Sunnanfari - 01.06.1902, Blaðsíða 5

4S
þess verður að ganga út í blóðugan bardaga og
leggja líf og blóð í sölurnar. Yér verðum að
útrýma öllum þeim fuglum, sem eru hamskift-
ingar og hafa tvær söngtungur, aðra á vorin og
hina á haustin. Þeir eru allir saman óþjóðlegir
og óstaðfastir hringlandaseggir. Þeir eru hættu-
legir þjóðerninu og föðurhmdinu. Þeir hafa föð-
urlandið fyrir selstöð og féþúfu; koma þegar
veðráttan er bezt á vorin, en flýja þegar haustar
að og harðnar i tíðinni. Eg á við farfuglana
En þetta er lögmál lifsins, að endurnýjast og
taka breytingum. Þetta er jafnvel gert að skyldu
í trúarbrögðunum. Sjálf náttúran kastar eUibelgn-
um á vori/i og hetír aftur skifti á haustin. Mér
sýnis þetta einstök heimska, sem þingboðendurn-
ir fara með. —- Eða liefir nú fundarstjórinn
gleymt því, að við skemtum með söng okkar og
flytjum gleði inn í landið? Hann ætti altént að
minnast, þess að surnir hafa gagn af eggjunum
okkar — hvað sem söngnum líður, sem ekki er
Alþýðu8kólinn við Valhallarveg i Stokkhólmi
fyrst og fremst. Burt með þá og alla hamskift-
ingal
Hrafninn vaggaði sér i mjóhryggnum, skaut
upp stélinu og þagnaði.
Má eg segja fáein orð? spurði lóan.
Hrafninn kinkaði kollinum til samþykkis.
Lóan tók þannig til máls:
Hvers vegna á að gera farfuglana útlæga?
Vegna þess, að þeir eru ekki innlendir, segir
fundarstjóriml. En þeir eru innlendir. Þeir eru
fæddir hér og aldir upp. Þeir eru kallaðir óþjóð-
legir, af því þeir hafa tvær söngraddir, aðra á
haustin, en hina á vorin, og af því að þeir skifta
um búninga.
allra meðfæri að meta.
Lóan þagnaði; en hrafninn varð dökkur á svip-
inn og mælti: Engar dylgjur á þessu þingi, eða
meiningar. — Vilja ekki fleiri taka til máls? En
allir, sem tala, verða að halda sér við efnið og
innan lögmætra takmarka.
Já, eg vil segja fáein orð, mælti sólskríkjan.
Reyndar ætlaði eg að segja ofurlitla sögu til
gamans. Þegar eg var að leita í vor að efni í
hreiðrið mitt, ásamt bónda mínum, fann eg svarta
fjöður uppi í fjalli — já, það kemur ef til vill
ekki málefninu við, en en skal þó segja eins og
var: fjöðrin var hjá afvelta sauðarræfli, sem búið
var að eta úr augun og rífa allan sundur! Hún