Austri - 18.05.1895, Blaðsíða 1

K>mur út 3 k m&nnði eða
36 blöð til nóesta nýixra, og
kostar liér á landi aAeins 3
kr., erlendis 4 kr. Gjalddag'i
1. júlí.
tJvfiÍ'gn bkrifleff bundsn
við iirsnjót, Ogiid r.ema
kouiiii se ti) riUtjór;ns f.viir
1, október, Aug'ýsingar 10
suia línan ei'a 60 siura bver
Jir.mi. dSils rg Jiálfu dýrsra
á fvrstu BÍia,
-l_"________J-—
T. Ar,
SEYÐISFIRÐI, 18. MAÍ 1895.
Nh, 14
Anitsfeokasafnið LSutÍ
Spári^óður 3S 0" 4<v°
þessu verða rædd þau mál fé- i inni", áttar hann sig og bætir
lagsins, er hlutaðeigendur óska úr þvi með orðunum: „heimsku-
Auglýsing.
pað verð, cr eg gef jyrir islenzkar >
r'órur, verður auglýst í Austra á !
hverjum mánuði, eptir þeim prís, sem '
er á vörunum é hinum útlenda mark-
aði, og optar. ef verðið breytist að
twkkrum mun á hinum útlendu vörum.
Verðlagið á saltfiski, innlöyðum í
yfirstandándi maímánuði, cr:
14 aurar fyrir pundið af
malsuski,
12 aurar fyrir ntindið af
smáliski og
10 aiirai* fyrlr nuisdið af
ý»u.
pessir prívar gilda að eins fyri.r
beztu vörur, fluttar til Búðareyrar í
Seyðisfirði, scm horgun fyrir mínar
alþekktu ódýru úflendu vörur.
Ullarprísarnir hjá mér verða aug-
lýstir í Austra í næsta mánuði.
Seyðisfirði 7. mai 1895.
0. Wathne.
Brunaábyrgðarfélagið
Union Assurance Society
London, stofnað 1714 (Kapital
46 niillioilir króna),
tekur að sér brunaábyrgð á hús-
um, bæjum, versslunarvörum, inn-
anhúsmunvun og fi., íyrir lægsta
gjald (Præmie) er hér gjörist,
Menn snúi sér til min und-
irskrifaðs, sem or aðalumboðs-
maður ielagsins á íslandi, eöa
nmboðsmanna minna, semá Aust-
uriandi eru: herra verzlunarm.
Bagnar Ólafsson á Nosi í ]Srorð-
fh'ði og herra verzlunarmaður
Snorri Wium á Seyðisfirði.
p. t. Seyðisfirði í apríl 1895.
Ólufur Árnason.
Eyrarbnkka.
F
UNOARBOÖ.
f——
Samkvæmt fvrirskipun
stjórnarnefndar Gránufélags,
verður deildarfundur Gránufé-
lags fyrir Vestdalseyrar- og
Eskifjarðardeild haldinn að Ey-
vindará í Eiðaþinghá laugar-
daginn 29. júní næhtkomandi.
Aðalverkefni í'andarins verður
:sð kjósa deildarstjóra og vara-
deildarstjóra og 5 fulltrúa til
að mæta á aðalfundi. Asaiat
eptir.
Vestdalseyri, 4. maí 1895.
Kignrftur Jónsson,
deildarstjöri.
Takið eptir;
Maður sem er alvanur öll-
um verzhmarstcrfum, sem og
umsjón við fiskverkun, óskar
að geta fengið atvinnu við
þessi st<"rf.
Ritstjóri Austra vísar á.
legt væri að hafa 4 móti, að
konur alveg eins og karlar hafi
afskipti af luggjafarmálum".
prándur virðist eignakvenn-
fólkinu þá „héraðasarnþykktar-
grantargjtjrð", er hann svo kallar
og ^ilítur að hér sé um að ræða.
En það er mesti misskilningur
af honum. þennan graut, ef
nafni prándar er haldið, hefir
kvennfólk ekki eldað. Karlmeun
einir hafa soðið hann, og það
seinast 4 háttvirtir og mikils-
metnir þingmenn neðri deildar.
En kvennfólkinu hefir smakkazt
hann, fyrst því á Seyöisfirði, og
seinna fær piándnr að vita,
hveimig íslenzka kvennþjcðin
hefir tekið hontim yfir höfuð.
á Seyðisfirði síðastl. vetur út prándur kallar það gjör-
um landið, skjöl til að safna á ræðisfullt ofríki, að meiri hluti
undirskriptum kvenna undir á- í einu héraði banni sölu víns
skoritn til stjórnar og alþingis i og innfltiíning, „'þvi minnihlut-
nm þaö, að veita c'ruggt fyigi ; inn er i þe.ssucfni, alveg eins rétt-
héraðasamþykkta-frumvarpi, er hár eins og meirihlntinn", segir
heimila að bauna innfiutning | hann, „og meiri hlutinn hefir
alls áfengis, sölu þess og tilbún- eugan rétt til að biuda hendur
ing, sem líkast frumvarpi því | minnihlutans, á meðau hann
gjörir ekki á hluta hans eða
annara".
prándur hefir 4 öðrnm stað
frándi svarað.
