Austri - 12.03.1895, Síða 3
Nr 7
A U S T Ií I.
27
til að rækta gras til fóðurs handa gi’ip-
um.
Lancleigendur eiga mikið hægra
með að leigja bletti til ræktar en að
leigja slægjur áútengi, einkum efmargir
sækja um að fá útengja slægjur. Út-
engja slægur (o: úthey) er heldur ekki
gott föður handa mjólkurkúm, svo
er og tafsamt frá sjóverkum, að reita
pann heyskap saman, oft langt í burtu
og víðsvegar.
tiauðfjárækt er ekki hyggileg fyr-
ir purrabúðarmenn, því bæði er pað
að hér yrði um fáar kindur að ræða
hjá hverjum einstökum, og svo yrði
pössun a peiin fáu kindum ot dýr ef !
hafa pyrfti aukamann til að passa pær
og að öðru leyti tefja þær oft á óhent-
ugum tíma fyrir sjóverkunum, en það
má ekki, pareð pau eru aðal atvinnu-
vegurinn. |>að kemur líka landsdrottni !
ver að leyfa hagagöngu t. d. fyrir 100
kindur, árið um kríng, en að leyfa haga-
göngu fyrir t. d. 6 kýr, um suniar tím-
a..nn 4-5 roánuði í landi sinu, jpar að
auki eru afurðir sem búsílag af 100
kindum, vart meir en helmiugur mót
þeim notalegu afurðuin, sem 6 rojólkur-
kýr gefa af sér.
J>ér landsdrottnai', hlynnið að skjól-
stæðingum yðrum (þurrabúðarmönn-
um) með því að gjöra peim að skyldu
að vækta sér upp túu og hafa kýr.
Ef pér viljið pað eigi, pá leyfið engum
purrabúðarmanni búsetu í yðar löndum.
Eigið ekki á hættu að sjá pessa fé-
leysingja fara á vonarvöl, og of pyngja
hreppnum á bágindaárunum!
J>ér sjómenu, hugsið eigi til að búa í
þurrabúð, nema pér komizt að pví
að fá tún til ræktunar, og að hafa kýr.
Eigið ekki á hættu, að vera með alveg
tómar hendur; fiskileysis árin bera að
höndum! Reisið heldur ekkert bú, en I
verið i vinnumennsku!
JSÝJIJ STU F RETTIK
FRÁ
tJTLO!NDtíM.
— 0—
Hraðfrétt frá stórkaupmanni
í Otto Watline (frá Hamborg via Stav-
j anger) til Austra: Hæsti réttur
i lietir sýknað sýslumann og
bæjarfógeta Skúla Thorodtls-
sen.
Hinir ákaflegu kuldar og hríðar
héldust enn við í útlöndum síðast í
febrúar. Voru pá allar skipaferðir
tepptar inní Austursjóinn. Themsá
lögð langt ofan fyrir Lundúnaborg.
Ákaflegar frosthörkur voru jafn-
vel suður á Spáni og Ítalíu og svo
mikill snjór suður í Neapel, að járn-
brautir koniust eigi áfram. I sumum j
bæjum á Jótlandi hafði fallið svo
mikill snjór, að moka varð snjóinn 2
álnir ofan að húsurn og grafa snjó-
göng eptir strætum.
I fylkinu „Texas“ er liggur suð-
ur undir Mexikoflóa, eigi langt fyrir
norðan hitabeltið, hafa gengið Akaf-
lega miklar hriðar og frosthörkur; var
par og neyðin svo mikil meðal
maima, að peir átu sléttuhunda
(Prairie-hunda).
Oskar konungur og elzti son
hans voru á föruin frá Kristianiu án
pess að nokkurt lag væri komið á
deilumálin. Ráðaneytisförseti Stang
vildi eigi vera við, og forsprakki
vinstrimanna, Steen, vildi ekki taka
að sér að iuynda nýtt ráðaneyti, og
’>erdrnp, foringi niiðiunarmanna
heldur eigi; svo eigi er hægt að sjá
úrslit þessara deilumála frændpjóða
vorra.
GufU8kipIft „Eglll“ kom hér
p. 7. p. m., með nokkuð af matvörn
til stórverzluuar O. Wathnes hér.
Með skipinu komu snöggva ferð
frá Reyðarfirði kaupm. Fr. Wathne
með tveim sonum sínum, verzlunarm.
Jón Finnbogason og Carl Schiöth og
margir fieiri.
Leiðarvísir.
