Reykvíkingur - 01.05.1892, Blaðsíða 4

20
þar sem hann er reyndur að því í mörg
ár að hafa gegnt sjerlega vel þeim mjög
vandasama starfa, þar sem hann sætti flest
mál sem komu fyrir í hans sáttaumdæmi.
En reynslan hefur sýnt að hjer hefur þeim
málum að tiltölu fýölgað en ekki fækkað,
sem ekki hefur orðið sætst á. Þó er hinn
sáttamaðurinn hjer, Árni landfógeti, að allra
rómi fremur lipur og laginn við sættir, en
þeir eiginlegleikar, að vera heppinn sátta-
maður, eru alls ekki öllum gefnir, og held-
ur ekki ætíð samfara iærdómi og gáfum.
Að endingu vonum vjer sterklega, að Reykja-
vík framvegis fylgi sömu venju sem annar-
staðar er, og hafi sóknarprest sinn fyrir
annan sáttamann, hæði af því vjer álítum
að sóknarpresturinn eigi að gegna þeim
starfa að lögum, og hinu að biskup er
heilsutæpur og ætti ekki að ofhlaða á sig
störfum, sem ekki snerta embætti hans.
Barnsfúlgu tilboð Kr. Ó. Þorgrímssonar.
í 29. tölubl. ísafoldar þ. á. stendur aug-
lýsing frá hinum þjóðkunna forleggjara Kr. Ó.
Þorgrímssyni, hvar í hann heitir því fáheyrða
rausnarheiti (í það minnsta af þeim manni
í svona ári) að gefa þeim herrurn WWW.
Ó Breiðfjörð og aðstoðarmönnum hans eins
árs barnsfúlgu, þegar þeir hafi eptir al-
mennings (máske hans skrifstofu-) dómi leik-
ið Örnólf í Fjörðum svo sæmilega, að þeir
þurfi ekki að bera kinnroða fyrir dóm þann,
er blaðið „Reykvíkingur" átti að hafa kveð-
ið upp yfir forleggjaranum.
Hvað oss áhrærir, þá vill svo óheppilega
til, að vjer getum ómögulega orðið með
rjettu aðnjótandi þessa rausnar barnsfúlgu
tilboðs forleggjarans, því vjer vorum suður í
Berlín einmitt á þeim tíma sem bl. „Reyk-
víkingur“ átti að hafa dæmt forleggjarann
fyrir Örnólfs-ruliu hans, og getum vjer því
engan þátt átt í þeim dómi, enda mundum
vjer ekki hafa niðurlægt oss, að uppkveða
neinn dóm yfir sjónleikjaíþrótt forleggjar-
ans, en vjer verðum þó að votta forleggj-
aranum þakkir fyrir hans óverðskulduðu
hugulsemi, að ánafna oss, verandi suður í
Berlin, máske heillri barnsfúlgu? (eður átt-
um vjer ’/s ór heitinu?) Það, getur verið
það sama, þar sem vjer því miður ekki
getum átt neitt rjettilegt tilkall til lians
rausnar heityrða. Þar næst þökkum vjer
optnefndum forleggjara fyrir öll W í nafni
voru, en sem vjer því miður vanalega
ekki notum nema oitt, og geta þá hin
verið „Rek!ame“ fyrir viðkomandi prent-
.smiðju.
Að endingu finnum vjer oss skylt í þakk-
lætisskyni við forleggjarann, að gefa hon-
um það heilræði, að vera ekki of ör á sín-
um barnsfúlgutilboðum fyrir smámuni eina,
eður alls ekki neitt, ef ske kynni, eins og
forðum, að eitthvert óhugsanlegt voðatil-
felli henti forleggjarabirgðirnar, því ekki
er æfinlega víst, að allar ferðir sjeu til fjár,
þó farnar sjeu. Útgefandi.
Bæj arbryggj an.
Síðan vjer komum heim, höfum vjer orð-
ið þess varir, að óánægja er hjá ýmsum
hjer í bænum yfir því, að þeir segja, að
endurbótin á bæjarbryggjunni hafi ekki ver-
ið auglýst í liaust, svo ýmsum fleiri þar til
hæfum gæfist færi að koma rneð tilboð sín.
En fyrir það fyrsta, þá minnir oss ekki
betur, en verkið væri auglýst, eður í það
minnsta, þá var flestum bæjarmönnum kunn-
um þetta fyrirhugaða verk, löngu fyrir jól,
og gátu því svo margir sem vildu komið
með tilboð sín. Þess vegna höfum vjer
enga ástæðu að svo komnu að iðra það, að
steinhöggvari Schou hreppti verkið, þvi bæði
mun hann einhver sá færasti sem hjer var
völ á til þess starfa, sem verkið sem kom-
ið er ber Ijóslega með sjer eptir því sem
fljótlega er hægt að sjá, og svo eru öll lík-
indi til að hann leysi þennan starfa eins
traust af hendi. eins og grjótdekkið í
bryggjuna áður, sem reynslan hef'ur sýnt
að stendur vel. Þar að auki erum vjer
sjerlega glaðir yfir að sjá nú að tillögur
vorar hjer áður í blaðinu með að hækka
einnig bryggjuna um leið, hafa orðið ofan
á, því það var bráðnauðsynlegt fyrir fram-
tíðina, sem líka viðkomandi hafa sjeð;
reyndar var það meining vor að bryggjan
yrði svo há, að dekkbátar gætu að sumr-
inu í stilltu veðri fermt og aftermt við hana,
og jafnvel stærri skip, og sjá allir hve ó-
metanlegur hagnaður það getur orðið fyrir
bæjarbúa; svo má þá ef föng leyfa lengja
hana eptir þörfum, en þetta er sem sagt
mikið góð byrjun í þá átt, sem vjer áður
á drápum.
Að svo stöddu ætlum vjer ekki að fara
fleirum orðum um þetta mál, en bíðum þar
til verkinu er lokið, eða að minnsta kosti
komið langt áleiðis.
NÆRSYEITAMENÍÍ eru beðnir að vitja
Reykvíkings í sölubúð W. 0. Breiðfjörðs;
einnig ef vanskil verða á blaðinu eru kaup-
endur beðnir að láta ritstjórann vlta.
Útgefandi: W. Ó. Breiðfjörð.
Reykjavfk 1892. — Fjelagsprentsmiðjan.