Sunnanfari - 01.11.1902, Síða 1
X 11. REYKJAVÍK * NÓVEMBERMÁN. 1902
i^orlákur Guðmundsson. sæmd, sem Þ. hefir gert, án slíkrar mentunar, og hennar í drýgra lagi.
Það hefði verið gaman að setja pann mann til menta. — Þetta varð mjög merkum manni að orði há- lærðum, er hann hafði átt tal við Þorlák í Eífu- hvammi (eða Hvammkoti) i fyrsta skifti. Þ. G. er af góðu bændakyni kominn langt fram í ættir. Hann fæddist að Mjóanesi í Þing- vallasveit 22. des. 1334; var færður samdægurs til skírnar að Þingvöllum til Björns próf. Páls- sonar, sem tók hann til fósturs og ól hann upp.
Honum fanst til um
skýrleikann, orðfinn-
ina og dómgreimjina
um það, er hugsun
hans hafði beinst að
og sjóndeildarhringur
hans náði yfir. Það
var síður en svo, að
hann gérði lítið úr
mannimrm fyrir það,
þótt hann hefði ekki
verið setíur til menta.
Honum var fullkunn-
ugt um það, að hann
hefir eigi að síður
skipað svo rúm sitt í
ÞORLAkUR GUÐMUNDS80N STEPÁN STEFÁN8SON (Heiði).
voru fámenna og umkomulitla þjóðíélagi, að fjöldi
mentamanna vorra mundi eigi komast þangað
með tærnar, sem hann hefir hælana, ef í réttan
mannjöfnuð skyldi fara. Og honum skildist vel
eftir stutt samtal, að svo hlyti að vera. En hon-
um flaug líkt í hug og listhögum tnanni, er
rekur sig á óvenju-góðan efnivið. Úr þessu hefði
verið gaman að smiða, — hugsar hann með sér.
Hitt er og víst öðrum þræði, að mentun
og mentun á ekki saman nema nafnið. Það er
til önnur mentun en skólamentun og hún oít
engu síðri. Svo eru hyggindi sem í hag koma;
og enginn leysir af hendi nú á tímum marg-
háttuð störf í þarfir þjóðfélagsins með þeirri
Nokkrum árum eftir lát
fóstra síns (f 1846) fór
hann heim til foreldra
sinna, Guðm. Guð-
mundssonar frá Orms-
stöðum í Grimsnesi
og Geirlaugar Péturs-
dóttur frá Efri-Brú, er
þá bjuggu þar, að
Efri-Brú, en fluttust síð-
an að Miðfelli í Þing-
vallasveit. Þar reisti
Þ. bú að föður sínum
látnum i859,ogkvænt-
ist 2 árum síðarValgerði
Asmundsdóttur frá
Tveim árum þar eftir,
hreppstjóri í Þing-
sama leyti kosinn
Hann þótti atkvæða-
gerist, einarður
lét ekki
Efri-Brú, sem enn lifir.
eða 1863, varð hann
vallasveit og var um
vara-þingmaður Arnesinga.
meiri í hreppstjórn en alment
og höfðingjadjarfur, og þó stiltur vel;
hlut sinn við hvern sem um var að eiga, æðri
eða lægri. Kosinn var hann í sýslunefnd jafn-
skjótt sem þær komust á, 1874, og sama ár á
þing, fyrsta löggjafarþing vort; og endurkusu
Árnesingar hann úr því alla tið fram í aldarlok;
hann gaf eigi kost á sér þá framar. Næsta ár,
1875, fluttist hann að Hvammkoti. Þarvar hann
þegar kosinn í sýslunefnd og síðan endurkosinp
%