Austri - 20.11.1891, Blaðsíða 3

43
A U S T R 1
Ar. 11
jað liafa verið send ]>ví frá Seyðisfirði
liér um bil samstundis og þau áttu
.að luvfa verið töluð? þetta sjáið })ér
]3Ó sjálíur að er ’transparent’ ómögu-
legleiki!
Hér með ber pá sögumaður að
sér böndin. að hann livorki gat verið
heyrnarvottur sjálfur né gat lialt íregn
s.'iia eptir nokkrum heyrnnrvotti. og
að hann sjálfur liM.fi liúið söguna til
í’iður enn eg kom á Seyðisijörð, sett
pvi alternativt tvo staði íyrir einn,
gmr cr eg hatði átt að hafa talað orð-
sn, af pví, að iiann vissi ekki fyrir-
fram á hvorri Eyrinni eg mundi
verða til lmsa; enn pað var hlutur,
sem honum var ómöguiegt að vera í
vafa um, eptir að eg kom tii Seyð-
ásfjarðar. þetta undrar mig stórlega
íið arntið skuli ekki hafa séð í hendi
sér frá byrjun — en fsað er likaein-
r mitt pað, sem sögumaður pess treysti
að pað sæi ekki!
Eg ætla aí pað muni fara sanni
næst, að aldrei hafi nokkur niaður á
Islandi dirl’st að leika svo skálks-
lega á amtmann, sem sá hefir gert,
er bar amtinu pessa svolalegu lyga-
sögu. Hve lágt liann hafi leyft sér
að leggja embættislegt hyggjuvit amt-
Tnanns síns er Ijóst á pessu athsefi
hans.
Að fara að gjöra amtinu nolckra
persónulega játningu um pað, hvort
eg hafi talað umrædd orð, væri svo
langt fyrir neðan virðingu mína, að
slikt dettur mér ekki í hug. En pess
má eg geta að 4. >ag 5. sept. í fyrra
baust kom hvorki konungur, ráðgjafi
Islands né land-shöfðingi nokkurntíma
fil tals, hvað sem vitnaleiðsla segir.
Mér pykir betur eiga við, herra
Amtmaður, að snúa mér beinlinis til
yðar um petta mál til a«ð byrja
með, heldur enn til ráðgjafans fyrir
Island. En verði eg ekkí 1. inarz n.
á., búinn að fá notarialiter vottaða
afskript af skipun yðar til viðkom-
andi sýslumanns, að hefja nýtt próf í
pessu máii, eins og eg hefi að fram-
an krafizt. sendi eg ráðgjafanum orð-
rétt eptirrit af pessu hréfi með peim
frekari upplýsingum og athugasemdum
er mér pá pykir við eiga.
Með skyldri virðingu.
Cambridge 19. ág. 1891.
Ei rík ur Magnús sor..
pessa „neyðarvöm" inagister Eiríks feng-
um vér með síðustu ferð ,.Laura“ i haust og
um leið bað liann oss að færa sýslumanni
bréf, par sem liann ítrekar að fá útskrípt af
skipun amtsins og prófum í málinu sem hr.
Eiríkur hafði fyrir löngu beðið sýslu-
mann um og sent honum nægilega borgun
fyrir. Vér fórum strax meft bréfift til sýslu-
mantis og tjáftum honum, aft vér ættum aft
ganga eptir afiskript ]>essari; «;n hann kvaðst
verða aft hugsa sig um, hvort hann léti af-
skriptina. Síðan höfum vér optar ámálgaft
petta vift hann og nú síftast áftur en „Mague-
tic“ för héftan til útlanda, en fengum enga
afskript og heldur ekkert endilegt svar. —
Vér álítam því s k y 1 d u vora aft draga’ekki
lengur aft verfta vift tilmælum herra Eiríks
Magnússonar meft að koma þessari neyðar-
vörn íýrir almenningssjónÍT, þar sakargiptír
gegn homim eru svo þungar, að varða mundu
jafnvel betrunarhúsvinnu, ef sannar væru.
Ritst.
Frá útlöndum.
Dóillii er Karl I. konungur af
W urteinberg.
Ítaií». Ekki getur gróið uni lieilt
milli páfans og konungsveldisins á
Ítttlíu. Fjöldi j franskra pílagríma
hefir streymt til Róm til að’finna páf-
ann og nokkrir peirra liegðuðu sér
svo ósæmilega við gröf Yictor Ema-
núels í Panthéon ítalir er við-
staddir voru. reiddust, og urðu útaf
pessu [allmiklar róstur. Hafa píla-
grímarnir orðið fyrir mikilli óvild og
jafnvel árásum. Frakkastjórn hefir
lýst óánægju sinni yfir aðferð píla-
grimanna og skrifað biskuptinum brét’
pess efnis að peir skyldu fyrst urn
siim elcki fara til Róm og ekki gjöra
út píiagriins'eiðangra. Erkihiskupinn
af Aix. sjötugur öldungur svaraði
stjórrtinui nokkuð stirðlega og hefir
honuin pví verið stefnt fyrir lög og
dóm, en misjafnléga mælist fyrirpvi.
