Austri - 31.08.1891, Qupperneq 1

TComa íit til nýSrj, 3 blöð
á mánui'i. Verð : 1,50 aura,
frelndis 2 króuur. Borgint
rrir iok október, aimars 2kr.
Uppsögn, skrifleg,
In við áramót. Ogild neraa
komin sé til ritstjórans fjrir
1. oktober. Auglýsingar 10
aura línan, eða'_60 aura liver
þml. dálkí.
I. árg-
SBYÐISPIRÐI, 31. AGÚST 1891.
Nr. S.
á seinustu 10 iirum.
—o—
Úeim, sem hafa þeklct Seybis-
fjörð á undan 1880 og sem nú
sji hann aptur, lilýtur að verfea
augljóst, a& hann iiefir stórmikl-
um framförum teki'ð á þcssu 10
ára. tímabili, og eru hinar miklu
fiskiveiðar, sem mjög hafa ankizt
á þessum tíma, aðalástæban til
framfara og viðgangs bæjarins
og sveitarinnar, og má teljaþar
fyrst og fremst:
Síldarv eiðina, því hún
var óefab abalástæban til fram-
faranna. Eptir 1880 jók síldar-
veibin mjög velmegun manna,
svo hér var nálega tekib gull upp
úr Seybisfirbi, engu síbur en
menn ábur grófu það upp úr
jörðuimi í Kaliforniu, því t. d.
árið 1880 þá veiddist h Sevöis-
firbi einum frá ágústm. til nóv-
ember síld fyrir eina millión
k r ó n a.
Sildarveiðarnar voru einkum
reknar af ýmsum mönnum frá
vesturströnd Noregs og var stór-
fé lagt í þetta úthald þaban og
þvi mibur miklu meiru tilkostab af
sumum, en þeir voru menn til
ab geta framhaldib, er ver lét í
ári með veiðarnar, því síldarveib-
in er bæði dýr og líkamjögvölt
og óviss þar scm þarf að við-
hftíá dýrar nætur, báta, memr,
skip, tunnur, salt o. fl. — Síiar
varð síÍdarveibin mjög misjofn
og síldin féll í veríi erlendis, og
þá rak að því að flestir Norb-
manna neyddust til að hætta vib
sildarveíbi liér á landi.
l’ö nú Norbmenn neyddust
þannig til að hætta flcstir vib
síldarveibi hér af ofangreindam
I ástabum, þá varb þessi veiði
samt grundvöllurinn og föturinn
undir rniklu víbtækara og íastara
| atvinnuveg:
þiorskaveiðinni, er fyrir
árib 1880 var lítt stundub hér
vib Seybisfjörb, en sem nú er
orðinn liinn aubsælasti atvinnu-
vegur fjarðarbúa og fer aíltaf
vaxandi, svo í ár nnm láta nærri
I
*
ab liéban verði flutt til útlanda
fiskur fyrir h á 1 f a m i 11 i ó n króna.
þ>essi veiði er miklu jafnari og
kostnaðarminni en síldarveiðin”o«'
O
verðmunur 1 útlöndum ekki nærri
þvi eins óviss sem á sildinni, þorsk-
veiði geta og allir stundað, jafnt
ríkir sem fátækir. En tilþess að
geta náð í góban þorskafla þarf
aé hafa síld til beitu, en til allr-
ar hainiligju reka ennþá nokkrir
Norðmenn, sem liér hafa ílenzt,
og einnig nokkur dönsk félög,
síldarveibi meb nótum, sem líka
er töluvert veidd í lagnet, svo
nokkurnveginn nægir til þorsk-
veibanna. Eiga hinir nægjusömu
Færeyingar’ og mikinn þátt í efl-
ingu þorskveibanna. þ>eir koma
hér hundrubum saman á hverju
sumri og sækja sjóinn langt
fyrir utan fjarbarminni á hin-
um ópnu bátnm sínum. Hef-
ur eptirdæmi þsirra verkab vel
°S eiffa þeir því þölck skilið,því þó
ab margir íslendingar séu jafn-
miklir sjósöknarar sem þeir, þá
eru þeir alltof fáir til þ@ss og
geta ekki komizt yfir, ab nota
alla þá miklu aublegb er felst
í sjónum liér um kring, eba efla
svo vibgang og vöxt þessa bæjar
og hérabs, sem aubsjáanlega ligg-
nr opinn fyrir, því abalskilyrbib
fyrir miklum þrifum og framför-
um kaupstaba er nægilegt vinnu-
afl, þegar vinnan er yfirfljótan-
leg og mjög arbsöm. En hér
er mesta guðsblessun af fiski, og
því er jafnan samfara ýms at-
vimia svo sem vib söltun og
verkun fiskjar o. fl. Ábur heyrb-
ist megn óánægja hjá landsmönn-
urn ' með Færeyinga, sem þóttu
spilla veiðinni fyrir íslending um,
þar sem svo mikill fjöldiafþeim
sækti sjó langt til hafs. En á
þessari óánægju ber nú ekkert
framar, enda hafa innlendir aldrei
fiskað betur en sibustu árin. Á
meban hcr ekki eru nærri nógir
vinnukraptar til ab stunda fiski-
veibarnar, megum vér vera Fær-
eyingum fegnir, því landsmenn
aubgast mikið á þeim, ef rétt er
ab falúb, þó þab séu einkum hin-
ir stærri úthaldsmenn sem liafa
1 mestan haginn af þeim, er
bæbi geta léð þeim hús. báta o. |
V r
fl.; og það er íslendinga . eigin i
skuld, ef þeir ekki græða stórfó á
Færeyingum, þar sem þsir hlaupá
í kapp hver við annan með und-
irboðum til að fá Færeyinga til
sin, og sýnir þetta að menn við-
urkenna baði dugnað þeirra og
þann hagnað, sem er við að halda
þá. |>að má heita að íiér sé hald-
ið reglulegt undirboðsþing á sumr-
in, er Færeyingar koma, þar sem
bændur undirbjóða liver annan
me4 ódýrum leigumála og öðrmn
vildarkjörum. Enda cr eigi furða
þó sjávarbændur sækist ept-ir ab
fá Færeyinga til ’sín, þar sem
þeir fá áttunda hluta af öllum
afla þeirra í sumarleigu ár eptir
ár af timburkofa. sem ekki hefir
kostað þá 100 lcr. að býggja, en
gefur af sér íleiri hundruð krcn-
u'r í hreiiia og fyrirhafnarláusa
inntekt á ári hverju. En tiikostn-
aðurinn til ,að ná í þennan milda
gröða, er svo lítill, að eigi er
sá arming-i til með búendum, er
sé sá kostnaður um megn.