Spurning: Eru hreppsnefndir eigi
skyldar að tilkynna gjaldendum út-
svarsupphæðir pær, er á þá eru lagð-
ar, fyrir nýjár?
Svar: J>að mun vera algild regla
hér á landi að öll opinber gjöld,
hvers kyns sem eru, séu tilkynnt
gjaldendum peirra fyrirfrani bein-
líuis.
L e s i ð .
Eptir ákvörðun sýslunefndarinnar
á fundi 6, p. m. á að prenta nýja
markaskrá fyrir Norður-Múlasýslu.
Seyðfirðingar, sem vilja fá mark sitt
tekið upp 1 markaskrá pessa, snúí sér
fyrir 10. apríl næstk. til undirskrifaðs
sýslunefndarmanns.
Seyðisflrði, 9. marz 1895
Scheving.
SKIPTAITÁ Dllí
I dánarbúi J>orvarðar heitins Ivjerulfs
mun haldiun verða, laugardaginn p.
11. mai næstkomandi kl. 11 f. háa.
Yerður pá rætt um sölu á fasteign-
um og prófaðir reikningar búsins.
J>etta ti'lkynnist öllum hlutaðeigend-
II m.
Skiptaráðandinn i Norður-Múlasýslu,
22. febrúar 1895.
A. V. Tulinius.
(settur).
Sama dag verða skipti í dánar-
og protabúi Teits heit. Ólafssonar,
leidd til lykta.
Sxiptaráðandinn i Norður-Múlasýslu,
22. febrúar 1895.
A. V. Tulinius.
(settur).
SK1PTAFUN.DUR
í „Prentsmiðjufélagi Austfirðinga“
verður haldinn á skrifstofu sýslunnar
p. 13. mai næstk. kl. 11 f. hádegi.
Skiptaráðandinn í Norður-Múlasýslu,
22. íebrúar 1895.
A. V. Tulinius.
(settur).
Undirskrifaður héfir 2—3000
pd. af góðri töðu til sölu.
Skálanesi 23. febrúar 1895.
Jón Kristjánsson.
Hörmeð auglýsist að Kristján Vi-
vatsson á Skálanesi er rekinn úr bind-
indisfélaginu „ Vonin'u h þórarinsstaða-
eyri fyrir ósæmilega framkomu í félag-
inu.
Jjórarinsstaðaeyri 8. marz 1895.
Fyrir hönd félagsstjórnarinnar
Ólafur Pétursson.
Hér með gefst almenningi til vit-
undar, að eg tek mér auknafnið Borg-
íjörð, og skulu pví allir sem viðskipti
eiga við mig skriflega eða munnlega
kalla mig pví nafni.
Gilsbakka við Eáskrúðsfjörð. ’95
Einar Sigurðsson Borgtjörð.
— Billegt og gott skrifblek er til sölu
hjá Andr. Rasmussen á Seyðisfirði.
Fjármark undirskrifaðs er:
Geirsýlt bæði eyru.
Brennimark: IP
Hallormsstað 26. febr. 1895
Páll Pálsson.
384
pá er vist ekki vai>pörf á gufuvögnum til að fiytja. prófessórana og
eins aðra landssjóðs-unireniiings-kennara um sveitirnar. En mér
kemur annað ráð i hug. Yér flytjum háskólann á járnbrautiuni
frain og aptur um landið og setjum hann niður tíma og tíma hér
og par, eða mundf veslings Hornströndungum veita af pví, að há-
skólinn stæði um tíma á Horni, svo að ljós menntunarinnar kastaði
einusinni fáeinuin geislum á þá? Eðlilega ætti pað að vera aðal-
reglan, að skólinn skuli standa til skiptis í fjölmennustu sveitununi,
t. d. í Flóanum , í Borgarfirði, i Eyjatirði og í Héraði og pá
mætti ómögulega setja útkjálkana alveg hjá. — A ferðunum ættu
svo prófessóraruir að vera skyldugir til að halda fyrirlestra fyrir
öllum sem heyra vildu, um allskonar lærðar sakir, en pó fyrst og
seinast og umfraui allt uui nauðsyn gufuvagiia. — J>egar petta er
koinið í kring sjá menn týrst hvilíka blessun járnvegur á íslandi
hefir í för með sér. —
Enn aðrir hafa hreift pví, að landssjóður megi ekki missa þessar
30 miljónir eða hvað pað nú verður sein vér leggum af mörkum við
íélagið, petta íélag sem svoita geingur í tauið fyrir oss. En ef menn
liata gefið gaum pví, sem eg, ekki alls fyrir löngn sagði uin fruin-
törina i landbúnaði. pá niunu peir naumast kvíða féskorti ekki einu-
sinni pó allt sé gert í einu, sem síðustu vegalög ákveða. Annars
purtuiu vér nú eklu framar neina vegi. Allir vegir og brautir nema
tvisporaðir stálvegir eru: Húmbúg og vitleysa —. En setjum svo
að léskortur kæmi fyrir, pá sé eg ekkert á móti pví, að leggja dá-
btnm toll á snijör, grisir og börn, segjum 2 aura á smjörpund, 5
aura á grís og 5 kr. á livert barn sem fæðist. p>essi tollurgetur ekki
orðið neinum tiltinnanlegur. en með honuin fæst pó all-lagleg upp-
hæð. Eg nenni ekki að reikna hana uppá eyri, enn hún mun verða
circa 2014 millionir og 500 púsund.
