Reykvíkingur - 01.12.1892, Síða 1
Afgreiðelustofa
Keykvikings er nú
hjáútgefanda, Aðal-
stræti nr. 8, opin
hvem virkan dag
allan. Nýir kaup-
endur gefi sig fram.
Reykvíkingur
B1 aöiö kemur út
einu sinni í hverjum
mánuði og kostai
hjer i Rvík 1 kr. um
áriö, út um landið
og erlendis burðar-
gjald aö auki. Borg-
ist fyrir lok iúlí.
II, 12.
Deseinber, 1892.
Jíúmerið
kostar 10 a.
Háttvirtu Reykvíkingar!
Hjermeð er jiá þessi árgangur á enda, og er það
undir ykkur komið, hvort hinn næsti kemur, því jeg
hef orðið að leggja til talsvert mánaðarlega einung-
is fyrir prentun og pappír, og þess utan rita hvert j
orð í hann, o. s. frv., sem jeg mundi með ánægju
gjöra framvegis, ef inn kæmi fyrir pappír og prent-
un. Nú er það undir ykknr komið, segi jeg, hvort
„Eeykvikingur11 heldur áfram, og þar sem hann var
heitinn ykkur í byrjuninni og ykkar málefnum, þá i
vil jeg nú fá svar frá ykkur fyrir nýár þannig: j
Vilji þiS hafa Reyhvíking áfram, þá verðið þið fleiri
hjer að kaupa hann, og standa hetur í skilum, en j
undan farið. En viljið þið elcki hafa hann, þá segið j
honum upp nú fyrir nýár. Hjer er frjálst um
tvennt að velja; jeg tek glaður mót hvorutveggju.
Hafi „Keykvíkingur“ eklci seinast liðið ár efnt sín heit j
með ykkar málefni, svo launið honum heitrof að mak- j
legleikum; en hafi hann efnt sín heit, og með ykk-
ar aðstoð nnDÍð frægan sigur í kosningarstriðinu, j
mðti liörpudiska-konunginum og huadabands-barónin-
um, þá ernð þið Reykvíkingar þeir menn einnig að |
launa honum það að maklegleikum. Prekara vil jeg |
ekki að þessu sinni drepa á hvað Reykvíkingur hefur
gjört fyrir ykkur seinast liðið ár, svo það hafi engin
áhrif á frjálsan vilja með svarið til hans. Bf helm-
ingnr eður fleiri af kaupendunum hjer í Reykjavík |
segja honum upp, og enginr, nýr bætist við, álít jeg j
það almennings vilja að hætta við hann; annars á- jj
skil jeg mjer að þurfa ekki að taka uppsögnina til j
greina fremur en jeg vil. Jeg veit þeir hittaet lijer,
sem vilja Reykvíking dauðan; en þá fáu þekki jog
vel og gæti greÍDt nöfn þeirra ef vildi. Hinir eru
margfalt fleiri sem vilja hann lifi, sýni þeir það þá;
aptur munu það nokkrir, sem ekki vilja trúa því að
Breiðfjörð hætti nú að gefa „Reykvíking" út. Hvað
sem trú hinna Beinast töldu líður, þá leyfi jeg mjer
þó að spyrja ykkur, háttvirtu Reykjavíkurbúa, sem
viljið að blaðið lifi, hvort þið getið ætlast til, þar
sem jeg rita blaðið fyrir alls ekki neitt, að jeg svo
borgi á ári hverju tvö hundruð krónur fyrir að hjálpa
ykkur að verja og leiðbeina ýmsum áhugamálum
ykkar; jeg leyfi mjer fyrir ykkar hönd að segja nei;
þið megið ónýta þetta nei, ef ykkur þykir það sæma
ykkur hetur. Hverju sem Reykvíkingar svara nú !
„Reykviking", þá mun þó koma út eptir nýárið eitt j
hlað; þá með grafskrift hans, og livað hann hefur
gjört meðan hann tórði, ef ekki vill betur til.
Ritstjórinn.
