Sunnanfari - 01.12.1902, Blaðsíða 5
91
Mynd af Kristi.
Svo er sagt, að varla munum vér minna
vita um útlit eða andlitsfall nokkurs mikil-
mennis mannkynssögunnar heldur en Krists.
Það eru til áreiðanlegar andlitsmyndir af fara-
óunum á Egiptalandi og af keisurunum í Róm
og í Miklagarði. En engin af Kristi.
Það er taliðvera
því að kenna, að
meðan þeir voru
uppi, er séð höfðu,
eða heyrt honum
lýst af þeim, er
séð höfðu, var var-
ast að gera afhon-
um nokkra mynd.
Fylgismenn hans
voru annars vegar
hræddir um, að
heiðingjar mundu
vanhelga mynd
hans og smána,
en hins vegar
bjuggust þeir við
endurkomu hans
þá og þegar eða
réttara sagt að hann
mundi »verða hjá
sínum til enda ver-
aldar«. Þeirhöfðu
í þess stað ýms
auðkenni eðamerki,
er jartegna áttu
frelsarapp, svo sem
mynd af fiski (af
þvi að úr heiti
hans skammstöfuðu
varð orðið fiskur á grísku), af akkeii, af'dúfu nieð
oliuviðargrein i nefinu, af ungum hirði skegg
lausum, er bar lamb á nerðum sér. Andlitsmynd
af Kristi var ekki farið að búa til fyr en Iöngu
seinna. Hinar elztu, er fundist hafa, eru úr neðan-
jarðarlegreitunum í Róm (katakombum), en með
því að þeir eru frá 3. öld e. Kr., geta þær alls
eklti líkar verið.
Þá eru og eigi til neinar áreiðanlegar lýsing-
ar af Kristi, er bætt geti upp myndarleysið.
Ekkert orð skráð um andlitsfall hans hvorki í
guðspjöllnnum eða pistlunum né neinum riturn
öðrum frá fyrstu öldunum tveimur eftir fæðing
hans. Mynd sú af honum, er algeng varð síð-
ar meir, studdist ekki við neina lýsing eða sögu-
sögn, heldur var það ekki annað en hugmynd
sú, er elztu kirkju-
feðurnir gerðu sér
um hann. Þeir
eru sammála um,
að h.mn muni
hafa verið ógervi-
legur á velli, og
hvorki fríður sýn-
um né göfugmann-
legur. Þeir hafa
viljað brýna fvrir
mönnum, að yfir-
burðir hans hafi
verið andlegir, en
eigi Hkamlegir. Þá
fyrst, er mótstöðu-
menn kristindóms-
ins fóru að gera
lítið úr höfundi
hans og bera fyrir
sig þessa mynd,
tóku kristnir menn
að halda þvi franr,
að yfirbragð hatis
hefði verið göfug-
mannlegt og guð-
dómlegt.
Þessi fyrsta hug-
mynd utn andlits-
fall Krists breyttist
síðar, en án þess að nein rök væri fyrir því
borin, að svo hefði hann verið ásýndum í raun
og veru. Það þótti mjög svo óliklegt, að þeirn,
sem hann sáu, hefði fundist svo mjög um hann,
ef ekki hefði meira að honum kveðið í sjón en
myndin vottaði. Þeim fanst hann hljóta að
hafa haft gagnhrífandi augnaráð, innilegan róm
og áhrifamikinn, verið tigulegur á velli og blið-