Austri - 27.02.1895, Blaðsíða 3

Nr: G
A -U S T 1! I.
Nýdáinn er Canrobert, marskAlk-
ur, er raun hafa verið elztur af hin-
um fornu núlifandi hetjum Frakk-
lands, og lét pjóðpingið eptir tillögu
stjórnarinnar gjöra útför hans hina
sæmilegustu af landsins fé.
Kiissland. J>ar er nýdáinn hinn
frægi utanríkismálaráðgjafi Rússa,
Nilcolai von Qiers, er hafði lært
stjérnspeki af Gortschakow fursta, er
lengi stóð fyrir utanríkisstjórn Rússa
og pótti spekingur að viti; pótti Giers
haida vel í horfinu ntanríkisstjórn-
inni og vera friðsemdarmaður.
Jíikolai von Giers var sænskrar
ættor að langfeðgatali. Forfaðir hans
hafði barizt með berserknum Karli
12. við Pnltava og orðið par hertek-
inn og ílengdust svo afkomendur hans
á Rússlandi og komust par síðan til
metorða. Sá lieitir Schischkin. er nú
hefir tekið við stjórn utanríkismála á
Rússlandi.
Á Rússlandi gengur allt enn
skaplega. Hafa Nihilistar enn sem
komið er eigi reynt til að veita keis-
aranum banatilræði. Alíta pað og
margir, að mesta hættan fyrir rikið
stafi eigi frá peim, heldur frá hinni
gjörspilltu embættisstétt landsins.
Grikkland. J>að er pað land,
annað en Frakkland, er mun hafa
hvikulasta ráðgjafa í stjórnarsessinum;
og nú hafa par enn einusinni orðið
ráðgjafaskipti. Forsætisráðgjafinn
Trikupis hefir par sagt af si:r, og
heitir sá Delyannis er seztur er á
forsætisráðgjafastólinn.
Austræni ófriðurinn. Japan-
ingar hafa nú náð eptir snarpa sókn
og vörn hinni ramgjörvustu kastala-
borg Kínverja, WciÍiaivcei og mcstum
hluta. af herflota peirra, svo nú geta
Japaningar iialdið viðstöðulítið sem
leið liggur til Peking.
Kínverjar hafa sent sendiherra
til Japan til pess að biðja um frið,
en Japaningum pykir umboð sendi-
manna of takmarkað.
Nýkomin var og sendimanna sveit
frá Kína til Parísai'borgar til pess að
fá stórveldin til að skakka leikinn par
austur frá.
Tíðarfar liefir verið mjög hart
erlendis í vetur seinni hlutann. Frost-
hörkur og snjókomur ákaflegar, og
skipaleið víða ófær fjrir lagís, og
bágindi mikil meðal fólks. í Lund-
únaborg voru svo mikil frost, að lög-
reglupjónar og vagnstjórar og hestar
peirra frusu í hel á strætum úti og
skipaleið mjög örðug uppað borginni
eptir Thamesánni.
Austursjórinn og Sundin inní hann,
allt lagt.
Seyðisfirði 27. febrúar 1895.
Tíðarfar alltaf iiið blíðasta og
bezta.
Síidarafli alltaf góður á Reyð-
arfirði. jþar láu nýlega 3 gufuskip
til pess að taka síld, sem var í góðu
verði erlendis, er ,.EgiU“ fór frá
Stavangri, og fékk O. 'Wathne 18l/2
kr. fyrir strokkinn, en pó var loksins
kominn góður síldarafli við Hauga-
sund og víðar.
Hjátrú.
Hve hjátrúín er enn rík á Frakk-
landi sýnir eptirfylgjandi saga.
Fyrir prem vikum dó í Rlanche-
götunni í Parísarborg ung stúlka af
lauslátara taginu, en var nafnkunn
fyrir fegurðar sakir og skrauts.
Hún hét Nína Durand, að auk-
naíni „Opallinn1".
Hún hafðifyrst verið pvottastúlka í
Qvartier Latin, par sem stúdentar
flestir búa og par koraizt í kynni við
stúdent nokkurn.
Hann hafði einusinni geíið henni
]) Gimsteinn.
i wiit———1 H
fagrrt hálsmen úr ópölum, er lýstu i
með öllum regnbogalitum.
j>etta hilsmen var jafnan henn-
ar kærasta skraut, og hún bar pað
ætíð, og fékk viðurnefuið af pví.
„Mundu eptir pví, :íð opalarnir
eru lifandi<!, hafði nmiusti hennar
SHgt um leið og hann festi hálsmenið
! á hana. ..Forlög mín oru bundin við
pá. Gættu að pvi, að pá er peir
fara að missa Ijóinann, pá er eg orð-
inn sjúkur og pá allur ljóminn er
horfin af opölunum, pá er eg dáinn“.
Að sexmánuðnmliðnum skildu pau.
j>eim fanst, að pau unnast ekki
lengur. og köm svo saman um að skilja.
