Sunnanfari - 01.12.1902, Blaðsíða 8
9*
Letingjarnir ímynda sér aS gáfnaljónin geri ekki
annað en bíSa þess aS andinn komi yfir þá. En
þaS er einmitt höfnSeinkenni fyri) taksmanna, aS
þeir hafa bæSi mátt og vilja til aS vinna. Til
þess aS verSa mikill maSur er ekki nema ein leiS,
og hún er sú, aS vinna meS fullu fylgi og elju.
Kjarkleysinginn kvíSir öllum örSugleikum, en
karlmenniS skoöar þá ekki öSruvisi en eins og tæki-
færi til aS afla sór frtegSar. HugprúSur maSur
snýr flestum faraitálma upp í farargreiSa.
ÞaS stoSar ekki aS vera alt aS velta fyrir sér
því, sem gera skai, og bíSa hagkvæmrar stundar.
BiSiu getur orSiS svo drjúg, aS ellin berji aS dyr-
um áSur en lokiS er hugsununum og ráSagerS-
un um.
Mál Ásgrims Hellnaprests.
Sbr. siðasta blað.
Það voru voðasakir, sem bornar liöiðu verið á klerk
þennan (Ásgrim Vigfússon að Laugarbrekku, f 18i9)
og sannaðar þóttu bæði fyrir prófastsdómi og biskups-
rétti. En biskupsdóm sátu þeir Bjarni Tborsteinsson
amtmaðnr (síðar konferenzráð) og Geir biskup Vídalin
ásamt þremur próföstum, þeirra á meðal Steingvimi Jóns-
syni, er síðar varð biskup. Auk inargvislegrar embætt-
isvanrækslu hafði framkoma prests verið mjög svo ó-
sæmileg á marga lund. T. d. sagði hann um barn, er
hann átti að skira, að það liti út fyrir að vera efni i
manndrápara, og að djöfullinn mætti skira börn fyrir
aðra eins þræla (þ. e. eins og sÓKnarbörn lians), enda
afsagt það mkkrum sinnum. Stundum hafði hann neit-
að að veita mönnum kvöldmáltiðarsakramenti, með hin
um og þe.-sum viðbárum. Stundum undanfeldi bann að
jarða dáin börn. Mann einn lét hann jarða í snjófönn
utan kirkjugarðs, án þess að bann væri moldu ausinn
og bar það fyrir sig, að sér hefði þótt isjárvert að
jarða hann og hafi sóknarmenn siðan grafið hrnn niður
við garð, því mönnum hafi ætíð staðið stuggur af
honum bæði lí'fs og liðnum. Annan mann, sem honutn
hafði verið illa við, gróf hann með tregðu og óvið-
kunnanlegum líksöng oglas ekki yfir þau orð, er kirkju-
siðabókin tiltekur. Hann hafði sagt um mann þann
einbvern tíma í bréfi, að hann gerði hvorki guði, fátæk-
um, sóknarkirkju sinni né presti skil i nokkur i handa
máta.
Fyrir þetta alt hafði liann verið dæmdur hér innan-
lands bæði fyrir undir- og yfirrétti til að missa hempu
og kall og til að greiða allan málskostnað. Hann hafði
löngu áður verið prestlaus um hrið, dæmdur þá i bisk-
upsrétti af hempu og kalli fyrir embættisafglöp.
1
Ur heimahögum,
LJÓÐMÆLI
eftir Guðm. Friðjónsson,
kostar lieft 1 kr. 75 au., eu í skrautb. 3 kr.
Niðmlag ritdóm8 um þau í iNorðurl.n (E. H.)
er svo látandi:
>Lítið væri unnið við það, að fara að gefa þessum
ljóðum vitnisburð, hverju út af fyrir sig, líkt og stilum
skólapilta. Þau taka hugann fanginn, af þvi að bak
við þau stendur þrekmikil sdl, stórfrumlegur, en ein-
rænn andi, karlmaður, er ann manna heitast þvi, er
hann hefir lært að unna«.
þar segir ennfremur svo meðal annars:
>Guðm. Friðjónsson er islenzkari en flest önnur skáld«.
»Yfirleitt má segja, að ekkert íslenzkt skáld hafi aðra
eins lotningu fyrir starfsemi eins og Guðm. Friðjónsson«.
Vestan hafs og austan
þrjár sögur eftir
Einar Hjörlejfsson.
Rvík 1901 Heft i1/^ kr./i skrautbandi kr.
Það eru þessar þrjár sögur: Vonir, Litli-Hvammur
og Örðugasti kjallinn, og dæmir Eimreiðin. um
þær á þessa leið:
Um » V o 11 i r : « >Hún er svo snildarleg, að um
hana hefir hinn mesti gagnrýnishöfundur 4 Norður-
löudum, dr. Georg Brandes, sagt, að betur yrði ekki frá
henni gengið. Þessi saga hefir sem sé verið pren,tuð
áður og verið þýdd bæði á dönsku og þýssku, og öllum
þótt mikið til hennar koma«.
Um >L 111 a-H v a m m :« >Sagan er ljómandi
vel rituð og lýsingarnar á sálarstríði og hugsunarfari
hinna einstöku persóna frábærlega góðar«.
Um >Örðugasta li j a 11 a 1111:« »1 henni er
dýpi mannlegrar sálar kannað betur en menn hafa nokk-
ur dæmi til fyr á íslensku. Og allur frágangur á henni
er svo afbragðslegur, að vér hikum oss ekki við að
segja, að á hærra stig hefir íslenzkur sagnaskáldskapur
ekki komist hingað til, og vér efumst um, að fram úr
þessu geti hann farið«. (Eimr. VII, 147—151).
Ritstjóri Björn Jónsson.
ísafoldarprentsmiðja.