Fjármálaráðgjafi Frakklands,
Rouvier. var viðstaddur i Nizra
pegar afhjúpaður var minnisrarðí
Garibaldis, hélt hann par ræðu
sem vakið hefur nokkra eptir-
tekt og fallið ítölum vel í geð. par
sem hann sagði að Frökkum gæti
ekki komið til hugar að styðja hið
veraldlega vald páfans. —Giers, ut-
anrikisráðgjafi Rússa, hefir nýlega átt
tal við forseta ráðaneytisins ítalska,
Rudiní, og síðan heimsótt konung
ítala í Monza, og var pangað von á
sendiherra Rússa i Róm, og sendi-
herrnm ítala í París og Vín, og eru
ýmsar getgátur um pað hvai undir
pessu muni húa; en auðséð pykír, að
bæði Erakkar og Rússar vilja ving-
ast við ítali, og máske fá pá til að
ganga úr prívelda sambandinu.
Rússakeisarl og Grikklandskon-
ungur, drottningar peirra oghðrneru
nú aptur 1 Danmörku. Halda suniir
að keisarinn ætli að halda silfurbrúð-
k-aup eitt par í ró og næði. Ennpá
er talað um hvoit hann rauni heim-
sækja þýskalandskeisara á heimleið-
inni, en pykir óliklegt að pað verði.
Iln á meðan heimurinn er að bolla-
leggjaum pólitik keisarans, pá leikur
hann sér við börnin á Fredensborg;
og býr sjálfur til tevatn og skenkir
tengdafólki sínu cr pað kemur að
heimsækja haun á lystigarðí hans,
rétt við Fredensborgarhöll. fað eru
lians friðartímar í Danmörku.
Rússuoska lánið. Heldur er Rúss-
inn peningapurfi. 360 miljónir króna
hefir Rússastjórn tekið til láns hjá
peningamönnum á Frakklandi, Rúss-
landi, Englandi, Hollandi og Dan-
mörku.
I París gátu Rússar fengið sjö
sinnum meira fé en beðið var um,
prátt fyrir pað að Rotschildarnir settu
sig á móti láninu, og sýnir pað vel-
vild Frakka til Rússa.
Friðarsamkoma er um pessar
mundir haldin i Róm af pingmönn-
um frá flestum rikjunt í Evrópu. Eru
peir að ræða um livað gjöra skuli til
pess að koma í veg fyrir stríð og
styrjaldir, og koma á allsherjarfriði í
heiminum. — þó ekki sé við pví að
búast að samkoma pessi hafi mikinn
praktiskan árangur, pá er hún samt
gleðilegur vottur um að beztu menn
heimsins eru búnir að taka petta
mikla velferðarmál upp á dagskrá;
og er pví von um að pað pokist á-
fram, pó pað sjálfsagt eigi langt í
land.
Soeialistafundur hefir verið hald-
inn í Erfurt á Jjýzkalandi.
Hneyxli hefur pað vakið í Berlin
og víðar, að leyndarráð Manché, er í
40 ár var handgenginn Wilhjálmi
gamla keisara, hefir orðið uppvís að
pví að hafa pegið mútur og selt titla
og nafnbætur, meðan hann var skrif-
stofustjóri gamla keisarans. Manché
og hjálparmaður hans hafa verið
dæmdir í nokkurra mánaða fangelsi.
Indíanar í Mexiko hafa gjört
uppreisn útaf pví að pýzkir nýbygg-
endur höfðu tekið sér bólfestu í landi
peirra. Indíanar réðust á hina pýzku
nýlendu á næturpeli og drápu 200
manns, hæíi konur og börn. Herlið
hefir verið sent á móti Indíönum.
44
Ihann lciki ein-s vel á livaða hljóðfœri sem vera skal eins <og hana
smellir vel með aksvipunni“.
,.Eg fæ höfuðsvima af pví að hugsa um petta. og pó . . ,
pví meira sein eg hugsa mig um, pvi líkiegra virðist mér pað.“
„Eg heyri nú að pú &rt mér samdóma; en pú sér líka, að pað
•er nauðsynlegt, að hlíLast við hann og iáta hann ekki taka eptk að
<við höfum uppgötvað leyndarmái hans“.