Hinn ungi stúdent varð síðar
læknir í fæðingarbæ sínum, og Nína
fékk sér aðra kærasta.
En hún varð pess bráðum vör,
að hin fyrsta ást hennar var eigi
dauð, og sökkti hún sér svo niðurí
glaum og skemmtanir til pess að 1
g'leyma.
En hún lagði sig aldrei svo til
svefns, að hún gætti ekki að pví. hvort
opalarnir héldu eigi f'ullum ljóma sin-
um,og er hún sá aðsvo var, pá sagði hún:
„j>eir lifa onn góðu iífi og bera
sömu birtu; hann lifir pví eiinpá, og
eg fæ líklega að sjá hann aptur“.
Fyrir rúmum mánuði fór ljóm-
inn að deyfast á ópölunum hverjum af
öðrum og að lokum lýsti að eins af
einum peirra, og pó dauft.
Nína veitti nú hálsmeninu ennpá
nákvæmari gætur, og snori pví á alla
vegu, cn hin kæra litbreyting var
horfin af opölunum.
„|>að er úti um hnnn, eg fæ
aldrei framar að sjá hann“, sagði hún
grátandi. „Til hvers lifi eg pessu
aunia lífi lengur?“
Daginn eptir fannst hún dauð.
f>essi saga er sönnun fyrir
pví, hvað hjátrúin er ennpá rik á
Frakklandi, nmnu flestir álíta; en
daginn eptir kom til Parisarborgar
svohljóðandi hraðfrétt:
„Luchan, 22. septomber kl. 5 e.
m., til Grand Hotei í París. Páll
Borday, sem hefir legið veikur í mán-
uð, dó i gaerkvöldi".
þessi Páll Borday var fyrsti kær-
asti Ninu Durand.
SKIPTAFUNDUR
í dánarbúi J>orvarðar heitins Kjerulfs
inun haldinn verða, laugardagmn p.
11. mai næstkomandi kl. 11 f. hád.
Verður pá rætt um sölu á fasteign-
um og prófaðir reikningar búsins.
j>etta tilkynnist öllum híutaðeigend-
um.
Skiptaráðandinn í Norður-Múlasýslu,
22. febrúar 1895.
Á. V. Tulinius.
(scttur).
Sama dag verða skipti í dánar-
og protabúi Teits heit. Olafssonar,
leidd til lykta.
Skiptaráðandinn i Norður-Múlasýslu,
22. febrúar 1895.
A. V. Ttdinius.
(settur).'
SKIPTAFUNDIK
í „Prentsmiðjufélagi Austfirðinga“
verður haldinn á skrifstofu sýslunnar
p. 13. mai næstk. kl. 11 f. hádegi.
Skiptaráðandinn í Norður-Múlasýslu,
22. febrúar 1895.
A. V. TuUnius.
(settur).
Undisrkrifaður hefir 2—3000
pd. af góðri töðu til sölu.
Skálanesi 23. febrúar 1895.
Jón Kristjánsson.
Hérmeð lýsi eg pví yfir, að eg
apturkalla öll pau orð og óhróðurs-
ummæli er eg hefi — í.bréfi til
Magðalenu Sigurðardóttur á Olp'nu við
Seyðisfjörð — viðhaft mn hana og
mann hennar Guðjón Hermannsson.
Öll pau orð og ummæli er eg i á-
minnstu bréfi hefi viðha.ft um téð hjón
eru éintóíu ósannindi og skulu hér
eptir skoðast sem dauð og marklaus.
Staddur á Ölphu, 18. febrúar 1895.
Jón Gislason.
Vottar:
Sveiim Jónsson.
Helgi Guðmundsson.
380'
á félaginu niikla og ósýnilega og gjöri jafnvel 'grín að Öllu saniaii,
og siðan segir hann:
Eg hefi hlerað pað ,að sunium pyki mál petta koma inná ping-
ið eins og fjandinn úr sauðarleggnum og illa og ófullkomlega undir-
búið. Og peir mur.u vera til sem kalla pað Húmhúg og Svindd.
j>etta er nú svo ómerkilegt, að eg get naumast fengið mig til að
svara pvi. Og svo felst í pvi nokkurskonar íllkvittni og tortryggni
sem ekki ætti að eiga sér stað á pessnm upplýsingarinnar og mann-
úðarinnar tfmum. — Hver getur sannað að málið só ílla undir-
búið? Eða veit nokkur hinna hálærðu pingddldarnianna, hve
lengi Davíð er búinn að hugsa uni pað, og hve margar vökunætur
eg hefi haft fyrir pað? Um fjandann og sauðarleggi pykir mér
ekki eiga við að tala mikið hér innan hinna helgu vébanda.
