Reykvíkingur - 01.03.1892, Blaðsíða 4
12
mun við þurfa. Bæði er hún orðin það
görcul. og svo hefur bærinn sfækkað og
er óðum að stækka, og hvað viðvíkur að
brunastigar sjeu þungir, þá verðum við
að nota þá, þar til við getum fengið aðra
betri, eins og erlendis eru, sem æskilegt
væri“. — G. Þórðarson (á stólnum): „Jeg
hefi sjeð óæfða menn reisa stiga sem 4—6
mundu ekki hafa getað reist". — Jón Jens-
son: „Mjer finnst hjer vera farið langt
yfir skamt og of langt að vera að tala
um að breyta brunareglugjörðinni; fyrst
er að fara rjett eftir öllum fyrirmælum
reglugjörðarinnar“7 æfingar væru nauðsyn-
legar til að halda reglu og æfa hvern við
sinn starfa. Oft hefði það skeð, að skóla-
piltar (því aðrir hefðu oft ekki gefið sig
fram) hefðu hjálpað mest til við eldsvoða
hjer. Sjálfsagt að ganga ríkt eftir og sekta
m6nn, ef þeir ekki mæta við æfingar, húf-
ur ónauðsynlegar, en fyrirliðar gætu haft
eitthvert ljós í merki. Að sprautur og
önnur áhöld sjeu í standi væri nauðsyn-
legt, og þarf ekki annað enn fela bruna-
málanefndinni að sjá um það, enn það
væri ekki mikið heimtandi af slökkviliðs-
stjóra fyrir þá borgun sem hann nú fengi,
því hftn væri allt of lítil. H. Kr. Frið-
riksson sagðist ekki vera á móti með tím-
anum að hækka laun slökkviliðsstj., en
fyrir það sem nú væri gjört af hans hendi,
væru launin ærin nóg. — Dr. Jónassen: Jeg
tek það fram að æfingar sjeu alveg óþarf-
ar, en að þeir sjeu allir duglega sektaðir
sem ekki mæta. — (nær og hvar ?) — Form.:
óreglan er ekki einungis slökkvistjóra að
kenna, heldur er hiin bæjarmönnum
og jafnvel bæjarstjórninni að kenna og
það er ekki meiri óregla nú í liðinu enn
áður hefur verið, og ómögulegt er að koma
lögum yfir að sekta alla, sem ekki mæta;
það hefði verið reynt af hans fyrirrenn-
urum og ekki tekist með neinu samrými,
því sumir sem. ekki hefðu mætt, hefðu
sloppið frá sektum, og stjórnin þessi sem
nú væri, væri ekki verri en sumar áður
hefðu verið. Hann sagðist ekki fallast á
að leggja áhöld þau sem húsum ættu að
fylgja saman við bæjarins bruna áhöld.
H. Kr. Friðriksson: „Það er enginn af-
sökun fyrir þennan sl.stjóra, þó hann sje
ekki verri en sumir hinir hafa verið, enda
vjek bæjarstjórnin þeim næsta á undan frá.
(Form.: Hann beiddi um lausn) og það
væri rjett að víkja þessum líka frá. (Form.:
Það hefur enn engin uppástunga komið
frá bæjarstj. þar um) það getur verið að
honum hafi borist til eyrna að það ætti að
reka hann frá og hann þá eins og siður
var þá hafi þess vegna beðið um lausn
og mun þessi bíða eftir sama, ef hann ekki
bætir sig“. -- Jón Jensson: „Af því að
fyrirfarandi sl.stjórar hafa verið sljóvir í
framkvæmdunum, þá getum við ekki heimt-
að mikið af þessum fyrir sömu borgun, og
það get jeg ekki sjeð, að sje ókleyft verk,
að ná í menn til sekta fyrir óhlýðni að
mæta ekki við æfingar“.—Form.: Það er
auðheyrt, að hinn heiðraði fulltrúi hefúr
litla reynslu á því, hvað útheimtist til að
geta fundið út hvað sje lögmæt og hvað
ólögmæt forföll hjá hverjum, sem ekki
mætir við æfingar, og það er hægra að
segja að sekta, en framfylgja þvi, og láta
engann sleppa.
Samþykkt var að fela brunamálan. að
sjá um, að eftir brunareglugjörðunum væri
farið sem unt væri.
2. Lagður fram reikningur yfir alþýðu-
styrktarsjóðsgjöld í Rvk. 1891 og kosnir
til að endurskoða hann Halldór Jónsson,
og Þorl. Jónsson.
3. Útnefndir fyrirliðar í slökkviliðið í
stað tveggja, er fóru frá aldurs vegna,
eftir fyrirmælum brunamálanefndarinnar.
Yoru þessir útnefndir: W. O. Breiðfjörð
kaupm., sveitarhöfðingi i hinu eiginlega
slökkviliði, (mundi hann sem næst comm-
andeur verða þjáll hlífðarskjöldur foringj-
ans) í stað Bergs Þorleifssonar söðlasmiðs
og L. Hansen faotor fyrirliði við spraut-
una nr. 8 í stað organista Jónasar Helga-
sonar.
Form. gat þess, að fyrverandi laugatoll-
ur af frönskum skipum, 40 kr., væri nú
burt fallinn, hann fengist ekki framar.
Dr. Jónassen sagði að panta þyrfti 3
pumpur i bæjarins þarfir, og væri nú best
að gjöra það, þar veganefndarm., konsúll
G-. Finnbogason væri nú utanlands og var
það samþykkt án atkv.gr. Gunnar Gunn-
arsson gat þess að stokkurinn í Bakkavör-
inni væri settur niður, og beiddist að fá
útborgaðar hinar ákvöðnu 60 kr., þó að
grjótverkinu væri ekki lokið, og var það
samþykkt mót því að fulltr. G. Gunnars-
son lofaði að verkinu yrði að fullu lokið
fyrir næsta vor. Allir viðstaddir á fundi,
nema sira Þorh. Bjarnarson var lasinn, og
var það skaði fyrir slökkviliðsmálið, því
þó slökkviliðsmáls endurbæturnar ekki
hefðu lengri eður aðgjörða meiri sprett en
þetta, þá var það hann og H. Kr. Friðriks-
son, sem mest og best hjeldu því fram eft-
ir að Beykvíkingur hafði hreyft því.
Útgefandi: W. Ó. Breidfjörð.
Keykjavlk 1892. — FjelagsprentBmiðjan.