Austri - 22.03.1895, Side 3

*
Xr 8
A U S 'I' K I.
d2
i ^mnTi 1 fl—-i-"' mmkiStatm. JWMflW>wwnHi ■ • »*»*•*■■ *<*+>
amtinu, pá vildi hann þegar gjöra
ráðstöfun til að ekkert fé verði
flutt austur yfir Jökulsá á Fjöll-
um nema með sérstöku eptirliti
með tilliti til fjárkláðans.
d, Kosin var nefnd manna til pess
að semja stuttar reglur fyrir fjár-
skoðunarmenn pá, er nefndir eru
í staflið b, og hlutu kosningu síra
Bj örn J>orláksson á Dvergasteini,
Jónas skólastjóri á Eiðutn og slra
Einar J>órðarson i Hoftegi; skyldu
peir itaía pessar reglur tilbúnar
fyrir lok fundarins, svo að pær
verði ræddar á þessum fundi.
e, Kefndín ákveður að síðustu að
birta sýslumanninum í Suður-Múla-
sýslu ákvarðanir nefndarinnar í
pessu mnli og skora á liann að láta
nú pegar framfara par í sýslu j
samskonar skoðun, sem ákveðin er I
i staflið b. að fram skuli fara hér
í sýslu fyrir lok marzmánaðar p.
á., svo framarlega sem hann sér
sév pað fært.
20. Lagðar fram útsvarskærur Arna
læknis ,) ónssonar á Vopnafirði og
Péturs Cxuðjolmsens, stúdents á
V opnafirði, með úrskurðum hrepps-
nefndar Vopnafjarðarhrepps og
fleiri fylgiskj. Eptir langar umr.
staðfesti sýslun. úrskurð hrepps-
nefndarinnar dags. 18. des. 1894
um pað, að útsvarP. H. Gruðjohn-
sens skuli færast upp um kr. 0,50,
en útsvar Arna læknis skuli standa
óraskað, sampykkt i einu hljóði.
21. Lögð fvam útsvarskæra frá .Jó-
haunesi Jakobssyni á Gunnars-
stöðum í Skeggjastaðahreppi, pa.r
Kcm hann óskar, að útsvar sitt
verði fcekkað um 8 fiska. Lækkun
pessi var sampykkt í einu hljóði.
22. Lagt fram bréf frá yfirsetukon-
unni ÓlÖí'u Íílugadóttur, dags. 28. j
febr. 1895, þar sem hún óskar, að *
■HMMK'ÍUki ■■ «■»»■
yfirsetukonulauu sín verði hækkuð
upp í 80 kr. á ári. Nefndin
sampykkti í einu hljóði að bæta
20 kr. við hin fðstu 60 króna
laun hennar árlega.
23. J>ar eð hreppstjórinn í Hjalta-
staðahreppi Halldör Magnússon
á Sandbrekku, liafði sagt af sér
hreppstjórn, stakk nefndiu upp á
pessum 3 möunum til hrepp-
stjórnar: Jóni Halldórssyni bónda
á Sandbrekku, Stefáni Asbjarn-
syni, bónda á Bóndastöðum og
Einari Sölvasyni á Ósi.
24. Með pví að kjósa parf nýjan
sýslunefndarmann í hinum nýja
Seyðisfjarðarhreppi, kaus sýslu-
nefndin í kjörstjóru við pá kosn-
ingu síra Björn J>orláksson á
Dv.ergasteini og Jóhann hrepp-
stjöra Sveinsson á Gnýstað.
(Framh.)
JLÍað hefir brytt á pvi sumstaðar
undanfarin ár, að bændur og umráða-
menn peirra jarða, hér á Austfjörð-
um, sem bezt er að sækja sjó ?rá
bæði vegna afstöðu og góðra hafna,
haí’a verið tregir til að leyfa öðrum
sveitungum og löndum sínura útræði
paðan. J>etta Alít eg að hafi verið
til stórskaða fyrir fiskiveiðarnar. J>að
er ineir en lítill tími sem gengur til
pess að róa innan frá fjarðabotnum
og útfyrir fjarðamynní dagsdaglega
vegna pess að ekki fæst uppsátur ut- j
arlega með fjörðunum. Fiskimonniruir
væri mun hægra og kostnaðarminna
að slá sér sainan og sækja hana á
einum bát fyrir pásem byggja raargir
saman, en að hver bátur sem til
fiskiveiða gengur sæki sér einum beitu,
langa leið.
