Reykvíkingur - 01.10.1892, Blaðsíða 4

40
sjálfur biskupinn, víst til að vígja húsið sjer
til sigurs, og svo kröptug átti vígslan að
verða, að engin óvættur gætiþarnærrikomið.
Nú byrjaði orrustan. Séra Jóh. Þorkelsson
dró fyrst úr slíðrum sinn pólitíska korða,
en það var undireins auðsjeð, að hann var
því starfi alóvanur. Reyndar lofaði hann
öllu fögru, en fór ekkert út í sjálf málin,
nema um afnám biskups yfirmanns
sins, þar um var hann skorinorður, sagði
biskupsemb. vera al-óþarft, og ætti það því
sem fyrst að leggjast niður. Að því búnu
kenndu menn sáran í brjóst um aumingja
guðsmanninn á rangri hyllu, og var hans
ekki freistað framar með fyrirspurnum.
Stje þá yfirkennari H. Kr. Priðriksson á ræðupall-
inn, og var sem „elektrisk" hreyfing kæmi á áheyr-
endur. Skýrði hann ljðst og vel frá hverri stefnu
hann mnndi fylgja á þingi, í höfuðmálunum, og Býnd-
ust allir ánægðir þar yfir, utan ísafoldar-björn, sem
snjeri nálega út úr hverju orði yfirkennanans, og
var að því komið, að fundarmenn gjörðu honum tvo
kosti að þegja eður hann yrði látinn út. Alþingis-
ræður yfirkennarans og nefndarálit frá 1885 rang-
færði Björn svo hroðalega, að yfirkennarinn heimtaði
þingtiðindin sðtt, og varð ísaf.b. þá í heyranda hljóði að
kingja öllu niður, og þá fyrst ,slumaði‘ í karli. IJm
kl. 10 stje séra Jóhann á ræðupallinn aptur, en þá
fóru allflestir út. Að því búnu var fundi slitið, og
gengu þá borgarmenn almennt til hvílu, nema Björns-
liðar, er sátu á ráðstefnu alla nóttina og í aftur-
eldingunni sáust af þeim tveir og tveir á veiðum
upp um Þingholt og í úthverfum bæjarins. Kl. 12 var
kjörfundurinn settur, og hafði þá ísafoldar-björn fyllt
þingsalskompuna, er tekur um 50 manns, með liði sínu,
ensjálfur æddi hann hamförum gegnum fylkingarnar
fyrir utan, en varð hvergi ágengt, og ekkert kom
nú á krók hans. Sem kunnugt er, varð vinur vor,
ísafoldar-björn að sætta sig við það, að hans kandi-
dat, séra Jóhann, varð ekki nema liðugur hálfdrætt-
ingur við keppinaut sinn, þar sem hann fjekk 56
atkv. en yfirkennarinn 101 — Þannig hafa nú Keyk-
víkingar í fyrsta sinni drongilega hrundið af sjer
því ámæli, sem á þeim hefur legið um langan tíma,
að þeir væru áhugalausir og sofandi í pólitískum
málum, því nú sýndu þeir við alþingiskosninguna,
hvað var þeirra eigin meining og frjáls-vilji, enda unnu
þeir hinn frægasta sigur á mótflokknum, en ísafold-
arbjörn með sína fylgifiska hrepti neyðarlegustu
ófarir; ekki einungis fyrir það, að hans kandídatar
urðu svona herfilega undir, því það getur verið í
fyllsta máta ærlegt, heldur fyrir það, að hafa rótast
og bölsótast með allra handa gífuryrðum og nafna-
giftum, eins og ísafoldarbjörn gjörði i sumar, ein-
ungis af því, að honum var nú ekki liðið, á tólftu
stundu, að valdbjóða kjósendunum hjer sinn vilja í
þingmannskosningunni. Enda hafa öll hin önnur
kjördæmi, þar sem hann hefur slett sjer fram í al-
þingiskosningarnar, einmitt sem Reykjavík farið þvert
ofan í hans tillögur, og kosið þá sem hann úthúð-
aði mest, en kastað þeim sem hann lofaði. „Jeg kýs
heldur last þitt en lof“, sagði ritstj. ísafoldar í sum-
