Reykvíkingur - 01.11.1892, Blaðsíða 4

44
Bæjarstjórnarfundur 3. nÓTember.
1. mál. Tilboð frá yeganefndinni mn járn í girð-
inguna á Austurvelli, sem eptir skýrslu frá Khöfn
kostar 6V4 eyrir pundið, en hver hurð 65 kr.; var
kaupum frestað fyrst um sinn (sem betur fór). —
2. Álit veganefndarinnar um hestatorg var það, að
heppilegast mundi það á stakkstæðinu fyrir austan
Nýjubryggju, og nauðsyn væri að byggja samhliða
hestatorginu pakkhús til að láta inn í óskilagóðs,
náttúrlega úr póstskipunum, og að Hafnarsjóður
borgaði talsvert af kostnaðinum. Form. sagði, að
þessi skúr eður pakkhús væri alls ekki í sambandi
við hestatorgið. Hann mundi vel hugsa sig um áð-
ur en hann samþykkti þar til fje úr Hafnarsjóði og
svo þyrfti þá að hafa þar ávalt pakkhúsmann. Það
lægi sameinaða gufuskipafjelaginu næst að láta gjöra
pakkhús fyrir óskilagóðs úr skipum sínum. Þórh.
Bjarnarson sagði, að Finsen væri opt í vandræðum
með ðskilagóðs úr skipunum, og þó það þyrfti að
hafa þar mann, þá yrðu þeir menn sem ættu vörurn-
ar, sem þar væru látnar inn, að sjálfsögðu að borga
það, cnn ef gufuskipafjelagið Ijeti byggja pakkhúsið,
þá mundi það skylda alla kaupmenn, sem fengju vör-
ur með skipum þeirra, að skipa þeim þar upp í pakk-
húsið fyrst; leit á Finnbogasen, og bætti því við: —
„nema Fichersverzlun11. (Miklar frelsishetjur erum við
Hrólfur minn)“. G. Finnbogasen sagði, að ef hesta-
torg fengist ekki, þá mundi reka að því, að stærri
kaupmenu hjer neituðu um port handa hestum þeirra,
sem verzluðu við Bmærri kaupmennina. Var svo á-
lyktað, að skrifa til P. C. Knudtzonsverzlunar, hvort
hún vildi sieppa við bæinn þessu svæði, og fyrir hvaða
verð. (Vjer erum sannarlega með því, að margt þurfi
að gjöra til að hæna ferðamenn hingað, eður gjöra
þeim svo Ijetta sem unt er dvöl þeirra hjer með hesta
sína á meðan þeir eru að verzla eður afreka erindi
sín, hvort sem þeir verzla við smáan eður stóran
kaupmann, sem svo er kallað, en það datt oss ekki
í hug, að það væri hið nauðsynlegasta, nema máske
fyrir þá svokölluðu stórkaupmenn, sem ekkert port
hafa, að bærinn færi nú að kasta út fleiri þúsund
krónum fyrir hestatorg; bæjarstjórnin ætti þá fyrst
að skoða hjá kaupmönnum, hvort ekki fiestir þeir
smærri hefðu nægilegt port fyrir hesta verzlunar-
manna sinna, og þá sem ekki hafa það, ætti að skylda
til að hafa það eður útvega það annarsstaðar, því
það er eins og nauðsynleg hús hverrar verzlunar,
því hvað eiga bændur og embættismenn að vera að
borga fyrir hús eður port stórkaupmanna? En hið
bráðnauðsynlegasta, sem bæjarstjórnin gæti gjört
fyrir ferðamenn er það, að umgirða vcl stórt svæði
annaðhvort í Fossvogi eður annarstaðar, svo ferðamenn,
á meðan þeir dveldu hjer, gætu geymt þar hesta sína
á beit ókeypis; það mundi bæuum til meiri sóma nú
þegar og i framtíðinni, og þar að auki kosta fimm-
falt minna en stórkaupmanna smásálar-hestatorg).
Nr. 3—4 og 5 voru bænir um eptirgjöf á bæjar-
og lóðargjöldum. — 6. Brunabótarvirðing á húsi L.
G. Lúðvíkssonar i Ingólfsstræti, virt 5580 kr. — 7.
Skýrsla frá Guðmundi Ingimundarsyni, fyrrum vakt-
ara, um óhirtan mó í bæjarins landi. — 8. Um
rennuna hjá G. Ólsen var nú ákveðið, að bærinn
borgaði 15 kr., ef hann borgaði hið sama, eður meira,
til að endurbæta hana. — 9. Yeganefndin rjeð frá
að setja lukt á hús frú G. Halldórsdóttur í Túngötu.
— 10. Samþykkt eptir fyrirmælum dr. Jónassens, að
láta lukt á spítalann. — H. Kr. Friðriksson, Halldór
Jónsson, Gunnar Gunnarsson voru á sýslufundinum í
Hafnarfirði.