Mér finnst alping ætti að semja
lög ura að bændur og fiskiveiðamenn
hérlendir mættu byggja sér sjóbúðír
í beztu veiðistöðunum, svo peiin væri
hægt að halda paðan út eptir vilja og
mætti fyrir hæfilegt gjald, og enda
'leyfa tómthúsbyggingar í peim stöðum,
svo peir, sem purrabúðir byggja, neydd-
ust e.kki til að setja sig niður á víð
og dreif í óhentugum plássum, vegna
pess að byggingarleyfið fæst ekki í hin-
um góðu fiskiplássunum.
J>að leikur víst mjög á tvímæli
hrort ábúsndur og landeigendur geta
neitað um petta leyfi, væri pví æski-
legt að fá ótvíræð lög ura petta efni,
sem mér finnst mikilsvarðandi fyrir
fiskiveiðarnar.
í J.
LEIÐBÉTTING: í 5. tbl. p. á.
Austra 1. s. 1. d. 4. 1. áð neðan
stendur: um penna hálfan priðja tug
ára, á að vera: um penua áratug.
-j* Hinn 14. marz aúdaðist í Mjóafirði
úr brjósthimnubólgu Jón bóndi Hjálm-
j arsson, el'zti sónur iiins álkunna merk-
ismanns Hjálmavs dbrm. Hermanns-
sonar á, Brekku.
Jón Hjálmarsson var fæddur 1845,
kvæntist 1869 Sigprúði Okifsdóttur,
smn lifir mann sinii, fttti með henni
.9 börn og lií’a 6 peirra. Hann sigldi
Jón sál. var dugnaðar og atorkn-
maður, trésmiður góður, ör í lucd og
vinfastur. 7.
Ágætt nj tt orgel
er til söluhjá kaupmanni Fr. Wathna
á Búðareyri í Reyðarfirði.
Hérmeð tilkynnist almenningi að eg
er aðalumboðsmaður á íslandi fyrir
ullarverksmiðjuna „Hillevaag Fabrikk-
er“ i Noregi; geta pví allir sem óska
að fá unnið vaðmál eða annað úr ull
sinni, sent hana til mín ásamt ná-
kvæniri lýsingu um hvernig vaðmalið
skuli vera bæði að lit og pykkt.
Ullin skal vera pnrr og hrein.
Til pess að gefa mínum væntan-
legu viðskiptamönnum nokkra hug-
mynd um, hversu afar ódýrt og pén-
anlegt petta í sjálfu'sér er, skal eg
j taka fram að venjulega pykk vaðmáls-
alin tvíbreið, ef ekki parf að lita,
kemur upp á tæpar tvær krónur að
mcðtöldu ullarverðinu.
Enufremur veiti eg móttöku vað-
máli til að lita og pæfa (stampa).
llllartnskur held eg áfram að
kaupa fyrir 3—4 aura pundið.
Seyðisfirði 14. marz 1895.
Sig. Johansen.
að greiða uiidirskrifnðum nú innan 8
daga uppboðskuldir af uppboði I. K.
Grude á Vestdalseyri p. 6/io—94-
Skuldirnar féllu í gjalddaga um miðju
pessa mánaðar, og verða teknai lög-
taki án frekari birtingar pegar frest-
urinn er liðinn.
St. Th. Jónsson.
ættu að vera sem flestir samau
hagkvæmustu útróðrarplá.ssunum í j utan 18 ára gamall og dvaldi par 1
ineijum fiiði, pá yröi að mörgu leyti l ftr til að læra söðlasmíði. L Seyðis-
n.egia og hagRvæmara lyrii' pa að j firði var hann búsottur frá 1867—82,
sækja sjóinn, t. d. ef beitn skortir <g ! bjó f Vopnafirði frá '82—89, og flutt-
hana þart að sækja á annan tjörð, 1 ist svo paðan til Mjóafjarðar.
388
á liúsið; að lokum skollti hann sarnan lófunum í bitri angist o»
tautaði:
„Ó, kæra forna heimkvnni! pú lit-ur enn pá fegurra út nú en
iiokkru sinni áður. Undir paki pínu átti eg unimstu mfna. og innan
pinna friðarveggja ga? guð mér 2 blessuð börn. Hér liföi eg í
friði og allsnægtnm, hér var kærleikur og gleði, VeSalings konan
min — guð blessi huna — var hér gæfusöin, og börnin, ástkæru
börnin mín, léku sér og skriktu af kæti og gleði. vormn við
öll glöð og hvorri stundu dagsins fylgdi ný blessun. Eins og fiónið
sein eyðileggur haniingju sína, eyðilagði eg alft petta. Sex ár eru
síðan að hin bölvaða ástriða. sem eg lét fá yfirráð jtir mér, rak oss
hurt undan pessu fellda paki, Og pessi sex ár, hvilika sorg og
nireðu, eym'd og volæði hata pau ekki leitt ylir mig og miua. Hús og
heimili, heilsa og efni, gleði og friður, viuir og náhúar eru larnir,
allt er misst. Ó pú eitraða ólyijan! en, nei; eg vil ekki kasta
skuldinni yfir & pig. Eg, pað var eg sem gjörði pað, eg, og eng-
mn annar! Av eptir ár hefi eg yfirbugazt af liiiium ótal tálsnörum
íreistinganna, pótt eg vissi að dauði og glötuu leyndust á hakvið
bros pitt. Eri, en“ — og mannaumingirm lypti augum sinum til
hiinins meðan hann taláði; ,,hjá föðurnum á himnum er hjálp að
tinna fyrir verðskuldan hans sonar, jaf’nvel fyrir mig — DroUinn
minn, og Guð minn! lijálpa pú mér“.