—o---
Eins og kinnngt er nú ura
ailt land, sendu konur nokkrar
um þetta efni, er borið var upp {
á siðasta þingi.
Ut af þessu stendur í i
„Stefni" þ. á. 5. tölublaöi grein ' í grein sinni kallað það fjar-
með yfirskriptinni: „Kvennfóik á
ferðinni", og undirskriptinni:
„þrándur", og er inntak grein-
stæðn, að gefa lög urn það efni
er hér um neðir. f>\i fremur
getum vér kallað þessi hans
arinnar svo lagað, að bindindis- J tilfærðu orð fjarstæðu. Enda
málef'BÍsina vegna verður að
fara um hana all mörgurn orðum.
þá er fyrst yfirskriptin:
„Kvennfólk 4 íerðinni". Hún
er augljós vottur þees, að grein-
arhöfundinum hefir þótt það
illa tilfallið að kvennfólk skyldi
fara að hlutast til um þotta
skulum vér lita betur á þau og
sanna að þau eru íjar^tæð.
Vér Htum svo fyrst 4 og
setjum svo, sem vinsala sé sæmi-
legur og heiðarlegur atvinnuveg-
ur, og leggjum það að upphafi
til grundvallar fyrir orðum vor-
um. En þrátt fyrir það hlýtur
láta sig
mál. Rétt eins og það ætti að j löggjafarvald landsins þó að
mega hafa afskipti af slíkum
atvinnuvegi, bæði eptir eðli
sínu og landsvenju. Hvaða pf-
skipti hefdr löggjafarvaldið haft,
t. d. af fiskiveiðum? Eru ekki
til lög um héraðasamþykktir,
þar sem ákveða má, hver veið-
arfæri megí haí'a, hvaða beitu
alls engu skipta öll
opinber mál og varast að ganga
nokkuð út fyrir takrnörk heim-
iliilífsinö. Og er reyndar ekki
furða, þótt slík skoðun sem
þessi er, gægist hér fram, því
að til skanrms tíma mun það
hafa verið álit fjolda margx-a
hér á landi, að hlutverk kon- ' brúka, hveren langt róa o
unnar væri einkanlega það, að
„gjöi-a graut og geta bðrn".
En þrándur þessi má þö eiga
það, að þegar eptir að hann
frv.? Hefir nokkur efazt um a )
löggjöfin hafi huft fullt vald til
að i'lutást til um þetta? Eða,
að eðlilegt og gagidegt væri að
hefir sagt: „Kvennfólk 4 ferð- { hafa bindandi lagareglnr um
þetta? Getur þó ekki einn mað-
ur eða fleiri Irbib skaða eða ó-
hag við þessi ákvæði? Setjum
svo, að í sarnþykktinni sé bönn-
uð ein beita, t. d. kræklingur,
en einn maður í einu fiskiplássi
hefir gnægð af henni, en aðrir
ekki. Líður hann þá ekki skaða
við það, að mega ekki hafa þá
beitu sem hann hefir gnægð af?
Hér er hann ekki i þessu efni
eins rétth4r eins og allir aðrir
í sveitinni, sem samþykkt hafa
að banua allan krækling fyrir
beitu? Eða skiptir það meiru
að gefa lög og reglur um, hvab.
ífiennirnir megi ekki drekka?
Áiítiir þrándur, að vínealan sé
svo andlegur og háleitur at-
vinnuvegur, að ekki megi bera
hana saman við fiskiveiðarnar?
og að ekki megi banna hana, »f
svo ber undir?
það eru og til log um frið-
un skóga. par gem slík lög
verða gjörð gildandi rceð hér-
aðasamþykkt, má ganga að því
visu að menn ruegi ekki höggva
skóga sína takmarkalaust og
eptir eigin geðþekkni, og að
minni hlutinn verði að gjöra
sér það að góðu, að beygja sig
undir meiri hlutann. Álítur nú
þr4ndur að meira varði að setja
lög og reglur til að friða skóg-
arhríslurnar heldur en að gef*
lög, er friði heiroilin, verndi
konur og börii fyrir ofdrykkj-
unni? Eða álítur hann, að
miiiHa hkipti fyrir niannféhigið
í heild sinni að takmörk séu af
laganna hálfu sett fyrir ofdrykkj-
unni heldur en fyrir því að
hinir lítilfjörlegustu skögar eéu
upprættir?
Eins og meiri hiutinn verð-
ur að gefa sig undir úrskurð
miuni hlutans i b45um þessum
tiifærðu samþykktarm41um, eina
yröi hann eðlilega uð gjöra það
ef vínsainþykktarlög kæmust á,
| þótt gengið væri að þvi vísu,
! að vínsala væri lieiðarleg og
j sæmileg atvinna.
En er víngala eptir eðli
sínu heiðarleg og aæmiieg? Hvar
j hefir sézt og hv...r sjást goðir
I ávestir af henni? Slíkir góðir
; ávextir sjást ekki nema með
Valtýs gleraugum. Hinir gagn-
stæðu, vondu ávestir eru aptur