,,Eg skal varast pað“.
„Kæra min, eg ætla nú að tala við pig um annað efni, sem er
•eins aríðandi, en pað er niál Ostenfelds greifa“.
„Ja pað er rnikill gæfuvegur sem par býðst Amaliu okkar. Mér
líkar mjög vel að sá ráðahagur takist, pví pað gjaforð yrði henni
«amboðiðu.
„«Ta það or satt að pað vsöri jafnrsBðí^ Hún borin greifa-
dóttir, og með pví að hún gangi að eiga Ostenfeld greifa, kemst
hún í pá stöðu, er henni ber með réttu, en þó verð eg að játa að
sá ráðahagur væri mér þvert um geð, og pað er sannfæring mín, að
Amalia yrði ekki lukkuleg í pví lijónabandi11.
„Hvers vegna ekki, vinur minn ? Eg skil það ekki hvers vegna
Amalia gæti ekki orðið lukkuleg með jafn friðum og kurteisum
manni og Ostenfeld, sem þar á ofan er greifi11.
„Já, og pað síðast talda þykir pér mest í varið. En pú gleym-
* Þvi sem 1 raun °S vem er mikilvægt, sem er, að Ostenfeld greifi
gæti vel verið faðir Amaliu“.
Þa® er satt| a^ hann er dálltið eldri, en slíkt er pó ekki
<einsdæmi“.
„Kei, pað «er pað nú reyndar ekki. :En hefir pú athugað, að
æfnahagur greifans er ekki svo góður að pað væri æskilegt fyrir
Amaliu að gíptast honuni“.
»J?að getur verið að hann sé dilítið skuldugur, en efhanngipt-
ist Amaliu, pá fær hann allar hinar miklu eignir, er frændkona
Amalíu arfleiddi hana að“.
,,Og til pess að hjalpa Ostenfeld grcifa ættum við svo að fórna
Amaliu? Og ertu nú alveg viss um að hún fái pennan arf“,
„Hvers vegna skyldi hún ekki fá aríinn ?
41
|>á k>am pjónn Waldhausens og bauðst til að kálla á Jósep, par
æð hann mundi ekki geta heyrt til húsbóndans.
„Nei, láttu pað vera eg skal sjálfur fara“.
Wiádhauaen gekk inní hesthúsið og hitti par Jósep svo góðglað-
an að pað var alls ekki tiltækilegt að láta hann fylgja Amaliu.
Hann sflepti pó aö ssetja ofan í við haan, e*i spurðí eptir Ernst,
sem honum var sagt að voeri í hesthúsinu pví minna. par sem reið-
liestar og akliestar húsbæwdanna voru, en aptuar voru áburðarhestar
hafðir í stóru hesthúsi rétt hjá pví minna. En pað var eðlilegt að
lErnst hðldi tá, par sem peir hestar voru er hann átti að lí :a eptir
sem vagnstjóri kúshændanna.
Waldhausen gekk fti hesthússins og lauk hægt upp hurðinni
<og sá kvar Ernst var að keinba og hiynna að gráum liestí. er Ama-
lia vaT wn að ríða.
„Ernst!“
„Herra sveitarforingi!“
„ Eg sé að pú hirðir hestana sjálfur, og er pað meira en pér
var ætlað“.
„Herra sveitarforingi! það verk lætur mér vdl, eg er hesta-
•vinur eg pað er mér sönn ánægja að hirða pví líka gæðinga“.
,"^að *er vel gjört af pér, en Jósep ætti samt <ekki að vanrækja
^erk sín, pó pú teljir ekki eptir pér að hjálpa upp á hann og gjör„
ir hans verk. Núna er hann jafnvel svo fullur, að hann er ófær
til að gegna verkum sínum. Amalia greifadóttir vill ríða sér kípp-
korn til skemmtunar og hanu er ófær til pess að fylgja henni11.
Waldhausen pagnaði og horfði fast framaní Ernst. Waldhau-
«en hafði vonað að sjá gleðíbrosi bregða fyrir á andliti hans;en pað
'varð eigi, heldur stóð hann kyar og lét sér hvergi bregða. Wald-
liausen beið stundarkorn gptir svari, en er Ernst pagði, pá sagði
bann:
„Yiltu ifyigja henni ?“
„Ef berra sveítarhöfðinginn skipar mér pað.“
„|>éT er máske lítið um pað gefið að láta skipa pér pau verk,
>or þú ort ekki ráðinn til og pví ekki skyldur að viuna?11
„Eg blýði öllum boðum sveitarforingjans11.