ar um vissa tegund blaða; hið sama segja nú um
ísafold allir þeir kandídatar, sem fjellu einungis
fyrir hennar lof og meðmæli, og eins hinir, sem unnu
sigur, mest fyrir það að ísafold lastaði þá. Þegar
búið var að kjósa í Borgarfjarðarsýslu, sagði einn:
„Ekki er ein bára stök fyrir ísafoldarbirni", og þeg-
búið var að kjósa í Árnessýslu var sagt: „Já, — ekki
batnar Birni enn banakringluverkurinn". Hvað sagt
var þegar presturinn í Rangárvallasýslu varð undir
í kosningunum, vitum vjer enn ekki, enn það er
ofur skiljanlegt, þeim Bem þekkja ísafoldarbjörn
rjett, að honum getur naumlega gengið annað til,
enn einhverjar ó........ eiginhvatir og drottnunar-
girni, drifnav af hans gamla ofstopalega ritmáta,
undir grímuklæddri fóðurlandsást, að Iasta og út-
húða flestum þeim kandidötum sem hann ekki bendir á
sjálfur. Það er sama sem hann segði við kjósendurna:
„Þið, bjánarnir ykkar, ætlið þið að voga að velja
þann til alþingis sem ykkur sýnist ? Nei, — þið verðið
að velja þann, sem jeg af visdómi mínum mildileg-
ast vil benda ykkur á“! Þó þess háttar gengist hjer
við fyrir 10—20 árum, þá getur það ekki gengið nú,
og það er áþreifanlega órækt upprofsmerki hjá þjóð-
inni, að hún er nú að hyrja að hugsa og álykta
sjálf, og lætur ekki lengur teyma sig í einteymings-
hlekkjamúlum einstakra drottnunargjarnra ofstopa,
blint í ófærur, — hvernig hún svaraði tillögum ísa-
foldarbjörns við alþingiskosningarnar nú í haust,
og heiður sje þeim Reykjavíkurbúum, sem liðu nú
ekki Isafoldarbirni að feija sig, eins og áður, heldur
fundu sjálfir vaðið.
Eundur sá, sem kaupmaður W. Ó. Breiðfjörð boð-
aði hjer til að ræða eður reyna að koma sjer saman
um, hvar fje skyldi fá til gufuháta-kaupa á Faxa-
flóa og Breiðafirði, varð ekki haldinn sökum ann-
ríkis bæjarbúa um þær mundir, en reynt mun verða
að kalla hjer saman fund um sama efni eptir að
„Laura“ er nú farin, eður seinni hluta þessa mán-
aðar.
Slökkvitólin hjer. Nú hafa allar sprauturnar
verið hreinsaðar, smurðar og eptirlitnar í sumar, og
eru þær nú í svo góðu standi sem unt er. Áformað
er að æfingar verði haldnar, að minnsta kosti ein
fyrir útgöngu þessa mánaðar, og verður það seinna
nánara tilkynt liðinu og tiltekinn dagur og stund,
með tilkynningu í blöðunum, uppfestum auglýsingum
á húsahornum og loks með lúðrablástri um allan
bæinn, rjett áður en æfingin byrjar. Menn, sem eru
viðstaddir, eru vinsamlega áminntir um að mæta, þvi
hver sem óforfallaður ekki mætir, verður tafarlaust
kærðnr fyrir lögreglustjóra.
Nú hætti póstmeistarinn gráu ofan á svart, með
því að láta „Laura" fara seinast kl. 3 um nóttina
fyrir hinn ákveðna fardag. Það er annars vonandi
og nauðsyn, að þingið næst (ef þessu fer fram), mæli
póstmeistaraembættið eptir sama mælikvarða sem
bankastjórnarstörfin, því okkar strjálu sambönd við
önnur lönd mega ekki líða við það að póstmeistar-
anuin sje liðið að hafa annarlegan starfa (vöruaf-
greiðslu póstskipanna) á hendi.
Sökum rúmleysis og vantandi upplýs-
inga verðum vjer að láta bíða nú að tala
um sótaragjaldið.
Útgefandi: W. Ó. Breidfjörð.
Reykjavlk 1892. — Fjelagsprentsmiðjan.