt til þess þegar þeir
einu sinni hafa bitið sig fasta á fátækra
eður styrktarsjóði, að lafa þar svo lengi sem
unt er, enda mun lítið eftirlit haft með því
af sumum, sem öðru, og virðist það ekki vera
ofætlun fátækrastjórnarinnar með allá þessa
fátækrafóstra (!) í holunum að hlutast til um
það að engum líðist að „spekúlera“ í spegl-
um fátækasjóðsins. Sömuleiðis ætlum vjer
ekki vanþörf á að strangara eftirlit væri
haft með því að innanhrepps bláfátækir
þurfamenn væru látnir sitja fyrir vinnu
snatti í þarfir bæjarins, er næstum daglega
til fellur á veturna, svo sem sandburðir á
hálku, og ef einhvern tíma sú rögg kærai
að veganefndinni, aö láta moka snjóinn hjer
af götunum og hreinsa rennurnar m. fl., og
mundi það nema svo miklu fyrir fáa menn
að þeir algjörlega fríuðust við að vera upp
á fátækrasjóðinn komnir, en þessu er ekki
þannig hagað. Vjer höfum frjett, að marg-
ir, jafnvel velefnaðir menn, sitja fyrir þess-
ari vinnu á meðan hinir labba með ávísan-
ir sínar upp á fátækrasjóðinn, og leggjast
svo á meltuna, þar til þeir verða að fara
til sömu útrjettinga aftur, en vjer erum
sannfærðir um, að sumir af þessum mönn-
um sem enga aðra iðju geta fengið en sækja
og hagnýta sjer fátækrasjóðsávísanir, mundu
þakklátir kjósa heldur að vinna sjálfir fyr-
ir lífsnauðsynjum sínum, en einungis deyfð
og óframfærni í vinnu útvegunum veldur
því meðal annars, að þeir sitja jafnan á hak-
anum með vinnu, en oss sýnist að fátækra-
nefndin ætti nú ekki að leiða þetta lengur
hjá sjer, einkum ættu þessir háttvirtu fá-
tækrafóstrar(l) að hlutast alvarlega til um
það að þeir einir sætu fyrir því sem til fell-
ur af daglegri bæjarvinnu, sem helst þurfa
hennar með og hvetja þá (sem þurfa) til
framfærni og atorku, og styðja að því að
sem fæstir sjeu hjer beinlínis upp á fátæk-
rasjóðinn komnir, en grufla minna eftir því,
hvort húsaleigan bjá þeim verði í eins viss-
um stað, ef fátækrasjóðurinn hættir að ann-
ast um hana og þá.
Um nýtt uppsátur.
(PiiJurl.). Fyrir innan Bakka húsin og inn
undir bræðsluhús kaupm. G. Zöega er bakk-
inn að meðaltali um þriggja álna hár, og
mætti grafa inn í bakkann, þar sem hentug-
ast þætti, hró eður naust, og svo langt upp
í bakkann eður mýrina sem þurfa þætti til
að forðast sjógang, og væri bezt að þessi
hró væru svo breið, að 2—3 rúmuðu allan
skipastól úr mið- og vesturparti bæjarins.
Óvandaður timburgafl með stórum dyrum,
svo jafnvel mætti setja út tvö skip í einu,
ætti að vera að framanverðu á hrófunum,
þak ætti að vera yfir hrófunum, og loka ætti
að mega dyrunum þegar menn vildu, til að
mynda á vetrum í snjógangi og þegar
brim er. Þann partinn af bakkanum
sem væri á millum hrófanna ætti að lækka
og gjöra hann jafnan, ávalan að fram-
anverðu ofan að ströndinni og tyrfa svo
yfir eða á annan hátt rækta þar á grasrót
til að hindra að bakkinn bljesi upp, en best
væri að hlaða svo sem þriggja kvartila eð-
ur álnar háan grjótkamp niður við mölina
að framanverðu, svo mölin græfist ekki und-
an, og mundi það að mun minni tilkostn-
aður, en áður hefur komið til orða og stað-
ið hefur fyrir framkvæmdunum, nefnilega
að hlaða grjótgarð jafn háan öllum bakk-
anum að framanverðu. Þetta fyrirkomulag
væri mun þægilegra fyrir sjómenn, til dæm-