SlökkTÍliðið í iteykjsiTÍk 19. október,
Með því sumum hjer þðtti gífurlega til orða tek-
ið í seinasta hlaði í gr. með ofannefndri yfirskrift,
þar sem stendur: „Eptir vorri fyrirskipun var um
kvöldið kl. 9 haldinn slökkvifyrirliðafundur o. s. frv.“,
þá erum vjer knúðir að segja söguna sem hún gekk
og er hún þannig: Rjett sera vjer vorum komnir
heim frá æfingunni og seztir niður að skrá allt sem
fram fór (sem lesa má i seinasta blaði með ofan-
skráðri yfirskrift), kemur slökkviliðsstjðri til vor og
spyr oss hvað eigi að gjöra til að koma reglu á lið-
ið; vjer svörum (að oss minnir þurlega): „það sem jeg
hef bent á, að hafa listana í betri reglu, og æfa liðs-
menn optar“. Segir hann þá: „Getum við þá ekki
tveir gjört það nú“, en vjer neituðum því raeð rök-
um; stingur hann þá upp á sveitarhöfðingjanum sem
þriðja manni þar til, on vjer þverneitutn því að
leggja hönd á það nema hann kalli saman á fund
alla fyn'rliða slökkviliðsins, og er hann færðist und-
an því, heimtuðum vjer, að hann gjörði það; og sem
kunnngt er, hlýddi hann því; var það þá ekki eptir
vorri fyrirskipun að fyrirliðafundirnir voru kaldnir?
Sveitarhöfðinginn Þorkell Gíslason getur borið, að
hjer er rjett hermt frá. En nú víkur sögunni til
liðsmanna, og brunamálanefndin, sem fáir hjer hafa
heyrt nefnda síðan 1874, kemur nú til sögunnar. —
Dað var afráðið á fyrirliðafundinum 31. október, að
afhenda öllum liðsmönnum auðkennin undir eins og
þau væru tilbúin, og halda svo æfingu; þegar farið
var að afhenda auðkennin, neituðu sumir að taka á
móti þeim og sögðust vilja vcra fríir, eður þá vera
í þeim flokki sem þeim sýndist; flokkstjórar (sem
höfðu hreinritað alla listana) klöguðu þetta fyrir
slökkviliðsstjóra, en hann svaraði ýmist engu, eður
því að láta það þá svona vera; þessu undu flokk-
stjórarnir illa, og fóru þvi til vor, en vjer rituðnm
lögreglustjóra og háðum aðstoðar (en árangurslaust);
urðn sumir liðsmenn þá svo djarfir, að þeir þvert á
móti fyrirskipun fyrirliðanna skiptu auðkennum við
liðsmenn í þeirri sveit sem þeim leizt, og tóku jafn-
vel með brögðum þeirra auðkenni í býttum við sín;
þetta leið slökkviliðsstjóri þegjandi; fórum vjer þá
til lögreglustjóra og ítrekuðum beiðni vora um að-
stoð hans, en hann svaraði að vjer værum ekki slökk-
viliðsstjóri, og sú niðurröðun á liðinu, sem gjörð hafði
verið, væri ónýt, utan brunamálanefndin samþykkti
hana; fórum vjer þá í skyndi og söfnuðum saman
öllum listunmn hjá sprautu-stjóranum og fiokkstjóra
vatnsberaliðsins og fengum lögreglustjóra, og báðum
hann að leggja þá sem fyrst fyrir nefndina til sam-
þykktar, en dagar liðu svo, að nefndin var ekki köll-
uð saman, og ómögulegt var að framkvæma hina
fyrirhuguðu reglu á liðinu, því liðsmenn hjeldu áfram
með sinn mótþróa; fórum vjer þá að nýjn til lög-
reglustjóra að vita um hvort samþykki nefndarinnar
væri fengið, en fengum svarið nei; og hið sama sem
áður, að því viðbættu, að hjer lægi ekkert á; tjáðum
vjer þá lögreglustjóra frá mótþróa liðsmanna, og
spurði hann þá bistur, hvort eldur væri kominn upp
í hænum, en vjer sögðumst ekki ætla að lögreglu-
stjóri vildi fyrst að fara að niðurskipa liðinu er eld-
ur væri kominn upp í bænum, og fórum. Að fáum
tímum liðnum kom þá brunamálanefndin saman, og
var það hið eina er hún gjörði, að samþykkja það
sem óbreyttir liðsmenn höfðu gjört, en ónýta það
,sem allir fyrirliðaruir á fjórum fundum höfðu gjört,
og það á naumum hálfum tima (já, það er ósýnileg