Sunnanfari - 01.05.1912, Qupperneq 12

44
Sögufélagið og Alþingisbækurnar.
Sögufélagið er nú að ljúka við að láta prenta i.
hepti af Alþingisbókunum, sem þir.gið veitti nokkurt
fé til í fyrra. Verður útgáfan svo vönduð sem framast
eru faung á. Pappírinn einhver sá bezti, sem hingað
til hefir sézt í nokkurri bók hér á landi. Er það sú
hliðin á bókagerðinni, sem mönnum á landi hér heíir
alt til þessa verið ósýnt um, og eins og menn hafi ekki
skilið það, hverja þýðingu það hefir fyrir bókmentirnar
til frambúðar, að vandað sé til pappírs í bækur. Hafa
menn klaufað sig á því á margan hátt, haft ósamkynja
pappír í sömu bókinni, skipt um pappír í miðjum rit-
um, og yfirhöfuð gert lítinn greinarmun þess, hvort
prentað var á góðan pappfr eða jafnvel svo blindónýt-
an, að eingin líkindi eru til að nokkur örmul verði til
eptir fáa mannsaldra af sumum þeim bókum, sem hér
hafa verið prentaðar um hríð.
Það kom til álita, hvort ekki ætti að láta prenta
bækur þessar með gotnesku letri, af því að mart af
Alþingisbókunum frá 18. öld er til prentað frá þeim
tíma einmitt með gotneskum stýl. En þá reyndist svo,
að allur sá gamli og fallegi gotneski stýll, sem Lands-
prentsmiðjan hafði átt, hafði eptir dauða Einars Þórð-
arsonar (1886) verið sendur úr landi og steyptur upp
úr honum latneskur stýll, svo að síðan hefir eingin
prentsmiðja hér á landi haft gotneskt letur til. Svo
ramt kveður að, að mart af ungu fólki í Iandinu, sem
nú er milli tvítugs og þrítugs, getur ekki lesið bók með
gotneskum stýl. Gotneskur stýll ætti hér á landi að
vera jöfnum höndum í hverju stafrofskveri, en hann er
nú horfinn úr þeim öllum, sem von er, þegar hann
fæst ekki prentaður í landinu. Fallegt gotneskt letur
er eitthvert fegursta prentletur, sem til er, og hver
prentsmiðja, sem alfær vill heita hér — í „gotnesku"
landinu — er skyldug að hafa til það letur.
Sögufélagsmenn þeir einir, sem í góðum skilum
standa við félagið, íá þessa merkilegu bók með félags-
bókunum. Fyrir utanfélagsmenn verður hún dýrari.
Er því hentugast fyrir þá, sem eignast vilja bókina, að
ganga nú þegar í félagið.
ísland í útlendum tímaritnm. IJanú-
arhepti enska tímaritsins Twentieth Cenlury Magazine
er grein um „Viðreisn íslauds" eptir prófessor nokk-
urn Raymond, sem hjer ferðaðist fyrir nokkrum árum.
Sjerstaklega stíngur það f stúf, hve greinarhöf. virðist
vera miklu kunnugri högum Islands og íslendinga og
hugsunarhætti þeirra, enn sumir Danir, sem bæði fyrr
og síðar hafa verið að blaðra um íslensk málefni, þó
Dönum stæði það reyndar nær að vita eitthvað
verulegt um okkur. Greininni fylgir góð mynd afjóni
Sigurðssyni. Utdráttur úr grein þessari er prentaður
f Febrúarhepti hins alþekta tímarits William T. Steads
Review of Reviews, ogerþarlikaprentuðmyndafjóni.
Pjetur óðalsbóndi Sigurðsson
í Hrólfskála var um eilt skeið með stærslu
útgerðarmönnum hjer nærlendis, og ílytur
Sunnanfari nú mynd af honum. Hver æíi-
atriði hans eru skiptir minstu, en hitt er
aðalatriðið að hann hefur alla sína daga verið
dugnaðar- og ráðdeildarmaður, og hefur kona
lians Guðlaug Pálsdóttir verið lionum sam-
hent í því. Pau hjón urðu nýlega fyrir þeirri
sorg að missa efnilegan son, sem var við
verkfræðingsnám á Fjöllistaskólanum í Khöfn,
Sigurður stýrim. á »Austra« er líka sonur þeirra
hjóna, og tvær dætur eiga þau uppkomnar.
Síra Magnús Hákonarson (d. 1875)
kvað, þegar hingað spurðist lát Friðriks konungs VII.
18631 n
Þá var úti frost með fjúki,
er Friðriks öndin skrapp úr búki,
sitr hún uppá himna hnúki
hærra en Jovis ales1) kernst,
og fer hann þó ekki fugla skemst.
Kroppurinn liggur kaldur í dúki.
Krunka hrafnar úti
sem yfir hrúti, —
sem yfir dauðum hrúti.
1) b. e. örninn.
Utseiiding’ Nnnnanfara.
Peir, sem verða fyrir vanskiluin á blaðinu,
eru beðnir að snúa sjer um það efni til af-
greiðslu blaðsins hjá herra k:uipmanni Páli
Gtíslasyni í Kaupangi, Lindargötu 41.
Prentsmiðjan Gutenberg.