Sunnanfari - 01.05.1902, Page 1
REYKJAVÍK
X
*
MAÍMÁN.
1902
Guðmundur Friðjónsson
fyrir henni. Og þá er vel, er hvortveggja fer
saman.
Hann er tvímælalaust orðinn eitt höfuðskáld
þjóðar vorrar, þótt hvergi nærri sé fullséður enn,
heldur á bezta framfaraskeiði, maður skamt yfir
þrítugt; og er því rneir en mál til komið »að sýna«
hann almenningi, en það stendur ekki öðrum
nær en Sf., sem hann hefir lagt svo mikla rækt
við síðustu árin og á hon-
um að þakka mikið af ágæt-
um skáldskap, bæði í sam-
föstu máli og sundurlausu.
Það eru merkileg tímaskifti
að þvi, hvernig árar að and-
iegum gróðri i ýmsum hér-
uðum landsins. Um þessar
mundirog alllanga hrið undan-
farið ber Þingeyjarsýsla sýni-
lega af þeim öllum, og eink-
anlega að skáldmentinni.
En langfyrstan ber þar að
telja G. F.
Þótt minna beri jafnan að
líta á vexti en gæði listaverka,
má vel geta þess, að frá-
leitt liggur jafnmikið eftir
nokkkurt höfuðskáld vort eins
og G. F. á jöfnum aldri, ef
saman eru lögð ljóð hans og
skáldsögur. Það sýnir, að
hann lætur ekki skáldmentar-
dísina dotta hjá sér, og verður þó að sinna henni
i hjáverkum frá líkamíegri vinnu fyrir sér og
sínum. En vitanlega er það þeirri alúð, árverkni
og elju að þakka, eigi síður en mikilli og frum-
legri skáldgáfu, hve vel honum fer fram í skáld-
mentinni ár frá ári. Það leynir sér ekki í um-
gengni hans við ljóðadísina, að í brjósti hans fer
æ vaxandi bæði ástin til hennar og virðingin
Ljóðasafn G. F. kemur út í sumar, ásjálegt
rit, er veita mun almenningi kost á að meta,
hvort hér er rétt með farið eða ekki.
Það er eitt með öðru, er mjög prýðir búning
ljóða G. F., hve óvenju-orðhagur hann er. Og
ætti að tilnefna í fljótu bragði, hvert yrkisefni
honum léti bezt, mundi það
verða íslenzk náttúra, dauð
og lifandi, blið og stríð.
Mun varla neinu skáldi voru
fyr né sxðar láta betur að
fara í hennar ham og gera
hana nærri þvi jafn-hugnæma
hvað sem út snýr á henni.
Þar við er og samtvinnuð
gagnheit, en látlaus ættjarð-
arást.
G. F. er fæddur 24. okt.
rhú9 og eru foreldrar hans
Friðjón Jónsson bóndi á
Sandi í Helgastaðahreppi (og
hreppsnefndarm. um 40 ár)
og kona hans Sigurbjörg
Guðmundsdóttir bónda á Síla-
læk, en föðursystir þeirra
Jóhannesar Þotkelssonar og
Indriða á Syðrafjalli. Hann
var 2 vetur í Möðruvallaskóla
fyrir 9—10 árum; naut að
öðru leyti ekki annarar fræðslu í æsku en þeirr-
ar, er tiðkast rneðal alþýðu. Hann kvæntist 17.
des. 1899 Guðrúnu Oddsdóttur, bróðurdóttur Bald-
vins homöop. Sigurðssonar í Garði.
Gagnkunnugur rnaður G. F. og skilríkur vel
segir svo af honum:
»Lítið bar á skáldgáfu hans fram að tvítugs-
aldri. Voru það helzt kerskivísur, er frá honum
Guðmundur skáld Friðjónsson