Reykvíkingur - 01.06.1892, Blaðsíða 4

24
ekki á baki öðrum þjóðum í þvi; alúðlegri
gestrisni en á íslandi hefði hann hvergi
fundið. Að þar sögur greindu að Islend-
ingar í fornöld (Eiríkr rauði) hefðu fund-
ið land fyrir vestan haf sem þeir þá nefndu
Yinland (Ameríka), þá minti þetta velveitta
samsæti sig svo á nafnið Vínland, að sjer
væri næst geði að breyta nafninu ísland
og nefna það „Vínland“; hann hefði verið
hjer uppi með konunginum 1874, og sæi
hann að síðar væri hjer orðin stór breyt-
ing á mörgu sem allt miðaði til nytsam-
legra framfara; sjáfarútvegurinn stórum
aukinn með nýjum og betur útbúnum þil-
skipum en áður. ísl. hefði þannig ótrú-
lega mikíð farið fram á svo stuttum tima,
og hann óskaði að þeim mætti æfinlega
fara svo fram. Minni íslands drukkið með
9földu húrra, og hornþeytararnir af „Di-
anau spiluðu í anddyrinu ,íslands-þúsund ár‘.
Dr. B. M. Olsen og þriðji „Commandeur11
á „Diana“ mæltu fyrir minni kvenna; yfir-
rjettarmálafl.maður L. Bjarnason fyrir
minni landshöfðingja. Kl. 10 varuppstaðið
frá borðum og þá drukkið kaffi og likör;
að því búnu var farið að dansa. — Skömmu
áður en hætt var að dansa mælti lieuten-
ant Carl v. Ellbrecht fyrir minni kvenna,
og var það minni sem hin fyrri drukkið
i kampavíni. En hvað þessir fjórir sein-
ast töldu sögðu, munum vjer ekki orðrjett,
en útá eitthvað af þessu fernu gekk það:
satt eður ósatt, lof eour oflof. Kl. lítið yfir
12 fór landshöfðinginn heim með frú
sinni; háyfirdómari L. Sveinbjörnson fór
litlu áður, því frú hans var lasin heima.
Kl. 1 fór yfirforinginn á „Diana“, en yfir-
menn aðrirog offisérar voru eftir ásamt
hornþeyturum. Kl. 3 var hátíðahaldið á
enda og hætt við dans, og var þá heiðurs-
gestunum sem eptir voru fylgt með horna-
söng til strandar. Síðan hver heim til
sín. Yfir samsætinu var af öllum viðstödd-
um í einum rómi látið ágætlega. Sagt er
að foringi og yfirmenn af „Diana“ hafi dáðst
að veitingunum og hvað þeir skemtusérvel.
Bæjarstjórnarfundur 19. maí.
1. mál var beiðni fra búendum í Þing-
holtum um lengingu á Bergstaðastræti.
J?. Kr. Friðriksson: „Þetta mál hefur áð-
ur komið fyrir í bæjarstjórninni, og var
þá frestað bæði af því að þá vantaði fje,
og svo vantaði frá veganefndinni eins þá
sem nú áætlun um, hvað sá vegur mundi
kosta“. Dr. J. Jónassen: „Þeim var veitt-
ur ádráttur að fá veginn i fyrra, þá pen-
ingar væru til; vegurinn er bráðnauðsyn-
legur og óþarfi að vita hvað hann kostar
fyrirífam“. H. Kr. Fríðriksson: „Þar sem
form. veganefndarinnar getur ekkert sagt,
og hefur máske ekki enn gjört sér hug-
mynd um hvað þessi vegalenging mun
kosta, þá læt jeg hann vita það, að áður
en jeg gef mitt atkvæði með þessari leug-
ingu, þá verð jeg að fá að vita hvað
það muni kosta, en það er ekki svo að
skilja að jeg sje alveg á móti að lengja
veginn ef fje er til, þegar veganefndin
hefur gefið upp hvað hann mundi kosta“.
6. Gunnarsson: „Jeg álít sjálfsagt, að
gjöra áætlun yfir hvað vegurinn muni
kosta áður en farið er að búa hann til“.
Dr. Jónassen: „Mjer finnst undarlegt að
vera að þrefa um það hvað vegurinn muni
kosta og merkilegt að bæjarstjórnin skuli
ekki vita það“. H. Jónsson: „Jeg í-
mynda mjer að veganefndin eigi að geta
gefið bæjarstjórninni ljósa hugmynd um
hvað þeir vegir mundu kosta, sem bæjar-
búar eru að biðja um, og sem hún mælir
með“. Sjera Þórh. Bjarnarson: „Jeg er
á sama máli og fulltr. er seinast talaði, og
mjer sýnist það ógjörlegt, þó það máske
hafi verið venja áður hjá bæjarstjórninni,
að láta eptir beiðni búa til vegarspotta
austur og vestur, án þess að hafa hug-
mynd um hvað þeir kosta fyrri en þeir
eru búnir. Væri best að vísa þessu því
fyr til veganefndarinnar að hún segi álit
sitt um kostnaðinn“. Formaður: „Það
hefur komið uppástunga að veganefndin
gæfi upp hvað þessi vegaviðbót kostaði,
en hjer er næst á dagskrá samkynja mál
sem þá getur fylgst með“.
2. mál. Beiðni frá Gr. Gíslasyni í Ána-
naustum um vegagjörð frá Bakkastíg heim
að húsi hans. H.Jónsson: „Vjer verðum
að gá að því að Reykjavík er stór — nær
yfir stórt svæði í samanburði við íbúafjöld-
snn, því það er óefað, að á jafnstóru svæði
sem B,vik nær yfir þá væri rý nilegra. að
hjer byggju fjörutíu þúsund, í staðinn
fyrir ekki full fjögur þúsund. En það
leiðir af því að vegagjörðir og viðhald
þeirra, vatnsbóla fjöldinn, öll gatna ljós-
kjerin (et c.) kosta svo mikið, að við verð-
um sannarlega að fara að gjöra oss fyrir
fram ljóst, hvað mikla peninga við getum
til þess veitt hvers um sig, og vil jeg
því stinga upp á því að skora á vega-
nefndina að gefa bæjarstjórninni upp
hvaða vegi og hvar í bænum hún ætlar
sjer að endurbæta eður bæta við vega-
spottum ár hvert, og leggja fyrir bæjar-
stjórnina áreiðanlega sundurliðaða áætlun
yfir hverja gjörð, eður nýja viðbót, hvað
hún mundi kosta, því þá fyrst getur bæj-
arstj. ákveðið, eftir að hafa yfirvegað hvað
nauðsynlegast virðist það og það árið,
hvað gjöra skuli svo lengi að þess árs á-
ætlað fje hrekkur. Þessum báðum málum
var vísað til veganefndarinnar, og á hana
skorað að koma með áætlun á næsta fund
hvað þessir vegir mundu kosta og hvaða
nýar vegabætur hún hugsaði sjer að gjöra
á yfirstandandi ári og áætlun um hvað
þær kæmu til að kosta.____________(Framh.)
Útgefandi: W. Ó. Breiðfjorð.
Reykjavlk 1892. — FjelagBprentBmiðjan.