Sunnanfari - 15.10.1900, Side 7

55
oss nóg og góð, enda höföum vær keypt af bátum
mjólk, fisk og slæm epli, sem komu með þetta til
vor um borð og reru þeim helzt stúlkur og konur
og sigldu til aS selja þetta á fjölda skipa, sem þar
lá og þá inn komu, allra þjóða, og töluðu þær öll !
mál, hollenzku, engelsku og fleiri; voru allar ógna-
ljótar, með hvíta þríhyrnu af trafi sem servíettu
nælda saman yfir hausinn í hnakka sem skýlu að
framan, en hyrnur löfðu á bak aftur . . . «
26. . . . En nú þar ei gaf lögðum vór stiftamt-
maður Hoppe, riddari B(jarni) Sivertsen, kandidat
Þorgeir Guðmundsson og eg af stað upp í Götha-
'oorg á áliönum degi til þess að ferðast þaöan að
morgni áleiöis til Helsingjaborgar landveg ....
2 9. . . . Til Kaupmannahafnar náðum vér um
kvöldiö kl. 7, eg til garderobemesters Ibsen á horni
Skoeboégötunnar og Skindergötu nr. 28, í sömu hí-
b/li, sem herra biskup Steingrímur bygði í fyrra,
hvar eg fekk þó litlu svefnkamesi fleira, til þess
bezta fólks, sem ei veit, hversu það skal mig á
höndum bera. Þar fæ eg alt, er til viðurværis
þarí, og breuni, ágætasta mat, rótt sem til veizlu
dag hvern, bezta kaffi og the. Þetta var laugar- j
dagskvöld. Þar fann eg frændur rnína Laurus
Thorarensen og tvo bræður hans, Jakob og Stephán.
Hjónin báðu mig innilega velkominn og þeir með.
Höfum vór nú ferðast og keyrt í þrjá undanfarna
daga með nóttum fullar átta þingmannaleiöir, eður
40 mílur og eina sjóarmílu yfir Eyrarsund, enda
var eg eftir sjóarvolkið lauga og svo hasta, langa
landferð mjög svo örþreyttur orðinn og eftir mig;
en eg boröaöi um kvöldið bezta mat og svaf vært
um nóttina eftir.
3 0. . . . fórum við Laurus og Jakob frændi í j
Trinitatiskirkju, sem nú er orðin dýrðleg. Prófast-
ur Ollengaard, gamall, pródikaði, sköllóttur, með
svarta silkihúfu kollótta yfir skallann, ófagra. Pré-
dikunin sæmileg; samt fanst mir lítt til hans. Til
miðdags trakteruöu þau hjón oss, vegna minnar
kom\i, með beztu róttum matar. Eg sendi nú boð
skraddara og skómakara, sem tóku mælir af mór
til fatnaðar og stígvéla, pantaði uniformsbroderingu
gerða og uniform til þess að geta komið fyrir kong.
3 1. mánud. fór eg út að heilsa professor
Finni Magnússyni, Rask, Nyerup, Engelstoft, Ras-
mus Möller, Örstedum og Thorkelin, Thorlacius,
Borneman, Schlegel. Varð við það fullur af kvefi
og hæsi, þó frískur að öðru.
1. n ó v. Held eg kyrru fyrir heima vegna kvefs
og hæsi; komu margir af fyrnefndum herrum til
mín aftur að heilsa . . .
2. Fór eg í þurru hvössu veðri út í Breið-
götu að heilsa kammerherra Hoppe og frú og upp
á stiftamtmann Hoppe. Sá seinasti var ei heima,
en kom á meðan til mín heim hingað. Þau hjón
tóku mér merkilega vel og trútt. Bauö mér að
borða hjá sór gular ertur til miðdags, en eg afþakk-
aði þær. í sömu ferð fór eg út á Friðrikshospítal
og faun frænda minn anmingjann Ólaf Stephensen
[Olaf son Stefáns amtmanns á Hvítárvöllum,
síðar héraðsfógeta í Eplatótt (d. 1854); lá þá veik-
ur], enn þá auman, þó sem læknaðan, og talaði við
hann litla stund ; vorum hvorugir vel kátir. Svo í
sömu ferð nvadme Petræus og madme Knudsen.
Þessi er sáraum og getur ei talað. Svo upp á Bursu
og Caneellie ....
3. Sló prófessor Finnur Magnússon upp stór-
veizlu vít af komu minni, og bauð mér og mörgum
til kvöldverðs, alls um 20. Þar voru etazráð Thor-
kelin og Thorlacius, ýmsir prófessorar og merkis-
menn, líka Bjarni Sivertsen og Laurus frændi, Fryd-
ensberg og frú, og voru þau hin liprust og beiddu
mig innilega vel kominn. Frydensberg og prófessor
Magnussen própóneruðu mín eins skál, og eg þeirra
til þakkar aftur. Þar voru á borðum 5(?) útvöld-
ustu róttir matar, þar á meðal karper, forloren
skillpadda og dýrðlegasta konditorkaka, mikið og
gott vín og madera ....
6. Sunnud. heima. Komu ýmsir til mín.
7. Mánud. keyrði eg, betri orðinn af hæsi, í nýrri
uniform upp til að heilsa :
1. Statsminister K a a s, sem talaði vinsamlega
við mig;
2. Ií o n u n g i. Var þar í forsali hans mesti grúi
prinza og hermanna; komst eg þar í kynni við
marga, heilsaði general Bulow, kammerherra Haffn-
er og Wichfeldt, prinzi C h r i s t i a n i, sem talaöi
þar góðsamlega við mig áður en komum á kóngs-
fund. Þegar eg eftir rang mínum kom fyrir kóng,
þekti hann mig utidir eins, heilsaði tnór allranáðug-
ast með nafni og titli, spurði mig um ferð mína,
aldur og embættisár. Eg tjáði hotium hvorttveggja
og að þau síðari væru 42 frá 1783, einu ári fyr en
hann tók hlut í ríkisstjórn, og mintist á gæzku
hans jafnan við mig. Hann kvaðst muna, að
eg þá hafi verið sendur í e 1 d i n n eystra. Spurði
um ástand á Islandi; hvað langt væri langt síðan
eg seinast kom; hvort hreindýrin væri orðin skaðlega