Sunnanfari - 01.10.1902, Blaðsíða 5

lamb, svo stór maður! Þú hefðir heldur Att að
taka stóran sauðU
77
Ýmsir ræðustúfar og fyrirbænir eftir sr. Þ. hafa
verið hafðir uppi í ýmsum myndum
Þetta er ræðuslúfur:
»Ef allir menn yrðu að einum manni, allir
hestar að einum hesti, öll fjöll að einu fjalli,
allir steinar að einum steini og öll vötn að einu
vatni, þá skyldi sá stóri maður stíga upp á þann
stóra hest, taka í hönd sér þann stóra stein, ríða
með hann upp á það stóra fjall og kasta honum
Góðir bræður! Svona fer djöfullinn með oss.
Þegar vér erum búnir að ala hann í vetur og í
fyrra vetur og veturinn þar fyrir, meinið þér ekki
að hann vílji þá rífa undan oss hið andlega lærið?«
»1 dag, þegar vér gengum út i kirkjuna, þá sá-
um vér örn fljúga til fjallanna, og hún var grá
í sínu véli. Eins erum vér i vorum saurugum
syndabuxum Látum oss því fljúga til hinna and-
legu fjallanna«.
Þetta er fyrirbæn: »Skundaðu, Kristur, og
Þ.tojísárhtíúin.
þaðan ofan i það stóra vatn, þá segði mikið »bu)l-
umhlunk« og óendanlegt »bomsum boms«, minir
elskanlegir!«
Þetta er annar ræðustúfur:
»Hann Jón hérna í Kotinu, hann átti sér hest,
góðan reiðhest. Og þegar hann var búinn að
ala hann í vetur og í fyrra vetur og veturinn
þar fyrir, þá rcið hann honum til kirkjunnar, og
þá var hann svorólmur, að hann réð ekki við
hann. Og þegar hann kom upp með ánni, sá
hanp örn og lax; og örnin var föst með fót-
inn í laxinum, og laxinn vildi rífa undan henni
lærið.
hjálpaðu þeirn, henni Kolfinnu í Jötu og henni
Katrínu i bænum; en Guddu vorri sleppum vér«.
Þetta er önnur fyrirbæn: »Skundaðu upp að
Haukholtum, Drottinn rninn, og hjálpaðu görnlu
hjónunum, sem þar eru í insta rúrninu að norð-
anverðu, og liangir skóbótakippa á stagi upp yfir
þeim. Komdu um leið að Skipholtskoti og mis-
kunnaðu barnunganum, sem þar er í laup á miðju
baðstofugólfi. Hraðaðu þér nú, herra minn! En
varaðu þig á henni Kotlaugakeldu; hún hefir
mörgum körskum á kollinn steypt«.
Þessi er enn: »Vér viljuni enn fremur biðja
fyrir ekkjunni Sigriði Magnúsdóttur hérna í bæq-