Sunnanfari - 01.03.1912, Qupperneq 8
24
eg hjálpi tær at ári«. Eg heiti á tygum um tyg-
um ikki vilja nevna okkara bókmentafelagið í ís-
lendskum blððum og mæla íslendingum til at ger-
ast felagsmenn hjá okkum.
Tað var okkum Foroyingum ein stór gleði at
síggja, at íslendingar fingu sær lærdan háskúla
heima hjá sær sjálvum á samu tið sum tað sýndi
okkum, hvussu aftalega vit stóðu! Eg vóni tó at
uppliva tá slund, at foroyskir stúdentar leita til
háskúlans i Reykjavik ikki mínni enn til háskúl-
ans í Keypmannahavn. Sælir æru tit, ið verja so
vel feðramál og landafrelsu.
Eg vóni at frætta frá tygum aftur.
Við bestu kvöðu og vinsemd
tygara
A. C. Evensén, prestur«.
Að lyktum skal pað tekið fram, að pað er
ekki eingaungu í págu Færeyinga að við styðjum
Bókmentafélag peirra. Menning peirra og bók-
mentir koma Islendingum mikið við og eru merki-
legar fyrir oss i marga staði.
Peir, sem vilja ganga í félagið gela snúið sér
til ritstjórnar Sunnanfara, og borga um leið árgjald-
ið fyrir pað ár, eða pau ár, er peir vilja fá bœkur
ftjrir.
J. I*.
Bækur.
BÆNDAFÖRIN. Ferðasaga norðlenskra bænda
um Suðurland sumarið 1910. Ritað hafa Jón Sig-
urðsson frá Ytsta-Felli og Sigurður Jónsson á Arn-
arvatni. Reykjavík. Bókav. Sigf. Eym. 157 bls. 8y°.
Bókar pessarar hefur verið nokkuð minst í
Lögrjettu fj'rir skemstu af merkum manni, og hún
er ekki svo merkileg að hjer sje eyðandi mörgum
orðum um hana. Suðurferð Norðlendinga hefði
án efa getað verið efni í góða bók, ef almennilega
hefði verið á lialdið, en eins og bókin er, er hún
fremur ómerkileg, liálf gleiðgosalega, einfeldnislega
og um leið yfirlætislega skrifuð, langorð og leið-
inleg, en efnislítil i samanburði við lengdina.
Sjálfsagt hafa einhverir af bændum peim, er suð-
ur fóru, verið færari um að segja frá ferö pessari,
lieldur en peir, sem orðið hafa til pess. Hann
hefur að vísu verið talinn skjmsemdarmaður Sig-
urður á Arnarvatni, og er pví annaðhvort, að hann
hefur orðið hjer mistækur, ellegar pá að piltur-
inn frá Ytsta-Felli á mestan pátt í bókinni.
Frá útgefandans hálfu er vel frá bókinni gengið,
og hefur hann gert útför hennar heiðarlega.
Jónas Jónsson: JÓLAHARPA 1911.
Prjú síðastliðin ár hcfur Jónas um jólalcitið
geflð út dálítið liepti af jólalögum, og er petta liið
siðasta. Jónas hefur um nokkurn tíma gefið
sig mikið við sönglistarsögu, nú uppá síðkastið
með slyrk af opinheru fje, og er liann orðinn
sprenglærður í peirri grein; smekkvísi vantar Jón-
as heldur ekki, pess ber valið á lögunum ljósast-
an vottinn. Lesmál pað, sem lögunum fylgir, er
bráðnauðsýnlegt, og er heppilegt að pví ekki var
slept, enda sýnir pað glögglega lærdóm höf. Ein-
stöku lög í heplum pessum eru eptir Jónas sjálf-
an, og lýsa pau góðum hæíileikum hjá honum til
lagasmiða. Frágangur heptisins er hinn besti, og
pað hið eigulegasta fyrir pá, sem mætur liafa á
söng, sjerstaklega sálmasöng, og vjer efumst ekki
um pað að hepti pessi gangi vel út, og vonum að
sjá margar jólahörpur frá Jónasi ekki lakari enn
pessa síðustu.
Þingvisur 1911.
Hvernig gengur gjálfri sokkin
Grótta pingsins ráðdeildar?
Kemur nóg í kvarnarstokkinn
að kasta út á parfirnar?
í lúðurinn hundrað hendur preifa,
en hátt er ekki i kassanum.
Fróða meldurs gerist geifa
gisin kanske að lokunum.
Strjálar öldu elda fönnum
undan hörðum kvarnargóm;
grjótkjaptarnir gnísta tönnum,
Grótta pingsins melur tóm.
Fæst er best um ílest að segja:
F'áum er par nægja veitt.
Reim hálærðu’ er ei hægt að pegja,
háskólinn fær ekki neitt.
IVýtt tfmarit, skemtandi ogfræðandi,
svipað »Skírni« og »Eimreiðinni«, en betra og
skemtilegra, og auk þess ópólitískt, ætlar Einar
skáld Hjörleifsson að fara að gefa út. Margir
góðir menn standa og að ritinu. Á að koma
út í 4 heptum á ári. Boðsbréf verður nú
sent út um landið. Telja má góðar undir-
tektir vísar.
Prentsmiðjan Gutenberg.