Reykvíkingur - 01.03.1892, Blaðsíða 3

11
is á veturna, að róa skipum sínum ófent-
um, eður eins og hjer hefur áður verið í
grófinni: hafa þau undir beru lofti, kaífent,
og undirorpinn stórskemdum á stundum af
sjógangi. Ellegar á sumrin, færi allt öðruvísi
um skip og báta, þegar búið væri að tjarga
þau að hafa þau þarna inni, eins og áður
hefur verið, að láta þau einatt vera úti, svo
af þeim rigni tjaran og þau rifni af sólar-
hitanum, eður á veturnar að láta þau standa
opin úti og rigna fenna og frjósa í súðun-
um, sem hlýtur að gjöra þau endingar
verri.
Á Hlíðarhúsa mýrar bakkanum. ættu sjó-
menn að hafa sína skúra til að salta sinn
fisk í, og yfir höfuð ætti neðri partar Hlíð-
arhúsa mýrarinnar að vera algjört heimil-
aður sjómönnum til afnota fyrir stakkstæði
og önnur vergögn. Það gæti hugsast að
menn myndu haida að sjórinn bryti timb-
urgaflana framan úr hrófunum, en það er
víst ekki að óttast, því þá er ískjallarinn
sem var 30 áinir á lengd og 12. áln. á
breidd var þarna í Hlíðarhúsa mýrar bakk-
anum, sakaði hann aldrei neitt af sjógangi,
og var þó allur framgafl hans alleina úr
tvöföldum „vrag“ borðum nelgdum á binding,
og var þó einn veturinn þá er ískjallarinn
var þar svo mikið brim, að það mölvaði fram-
hlið bryggjuhússins hjer og lyfti upp þak-
inu og laskaði það allmikið, enda brotnuðu
þá skip víða, bæði hjer í grófinni og aunar-
staðar. Vjer orðlengjum þetta ekki frekara,
en vonum að menn yfirvegi þetta nákvæm-
ar, og erum vjer fúsir að taka i blað vort
stuttar leiðbeinandi ritgjörðir bæði um þetta
og annað, sem lýtur að endurbótum og fram-
förum í bænum. — Síðan vjer rituðum þetta
hefur bæjarstjórnin veitt 60 króna styrk
til að endurbæta og laga Bakkavörina og
er það góð byrjun; auðvitað er það talsverð
vinna með grjót og annað, sem bændur leggja
sjálfir til borgunarlaust, og er það mjög fall-
egt til eftirbreytnis þá farið væri að gjöra
þarna vesturfrá uppsátrið.
Bæjarstjórnarfundur 4. febrúar
3. á árinu 1892.
1. Brunamálanefndin lætur uppi álit
sitt viðvíkjandi ýmsum brunabótamálefn-
um. Form. skýrði frá: 1, að nefndin hefði
fundið, að mjög ábótavant var allvíðast
með slökkvitól sem fylgja eiga hverju húsi;
2, að liðið mundi vanta allmargar húfur
og 3, hefðu slökkvitólin verið athuguð,
en þau væru í reglu og jafnvel væru fleiri
sprautur til en fyrirskipað væri. Hvað því
fyrsta viðviki, þá yrði að ganga ríkt eftir
að húseigendur bættu úr því sem á vant-
aði, að þeir hefðu hin fyrirskipuðu tól við
hvert hús, fötur, stiga og haka, því það
væri svo skýrt tekið fram, að þegar hús
væru seld, yrði þessi fyrirskipuðu áhöld
að fylgja hverju húsi, til þess það yrði
selt, og að ekki mætti taka þessi áhöld
sjer lögtaki. En hvað hið annað áhrærði,
þá sæi hann ekki svo mikla nauðsyn að
liðinu væri skaffaðar húfur; það mætti láta
liðsmenn ganga undir sínum nöfnum án
númers o. s. frv. H. Kr. Friðriksson áleit
það nauðsynlegt að liðsmenn allir hefðu
húfur með nr., því án þess væri ómögu-
legt að kanna liðið, enda væru þær lög-
skipaðar o. s. frv.
Dr. Jónassen kvaðst ekki ætla að menn
þyrftu að læra að hlaupa með sprauturn-
ar t. d. ofan i Bryggjuhús, eður að læra að
sökkva fötunum í sjóinn, húfurnar væru
alveg ónauðsynlegar, því þær væru geymd-
ar í kistum og mundu menn því ekki fara
að leita að þeim þegar þeir ættu að mæta,
og óþarfi væri að hafa nokkrar æfingar,
en það yrði að sekta þá duglega, sem ekki
mættu, það hefði gengið hjer ógnvel æf-
inlega að slökkva og að fásinna væri að
lofa ekki öllum sem vildu að vera við brun-
ann þá brynni, og það væri sem hann sæi
að fara ætti að ganga fyrir hvern mann
og spyrja hann hvort hann væri úr slökkvi-
liðinu, og stigar væru of þungir o. s. frv.
II. Kr. Friðriksson: „ Mj er heyrðist að
fulltr. sem seinast talaði vilja helzt engar
æfingar hafa; æfingar við hvert verk sem
er, eru bráða nauðsynlegar, og þegar nú
svona óhönduglega fer að slökkva eldinn
með þessu svokallaða æfða liði, hvernig
mundi það þá fara, ef aldrei væri æfingar,
og þó ekki væri annað enn reisa upp stiga,
þá ferst æfðum mönnum það mun betur
en óæfðum, og hvernig þótti fulltr. takast
á slökkva eldinn hjá Þorsteini Tómassyni?
{Dr. J.: ,,Ágætlega“). Nei, þvert á móti
þar á mátti sjá hina mestu ómynd, aga-
leysi og óreglu, (og fór hann um það
mörgum orðum samhljóða því sem lesa má
í „Reykvíkingi“ 1. febr.bl. þ. á.), en hann
vildi leggja það til, að hver húseigandi
legði til svo og svo margar fötur, sem
geymdar væru í sprautuhúsinu, saman með
hinum verkfærunum. (Form.: En til þess
þarf að breyta reglugjörðinni). Það er
einmitt það sem jeg meina, og vil jeg
fela brunamálan. að gjöra það, því þess