|>á lieti og orðið pess áskynja að sumir eru hræddir um, að
járnbrautin verði ónýt að miunsta kosti 6 uiánuði af Arinu og stund-
um lengur, jafnvel í 9 raánuði f.yrir pví, að hún verði pá liulin djúp-
um gaddi. — En má eg spyrja: Heíi eg uokkurntíma sagt að
brautin ætti að liggja niður á jörð? Hafa menu aldrei heyrt, að
járnvegir væru gerðir uppí loptinu á staurum, sem rekuir eru oian
í jörðir.a. Eg segi fvrir mitt leyti, mér helir ekki komið til luigar
381
Og gekk máske Napoleon fyrir hvers mamis dyr, spyrjandi, hvert
hann mætti gjöra pá eða pá grein í lögbók sinni eða löguiu? j>arf
faðirinn, sem er að fylla dúsuna barnsins sins með allskonar sæl*
gæti, að spyrja barnið hvað hann megi láta i dúsuna? Og vér er-
um pessi faðir sem er að hlynna að barninu sínu með góðri dúsu;
dúsan er járnbrautin og pjóðin er baruið. — þeiin til góðs setn
eiga petta ágreiningsatkvæði, get eg náttúrlega sett svo að baruið
vildi ekki piggja dúsuna, að pjóðin vildi ekki pi. g.ja járnbrautina
fyrir fortölur apturhaldsmannanna i sveitunum, rr.anna, sem þykj-
ast vera vitrir og ætla að koma sér að við næstu kosningar, en eg fyxir
mitt leyti kippi mér ekki upp við það, því eg aan hveraig hundinum
iniiiuni varð við hérna á dögunam, er eg ætlaði að gjöra honum
vel til og gefa hoiium heila köku. ííann hefði ekki getað urðiö
hundslegri pó eg hel’ði stungið upp í hann hiútshorni. En moð
pví sannast að petta er hugsanlegt, nl. að pjóðiu fari að eius og
Lann Snati niinn, pá verðum vér per fas nefasque að leiöa petta
uiál til lykta og gjöra pað að lögum einmitt á pessu pingi. Ef
pjóðin svo skyldi skamma oss á eptir íýrir frammistöðuna, pá segj-
vér hver fyrir sig; „Ja, eg veit sannarlega ekki hveruig pað gelck
í gegn, €g var að reyna að berjast á móti pvi framan af, en pegar'
eg sá að all-ir aðrir voru áfram um að sotja pað í gegn, var ekki
til neius fyrir mig einan að setja swig upp á apturfæturna.
j>á grunar tnig og, að peir muni vera til som segja, að með
pvi hver v-agualest geti flutt heilan skipsí'arm í einu — hvert loco-
motiv dregur sjálfsagt 10 vagna, en hver vagn rúmar 100 tons —
og fer eina ferð umhverfis landið á hverjmn degi í 6 mánuði, sumar
snánuðina, en á vetrinum 3 ierðir á viku, í ailt circa 260 ferðir, pá
tnuni vörumagnið, sem flutt er iim, og afurðir laudsins ekki hrökkva
til þess að fyila vagnana og muni peir pá verða tómir á ferðiuni
tíinunum samau. Eu skyldu peir sem þetta segja, hafa gjört sér
grein fyrir, hvaða breyting liér verður á öllu uudireins og stálbrant-
tu er komin í kringum allt laudið og aðrar brautir útfrá honui upp
i hvern afkyiaa landsins.
Eg skal gefa pað eptir, að nú sem steudur er niáske ekki pörf
4 svo miklum flutningum, og einkum vil eg játa pað, að næði
brautin ekki lengra emi upp á Krtlviðurhól, pá hefði vei.ting;uuaði>3>