L slæmu gisnu kvistherbergi sat kona og -j börn. piltur og stúlka.
Vindur næddi gegmun mýmargar rifur, svo paut ; básinu. Möðirin
og börniu prengdu sér last saman um dúlitlar glæður sem blöktu í
arninum.
Hin eimi búsgögn i herberginu. voru ijórir stólagarmar, valt
borð, hérumbil samgurkl&>ðahuist rúm, og út í iiorninu var hevvisk
ineð nokkrum hreiuum, eu lúslitnum leppum breiddum yfir, sem
börnunum var ætlað að sofa á. A borðinu logaði kortisstubbur og
við glætuna aí honum mntti greina andlit móðuriuuar; sjúkt, bleikt
og tftrvott.
Böruin kúrðu sig niðuri kjóltu möminu sinnar og virtust blunda
par blitt, örugg aí hinui núkvæniu niuliyggju hennar.
385
að jftriíbraut, sem lögð er eptír jörðunui, geti komið að notum hér.
p&r sem snjóþyngslitt éru sro mikil, heldur hefir hún æfinlega frá
fyrstu staðið mér ftflfíé hugskotsaugum sera loptbraut, p. e. lögð á
20 al. háum súlutb i Öllum dölura og á flatlendi, en svo pegar
Qöllin og hálsarnir kóiua fyrir, pá vil eg helzt gjöra göng*þar i
gegn. sto að hvergi sé lialli á brautinni. —
Hvað unnars aðálbrautina snertir, sem á að liggja eptir fjör-
nnni, pá parf ekki að óttast að hún fari í gadd, enda má skylda
álla ibúa iandskaupstaðariii8 til pess, að hella öllu heitu skólpi sem
fyrirfellur i húsunutn, æfinlega á járnbrautina.
Og pá pykist eg hafa sannað pað með ápreifanlegum rökum,
ekki einungis að járnbraut er lífsuauðsynleg fyrir ísland, sé eina
skilyrðið íyrir pví, nð hér geti lifað lrundrað púsund bænda, sem
eiga 200 kýr og 100 gyltur hver, heldur og pað, að ekkert sé pví
til fyrirstöðu, nema ef vera skyldi prerúð apturhaldsmanna að
brautin verði lögð. Og pá læt eg lokið 2. umræðu“.
Athugasemd Eiriks: Eins og eg tók fram áðan, hefi eg að
eins tilfært hér örstutt ágrip af ræðu pingsköruisgsins, enn reynt
að samtengja svo hiná ýresu kafla ágripsins, að pað kemur mönn-
um fyrir sjónir einS og ein samanhar.gandi heild. — Og nú kemur
afarstutt ágrip af síðasta kafla ræðunnar, eða 3. umræðu.
„Hættum braska, verum vinir
vöruiiist kífið sálar tjóns.
Mold og aska eins og hitiir,
er Hallgrímur, sonur Jóns.
Eg hofi opt setið timuuum saman og hugsað um pessa vísu,
um pað, hve háriinn skáldskapur felst í heuni, skáldskapur, sem
óvíst er að smnir taki cptir, som ekki liafa pví næmari skáklskapar-
skynfæri. En sér í lagi er paö pó auðmýktin og lítilætið hjá skáld-
inu; petta: að kannast svona opmberlega við, að luinn sé ekki nema
rnaður, paö er sér í lagi paö, sem hefir hrifið mig. Qg pá er síra
Guðni ekki heldur neitt slorlegur eða illa útíærður karakter. Nei,
það er nú góða bókin, bökin oían úr sveitum. Eu niáske eg sé
korninn frá efninu. — |>að var vísan hans Hallgrims se.m mér
íannst vel til fallið að byrja með pessa 3. umræðu um hið stór-
mikla. mál sem nú er á. dagskrá, [>að er nú farið að liða að pví