Yerzlanin héfir stórum
batnab liér á hinum síbustu 10
árum, ab minnsta kosti fyrir inn- \
byggendur. Samkeppnin milli
kaupmanna liefir mikib liætt verb-
ib bæbi á innleHdum og útlend-
um vörum og alveg komið fyrir,
fyrir fullt og allt, þeim leyfum,
er hér voru eptir af einokunar-
tilraunum, og eiga pöntunarfé-
lögin géðan þátt i úmbótum j á
verzluninni. En annab mál er
það, hvort þau verða hér á landi
langlífari en þau hafa reynzt á
Norðurlijnduni, eður þau muni
hverfa fyrir hentugra og eðlilegra .
fyrirkomulagi verzlunarinnár hér,
er stefna tímáns virbist benda
til.
Siglingar eru hingað til
Seyðisfjarðar mjög hagkvæmar
og innsiglingih inn á hina göðu
höfn kaupstaöarins ágæt og ó-
vandrötub, sem er mikilsvért þar,
sem þokusamt er, og vantar vita,
sjömerki, vísbendingaróp í þoku
o. fl- til ab leibbeina skipum.
Hingab koma ’gufuskip allt árib,
sem í sameiuingu vib póstskipin
gjöra allar samgöngur vib útlönd
mjög greiðar1 2. Seybisfjörbur á
því miður eliki ennþá gufuskip*
eba seglskipaflota, en úr því er
vonandi að rætist ábur langt um
líbur. Höldum abeins áfram og
rétt í horfib!
þ>annig muadi gufuskipaferb-
um hagkvæmas t fyrir komið kring-
um landib, ab þær rækju 2 inn-
lend gufuskip3, er færu frá Seyb-
isfirbi 14da hvern dag, annab sunn-
an um landið, en liitt norður fyrir
land; ættu þau ab koma sem víð-
ast vib, mætast á Vestfjörbum og
snúa aptur sama veg. En á milli
Seybisfjarbar4 5 og Kaupmannahafn-
Hingað koma nær pví á hverri viku ensk
gufuskip, sem eru hér á fiskiveiðum fyr-
ír utan land, til þess að ssekja sér síld
til heitu o. fl. nauðsynjar, stundum mörg
á dag. Fara þau opt heim á sumri rneð
afiann og koma hingað upp aptur, og eru
með þeim greiðar samgöngur við útlönd,
og hægt að fá með þeim nýjustu dagblöð
og fréttir.
fiitstjórinn.
2) pað verður altaf dag frá degi ljósara hve
bráðnauðsynlegar auknar strandferðir séui
eptir því sem samgöngur og viðskipti
aukast á miili landsfiórðunganna. Hér
munu nú vera á 4 hundrað sunnlenzkir
útróörarmenn, sem standa uppi ráðalausir,
að komast heim til jíl\ í haust, þvi reynzl-
au hetir sýnt að „Thyra“ getur með engu
móti tekið þann fjölda á þilfar, að við-
bættum fjölda kanpafólks að sunnan úr
Skagafjarðar og Húnavatnssýslu — enda
margfallt kostnaðarsamara að flækjast
um flestar hafnir norðan og vestanlands
í stað þess að komast héðan beina leið
sunnan um land á tveim sólarhringum og
til fieykjavíkur. pessir menn stæðu hér
nú alveg ráðalaasir uppi undir veturinn,
ef herra Otto YV'atlmc hefði ekki gjört
það fyrir tillögur góðra manna að lofa
að flytja þá suður i haust, og getur það
þó hæglega komið illa í bága við síld-
arveiðar hans og annað úthald.
fiitstjórinn.
5) pað er eptirtektavert, hvað vel hinum
praktiska höfuudi kemur saman \ ið al-
þiugismann séra Jens Pálsson, eí mest
og hezt hefir lagt til samgöngumála
landsins bæöi á sjó og landi, og ir-..a
þeir þó alls ekki hafa borið sig saman
um þetta mikla velferðarmál landsins.
Ritstjórinn.
t) pað mundi vafalaust fást ódýrara gufu-
skip til þess að fara aðeins upp til Seyö-
isfjarðar en til fivíkur og þaðan mundu
svo hin tíðu strandferðaskip Iandsins geta
fengið nægilege n flutning til hinna ýmsu
hafna, smærri og stærri. En hinnar fyrri
fara nú mjög á bak við afnot af gufu-
skipunum, svo nærri lætur að eliki njoti
þeirra ferða nema helmingur landsins,og
er það bæði ranglátt, er allir landsmenn
greiða jafnan kostnað til þeirra, og skað-
k.gt fvrir verzlun og viðskipti.
Ritstjórinn.