Vel veit eg pað að apturhalclsmenn og hugleysingjar og grútar-
háleistar (fyrirgefi?, eg man ekki annað pessa stundina) sem ölln
vilja halda í sinum gömlu skorðum til eilílðar, sem ekki pora að
ráðast i neitt og ekki geta séð af eyrisvirði, peir tala með fyrir-
litningu um Húmbúgista og Svindlara, af pví peir vita ekki hvað
pessi orð pýða. j>eir vita ekki að Húmbúgistar er sima
sem stórvirkjamenn, p. e. járnbrautasmiðir, og Svindlarar geta pýtt
sama sem fjármála-ráðherrar, p. e. undir vissum kringumstæðum. Og
má eg spyrja,: Hvar er nú pað lancl undir sólunni, sem ekki hefir
urmnl af Húmbúgistum og Svindlurum? Og af hverju getur pað
komið, að allstaðar eru pessir menn, öðru en pvi, að pjóðirnar geta
ekki án peirra verið? j>að sannar ekkert pó peir væru ekki til
fyr á tímum meðan pjóðirnar sátu í myrkri vanpekkingar og
hnefaréttunnn var einvaldur. En nú er öðru máli að gegna síð-
an Sterlingarnir og dollarar og krónur komust til seðstu valda.
Setjum pví svo, að í ösýnilega fé'laginu væru eintómir húmbúgistar
og Svindlarar, pá vil eg leyfa mér að spyrja: Hvernig á ísland
freinur enn önnur lönd, að geta verið án peirra?
Aðrir finna máli pessu pað til foráttu, að drifa eigi petta frum-
varp í gegn að pjóðinni fornspurðri. En hvað er íslenzka pjóðin? Erum
vér, pingmenn, ekki pjóðin ? Krum vér ekki vitrustu og beztu
menn pjóðarinnar, peir einu menn landsins, sem hafa vit á hvað'
henni er fyrir beztu? Sagði ekki Lúðvik 14. „Frakkland, pað er eg“?
377
sex púsund milliónir króna, til pess að stöfna hér félag, er gjöra
mun einn stálveg um landið pvert og endilangt og breiða net af
telegröfum og telefónum par ofaná, og enn frelnur framleiða úr
skauti náttúrunuar svo mikið rafmagn, að ljómandi birta verði í
hverju horni sumar og vetur, nótt og dag, og svo mikill hiti að
aldrei framar festir hér snj'ó.
Og eg skal pá, með leyfi liáæruverðugs forseta, leyf'a mér að
hefja fyrstu umræðu um petta stórmerktlega mál. — En fyrst
parf að taka pað fram, að með pví engum mun málefnið og félagið
kunnugra en mér, pá væati eg pess, að hál. pingdeild eptirláti raér
einum orðið við allar hinar 3 umræður pess. -— Að sjálfsögðu mun
eg, við 1. umræðu tala um málið frá almennu sjónnrmiði, en
við 2. og 3. uinræðu tala fyrir einstökum atriðum pess, sam-
/vværnt pingsköpunum, og svara niótmælum og útúrsnúningum.
Og pá vil eg fvrst og fremst.leyfa iiiér að spyrja, hvort noklc-
ur maður muui hafa betra vit á járnhrautum, en sá maður, sera eg
hefi peklct að góðu í 40 ár, pó eg ha.fi aldrei séð hann, en sá iuað-
ur sem af botnlausrí föðurlandsást og ræktarsemi við fólkið hefir
1 eitt mörg húndruð út úr eymdaíinnar og ánauðarinnar landi til
hins fyrirheitua Kanadaiands. Eg vil leyfa mér að spyrja, hvort
pessi maður, sem hefir eytt 40 áruni æfi sinnar, akkúrat jafnmörg-
um áruni'og eg hefi pekkt hann, á gufuvögnum, muni ekki vita, hvilik
blessun hvervetna fylgir gufunni og gufuvögnunum. Eg vil spvrja,
hvort nokkur maður geti grunað peunan mann, sem svo mikið gott
hefir gjört landi og lýð með vesturflutninguni, grunað hann um
Svhidleril
Frumvarpið sem eg held á, er ekki lagafrumvarp, heldrr frum-
varp um lög. sem á að semja seinna,, pað gerir hvorki að banna
né bjóða; pað bara ieyfir og segir: Gjörið pér svo vel. Gjörið
pér svo vel, pér auðmenn Stórabretlands, pér agentar, pér heiðurs-
nienn úr öUum heimsálfúm, gjörið pér svo vel að koma hingað og
leggja járnvegi og telegrafa og telefóna og geyraa fyrir oss Islend-
inga og ávaxta og varðveita nokkrar milliónir króna, sem oss vant-
ar hirzlu fyrir. — Sé petta eklci húmaiiítet, pá er eg ílla svilcinn,
— Gjörið svo vel, að koma og kveikja á rafmagnsljósum, og sýna
pjóðinni, hvilík óendanleg framför í verzlun og atvinnuvegum niuu