Slökkvillðsæíing 19. október.
Samkvæmt auglýsingu hjer í blaðinu var slökkvi-
| Iiðið hjer kallað saman kl. 12 ofangreindan dag. Áð-
j ur enn byrja átti að æfa liðið, var reynt samkvæmt
| áður gefnum reglum hjer í blaðinu, að kanna (or-
j ganisera) fyrst liðið, en það reyndist ekki einungis
neinn hægðarleikur, heldur alómögnlegt; fjöldinn af
liðsmönnunum, sem mættu, voru hvergi skráðir á
listunum; aptur stóðu þeir sömu á mörgum listum, á-
samt þeim sem voru orðnir of gnmlir. fiestir fyrir-
liðar mættu án auðkenna, og liðsmenn allir húfu-
lausir. Húsarifliðið mætti ekki með svo mikið sem
tannstöngla í höndunum, hvað þá heldur hin fyrir-
skipuðu áhöld; sumir fyrirliðar mættu alls ekki, og
þrátt fyrir áskorun til slökkviliðsstjóra á fundi, þá
hafa þeir ekki verið kallaðir fyrir enn, svo vjer vit-
um, hverjum sem það er að kenna, slökkviliðsstjóra eða
lögreglustjóra. Kl. 12 á h.d. var byrjað að æfa; spraut-
urnar reyndust nú svo góðar sem unt var, en vatns-
föturnar helmingurinn hankalaus, og með öllu sam-
antöldu ekki fyrir helminginn af liðinu. Eptir vorri
fyrirskipun var um kvöldið kl. 9 haldinn slökkvi-
fyrirliðafundur (án efa sá fyrsti, sem haldinn hefur
verið siðan Beykjavik byggðist), og var þá skorað á
slökkviliðsstjórann að búa til nýjan höfuðlista eptir
sálnaskrá prestsins. Fundi slitið kl. 12.
24. október kl. 9. e. m. var aptur settur slökkviliðs-
fundur; var þá tekið fyrir, að raða niður öllum list-
unum, stryka út þá sem voru of gamlir og innfæra
nýja, sem hvergi stóðu áður 0. s. frv. Fundi slitið
kl. 2 e. mn.
25. október kl. 9. e. m. var enn þá settur slökkvi-
fyrirliðafundur, og var þá tekið fyrir að innfæra á
listana þá sem hvorki stóðn á sálnaskrá prestsins
(sem margir voru) nje á höfuðlistanum. Að því búnu
var ákveðið að láta búa til auðkenni, sem allir liðs-
menn skyldu bera, og sömuleiðis ákveðið, að yfir- og
undirsveitarhöfðingjar skyldu hafa hinn lögskipaða
silfurborða eður snúrur um húfur sínar, eptir því
hvort þeir væru yfir- eða undirsveitarhöfðingjar o. s.
frv. Fundi slitið kl. iya e. mn.
31. október kl. 9 e. m. var enn þá settur slökk-
j vifyrirliðafundur, og þá tekið fyrir, að ákveða anð-
kenni liðsmanna, og viðtaka ýmsar reglur sem mið-
uðu til að „organisera" liðið þannig:
Bjargliðið skal bera hvita skjöldu með B. og númeri.
Húsarifliðið gula skjöldu með H. og númeri.
Hið eiginlega slökkvílið rauða skjöldu, og hver deild
íþvímeð sínu merki, auk númers, þannig:
Vatnsberaliðið rauðan skjöld með V og númeri.
Liðið við sprautuna Nr. 1 rauða skjöldu með árituðu
j Sp. Nr. I. og númeri að auki, og svo liðið við hinar
sprauturnar eins, Sp. 2., Sp. 3. og Sp. 4. og númer-
! ið að auki, og bunumenn B. M. — Við næstu æfingu
j og framvegis verður stöngum stungið niður á svæð-
ið, sem liðsmenn koma sarnan á fyrir æfingarnar, eða
maður látinn halda þeim uppi með stórum skildi á,
með lit og merki hvers flokks; á hver flokkur að safn-
j ast utan um sitt rnerki, hver sveitarhöfðingi afhendir
sinni sveit merkin fyrir næstu æfiugu, sem framfer
hið fyrsta eptir að skildirnir eru tilbunir; og afhentir
liðsmenn allir áminnast um að mæta og bera sin
j merki. Vjer þökkum þeim herrum, sveitarhöfðingjun-
um L. Hansen og Joh. Hansen, sem studdu oss með
ráði og dáð, að viðtaka ofannefndar reglur.
Ritstjórinn.
Athugasemd um mótollinn kemur í næsta blaði.
Útgefandi: W. Ó. Bpeiðí'jöpd.
Beykjavlk 1892. — FjelagsprentsmHIfan.