Sunnanfari - 15.10.1900, Page 6
54
%
vorn á íslenzku snjalt og skýrt. Þeir félagar
höfðu numið hann á ieiðinni og tarnið sér svo
vel, að furðu gegndi. Fegurri kurteisiskveðju af
þeirra hálfu né áhrifameiri varð eigi á kosið, og
mun seint fyrnast þeim, er við voru staddir.
Viðtökunefndin íslenzka gengur á undan (á
myndinni) — htín er sér, milli laufsveigastoðanna
háu vinstramegin á bryggjunni, er upp er gengið.
Þar má vel þekkja þá bæjarfógeta Halldór Dan-
íelsson og Jón landritara Magnússön, er gengur
honum til vinstri handar og er að taka ofan (eða
setja upp) hattinn. Þá eru fremstir i stúdenta-
hópnum danska oddvitar leiðangursins, og má
þar kenna þá Fogh læknir, við stöngina með
dönsku veifunni stærstu, og H. Steinthal yfir-
réttarmálfærslumann; hann er smár vexti og
Jjóshærður, og gengur hægramegin á bryggjunni,
en einn rnaður utar; en á eftir Steinthal næstur
gengur Mylius-Erichsen, formaður fararinnar.
Reykvíkingar kannast við kvenfólkið margt,
er r.tðað hefir sér ofar á brvggjuna, þótt ekki
sjái nerna á bakið á því.
Ferðarolla
konferenzráðs Dr- Magn. Stephensens
1825—26.
[Dagbók þessa hefir Magnús sent konn sinni f'rá
Kaupmannahöfn með fyrstu skipum og ritað hana
að minsta kosti jafnframt í þeim tilgangi, og því
er hér rnargt smátt talið, sem nú eykur að inörgu
leyti gilfii. bókarinnar. Það eitt er hér úr felt, er
lítils eða einskis þótti nm vert].
7. s e p t e m b e r 1 8 2 5. Fór eg tim borð árla
dags í Reykjavík á briggskip riddara B(jarna) Sivert-
sens »Þingeyri«, og stiftamtmaður Hoppe. Lótum
þá strax út. Kom þá sonur minti O(lafur) St(ep-
hensen) út frá Viðey og elti okkur með litlu pilt-
ana Þorvarð frænda, Magnús, Eyólf, Magn(ús) skóla-
p(ilt) og Geir og Helga á; áttu erfitt með að ná
skipinu, unz minkuðum begl; fylgdu mér út á móts
við Gróttutanga . . . [8.—21. sept. »mesta ofviðri
dimmviðri, óveður og geysi-stórsjóar].....
22......Mér leiddist og fór eg að snúa íslenzku
réttarbótunum, sem Jónsbók fylgja, á dönsku, þeg-
ar skriffært varð fyrir slingri, en skipið valt oftast
á báða borðstokka, og fóru þeir í kaf tíðum; brutu
sjóir úr allar ofandekksþiljur milli efri borð-
stokka. [23.—24. »Mesti ofsi« og ilt veður].
25. . . . Nú var vígsludagur tengdasonar (míns)
Hannesar. Drukkum við og klingdum staupum við
vígsluskál hans til miðdags, og gátum til, að í dóm-
kirkju mundu þá viðstaddar vera þær mæðgur .3,
og margt manna, til að heyra hann og biskupinn.
26. . . . Lagði eg út réttarbækur á dönsku. En
í stormum las eg ymsar bækur og lagði út hátt á
dönsku Marmontels yngri frönsku frásögur, sem á
heyrendum þótti gaman að, og las ei franska text-
ann áður, heldur jafnskjólt sem eg lagði haun út
og leit á.
27. . . . Ritað réttarbætur ....
28. . . . Tvíbökur mínar, að hverjum við stift-
amtmaður Hoppe sátum, þrutu nú, því á skipinu var
einungis grófasta skonrok, sem eg þykist hafa' séð,
og vann ekkert á; varð því að bleyta það út í fúln-
anda vatni til að geta lifað á þeim upp þaðan, að
mestu eingöngu, og þanninn á v a t n i og brauði.
Þó var enn nokkurt smjör til þess, en ei gott, og
smjör mitt í krukku, er eg hafði með, nokkuð lágn-
að. Á seigu saltkjöti vann eg ei, og ei nema því
nýjasta sauðakjöti; nú af því sárlftið til, kindur
skornar og eyddar. Mjólkurlaust thevatn með vatns-
bleytta skonrokinu fanst mér til lengdar harður
kostur í allar máltíðir. Ertur og flesk, seigt, gam-
alt, brimsalt, smakkaði eg ei, og ei þann stífa vatns-
grjónagraut, sem ei bleytti kornin. Sjóbleyttur salt-
fiskur pækilsaltur, lítt ætur, bað að drekka, en ei til
nema vatn. Ö1 ekkert, harður fiskur slæmur soð-
inn, blotnaði ei í gegn. En gat ei unnið á honum,
þó nú svengdist mjög. Glas af víni var samt hvern
miðdag drukkið.
5. október . . . skerpir að kosti. Fóllu þann
dag bæði fálkinn og smyrillinn af sulti. [Fálkann
höfðu þeir haft með frá Reykjavfk. En smyrillinn
settist 25. sept. á skipsrá og náðist].
7. [áttuðu þeir sig fyrst sem þeir voru komn-
ir »norður af Kristjansundskaupstað, fyrir utan hvern
sá mikli skerjaklasi gengur fyrir innhlaup til Þránd-
heims skerjaleiðar« ; komust þó klaklaust úrskerjum
og boðum. Loks náðu þeir í sænskt skip í Katte-
gati, sem færði þá fyrir 20 rd. gjald 24. okt. til
Elfsborgar fyrir framan Gautaborg í góða höfn.
»Þaðan reit eg Laurusi frænda bréf með pósti
og kvaðst mundi landveg 'ara, gæfi skipinu eigi
innan 2 daga«].
25. . . . »011 vor bjargræði voru nú gjörþrotin,
en und kvöldið færði hann (o: Thomsen skipstjóri)