Sunnanfari - 01.05.1902, Síða 8

4ö
þeim hof, er enn er haft í miklum háveg-
um.
Fyrir nokkrum árum komust sýningamenn
yfir systur þessar og fóru með þær hingað í
álfu og sýndu í gróða skyni í stórborgum álf-
unnar. Þeim var kent dálítið í ensku, frönsku
og þýzku, og þóttu vera hin mestu viðbrigði.
Greindar voru þær og buðu af sér góðan þokka,
svo kynlegt sem var að sjá þær svona samvaxn-
ar, sem ekki er raunar einsdæmi, en eitthvert
hið merkilegasta þó, er sögur fara af. Líkam-
arnir alveg tveir, en samvaxnir á brjósti og maga
öðrumegin og brjósk í samskeytunum. Svona
voru þær þangað til í vetur, að brjóstveiki kom
fram í annari þeirra, svo að læknar töldu henni
eigi lift og gengu að því vísu, að hin mundi og
sýkjast von bráðar. Þeir tóku það ráð, að tefla
á tvær hættur og reyna að gera það, sem faðir
þeirra hafði orðið að hætta við, og skera þær
sundur. Það var gert í Paris, og tókst vel.
»Nú erum við skildar«, sögðu þær, er þær
vöknuðu úr dáinu eftir skurðinn. Öðru veifinu
undu þær þvi vel, en öðru veifinu var sem þær
söknuðu jafn-náinna samvista. En þær nutu
skamma stund hins nýja lífs. Radica dó snögg-
lega eftir fáa daga. Doodica var leynd því fyrst.
Hún bar sig illa, er hún varð vís hins sanna, og
er búist við, að hún muni verða skammlíf úr þessu.
Svo var sem þær hefðu eitt líf báðar, meðan
saman loddu. Þær fundu samtímis til svengdar
og þorsta, sorgar og gleði, og alveg eins báðar.
Þær sofnuðu og vöknuðu samstundis báðar, og
bar aldrei neitt í milli, nema ef gert var upp
í milli þeirra í matgjöfum eða leikfangs. Oft
var það, að önnur tók til máls og talaði nokkur
orð, en hætti alt í einu og hélt þá hin áfram
setningunni.
Mælt er, að því hafi spáð verið af læknum, að
þótt takast kynni að skera þær sundur, mundu
þær ekki lifa báðar eftir það, þótt ekki kæmi
vanheilsa til, sízt Radica, með því að hjartað í
henni væri ekki á réttum stað, of langt til hægri.
Fyrir því var ekki við það átt að skilja þær
fyr en í fulla hnefana.
Barnaskólinn í Reykjavik.
Það er stærsta og veglegasta barnaskólahúsið
á landinu, svo sem ekki er tiltökumál, er höfuð-
staðurinn á í hlut. Það er nú 4 ára gamalt,
reist sumarið 1898 og vígt þá um haustið. En
húsnæði það, er barnaskólinn hafði átt áður,
keypti landssjóður fyrir 28,000 kr. og gerði að
pósthúsi (Pósthússtr. nr. 3). Hið nýja barna-
skólahús kostaði um 8o,OiX> kr. Það er tvílyft
timburhús járnvarið, í tveim álmum, samföstum
á hornum, og er hvor 62 álnir á lengd, en 15
á breidd, og veggjahæð fyrir ofan grunn 10
álnir; ris lágt. Kenslustofur eru 12 alls, 6 niðri
og ó uppi, íoX10 álnir hver, og 5 álnir undir
loft, allar í vesturálmunni, þeirri er veit niður
að Tjörninni og blasir við hér á myndinni.
Húsið stendtir í hallanum austan við Tjörnina
nyrzt. Hver kenslustofa er ætluð 30 börnum.
Gluggar vel stórir og birta mikil. Efri endi
norðurálmunnar, er upp gengur frá norðurenda
hinnar, er leikfimishús, 26Xf5 álnir, og nál.
7 álna hátt undir bita.
Sjálfsagt verður höfuðstaðurinn látinn búa langa-
letigi að þessu skólahúsi, þótt ekki taki nándar-
nærri öil börn á skólanámsaldri.
Bókverzlan Isafoldar
hefir til sölu þessar nýjar bækur:
Vestan hafs og austan.
Þrjár sögur eftir Einar Hjörleifsson. Rvik 1901.
Heft 1 kr. 50 a., i skrautbandi 2 kr. 50 a.
ísland um aldamótin.
Ferðasaga sumarið 1899. Eftir Fr. J. Bergmann.
Heft 2 kr., í skrautbandi 3 kr.
Reikningsbók handa börnum.
Eftir Ögmund Sigurðsson. I. Fjórar höfuðgrein-
ar. Rvík 1900. Bundin 75 a.
Huldufölkssögur.
Úrval úr safni Jóns Árnasonar. Rvík 1901. 1 kr.
20 a. í bandi.
IIIIIMIIIMIIinlllll|lni|MMlnii|~illllllllllHIIII|llll»IIIIIIIHIIIIIIIIIIIMHnilllMllmi»lllllllll»[IIHIHItmilllll«llll,llllHIIIIIMIIlllimilHIIIIIII
Ritstjóri Björn Jónsson
ísafoldarprentsmi'ðja.