Austri - 25.05.1895, Page 4

KU: 1 •”>
a u 8 t r, i,
60
1
H\i(l Oportovln, mærket: „Det rode Korsu, anbefalet af mange Læger som fortrinlig for Syge og Becon- valescenter, faas paa Akureyri hos Herr B. J. Gíslason og paa Seydisfjord hos Herr Kjöbmand T. L. Imsland. Peter Bueh, direkte Import, af Vine Helmerhus 13. Kjöbenhavn. V. i : i
Aug'lýsing. Buchs verksmiðju verðlaunuðu liti til heimalitunar, sem að fegurð og gœðum munu reynast betur en allir aðrir litir, ættu allir að kaupa, sem vilja fá fagra og varanlega liti. Og í stað hellulits ætti fólk að nota miklu fremur „Castorsvart“, sem er langtúm hentugri, haldbetri og ödýrari litur. T. L. Iuisland.
Uongo Lífs-Elixir. Af öllnm peim ótal meltingarrneðölum, er Norðurálfumenn hafa revnt sem vörn gegn hinu banvæna loptslagi i Congo, hefir pessi taugastyrkjandi Elixir reynzt að vera hið eina óbrigðula ráð til að viðhalda heilsunni, með pvl að Elixírinn orkar að við- halda eðhlegnm störfum magans í hvaða loptslagi sem er. þannig hafa verkanir hans siunig reynzt mjög góðar f köldu loptslagi. Elixírinn fiest hjá undirskrifuðum, sem er aftal-umhoftsinaöur á íslaildl, og geta kaupmenn pantað hanu hjá mér mót góðum prösentum. L. J. Imshind
Congo Líf8-Elixir, fæst íl/,flöskumá kr. 1,50. Einn- ig fæst fínt Charente-Cognac á 2 kr. 60 aura flaskan, og fú-selfrítt brennitín og ótal raargt fleira mjög ódýrt, i T. L. Imslands-vtrzlun á Seyðisfirði.
I 1
r BT^ZTT'Q B-JT-.
yRiii2s«a25«2Si»2

Aalgaards Uldvarefabrikker
-- Norges storste og ældste Anlæg for Leiespinding _
modtager Klllde til Opi’ÍVIlÍllg og blandet med Uld —
til Karding til Uldne Plader (til stoppede Sengetæp-
per), Illd — alene eller blandet med Klude eller Kohaar—
til Spinding. Vævning og Strikning.
Priskuranter og Töipröver paa Forlangende gratis og
franko.
Gods kan enten sendes direkte til Aalgaards Uld-
varefabrikker i Gjæsdal pr. Sandnæs (Vareadresse: Sta-
vanger) eller til Fabrikkernes Koinmissionærer i Stavanger,
Brödre ne Haabeth.
Af eigin revnslu vottum ver, a& verksmiöja þessi
er bæöi vandvirk og ódýr.

Planomagasin
“8 k a n d i n a v i e ii“.
Kongons Kytorv 30, Kjöbenhavn.
Störste í'abr.k i Danmark.
Fabrik <fe Lnger af
0 r gc 1 - Har ni o n i u m s
-70 P1'.. Contant eller paa Afbe aling
efter Overenskomst. Illustreret Pris-
Jw+o frnriPM.

Lifsahyrgðarfélagið „ S t a r “
stofuað í Luudúnum 1843.
Stofnfé 1,800,000 krönur
Varasjóður 64,233,115 krónur.
býður öilum or vilja tryggja lif sitt
lifsábynjb með betri kjörum en nokk-
urt annað lífsábyrgðarfélag á Norður-
löndum.
Aðalumboðsmaður félagsins ú Is-
landi er fröken Olafía Jöhanns lottir
í Reykjavík. Umboðsmaður félagsins
á Seyðisfirðí er verzlunarm, Ármann
Bjarnason á Vestdalseyri.
Á b y r g ð á r m a ð n r og ritstjóri
Cand. phil. Skaptl Jósepsson.
J ii n; i r 8 i g Cí ríins so n.
414
Ííka liús kencara sfns prýðilega. 13ann bar pungað vatn, og keypti
sætumjólkurost til morgunverðarins, ók brenni í garð á baustimi
og klauf pað á vetrura og fórst pað mjóg léttilega, pví þegar Kali
Útter var orðina 16 vetra, var iiamn hraústarí raörgura 25 ára gönib
tun mauni » Eg kynntist Kalia Útter pannig: Kalli Úttor hataðist
Yið alla aðra skólapilta, Og faeíir máske álitið sér pað skylt að af-
niá alia þá af jarðriki, er eigi skildu hebresku, eins og ísraelsbörn
forðutn daga. pað gengu sögur um pað, að heilir hópar af skóia-
piltum hefðu lagt h fiótta fyrir Kaila Útter, og loks lenti hann í ó-
íriði við minn skóla. Og með pvi eg um pær mundir var hraust-
astur par i skólauuui, áleit eg það svo sem sjilfsagða skyldu raína
að skora pennan nýja Júdas Makkabæifs á hólm og skyldi hardag-
ihn standa i nánd við kökusölnkerlinguna i okkar götu. En pó eg
berðist mteta vel pá hafði eg samt miður og heíði að öilum iíkínd-
um bíeði misst hendnr og fætur hefði ekki blessuð sölukerlingin, sem
eg dags daglega keypti brjóstsykur af, skakkað leikinn. Upp frá
pessu vorum við Kalli Útter kunnugir, pó pað mætti ekki vin&ttu
kalla, að minnsta. kosti ekki ineðan mér var íllt í öilurn önguin eptir
bardagann.
Loks rarð Kalli Útter stúdent, pó það geugi ílla. Reyndar
kunni hann d&lítið i hebresku, en ekki svo mikið í latínu og grísku
að hann gæti lært til prests, og pví leizt honum bezt að stunda
stjðrufríoði. En mcð því að andasjónirnar hans Svedensborgs, sem
Ivalli Útter haiði lagt stnnd á í æsku, — áttu eins skylt við stjórn-
íræði, — pá gáf hanu hana bráðuin frá sér, og lagði sig nú mest
eptir hinu ytra stúdeutalifi, er mikið til felst í pvi að erta upp og
slást við iðuaðarmenn og bændur; hann söng annan bassa í stúdenta-
félaginu og spilaði á stærsta blemminn í hinum SYonefnda „tyrk-
neska“ hljóðfæraslætti.
Eptir að hann hafði verið 2 &r á háskólanum, skipaði faðir hans
honuin strengilega að taka pó að minnsta kosti litla guðfræðisprófið
til hess að bann gæti pó náð í kandidatsnafnið,
Kalli gekk og undir próf fetta, og kom fyrst upp 1 kirkjusögu.
„Hvað getið pér sagt mér af Höss?-' spurði liáskólakennariníi
41ó
eptir að hann hafði spurt Knlla Útter um kirkjufúndina og ekkert
svar fengið.
„Hússing, frá Austurgautlandi?“ svaraði Kalli Útter. „Hann
pokki eg ekki“.
„Nei, ónei!“ sturidi háskólakennariun við og hristi höfuðið.
,.Nú, svo pér eigið við Hússing frá Yestiirgautlandi,'' sagði
hinu yfirheyrði. „Já, hann er nú góðkunningi minn!“
„Onei, ænei!“ veinaði háskólakennarinn.
„Máske herva báskólakennarinn eigi við Hússing norðlenzka,
sem var bezt að sér af öllum doktorunum í læknisfræði?11 flýtti
Kulli Útter sér að bæta við.
„Ónei, ijei, nei......... hafið pér virkilega aldrei heyrt liann
Húss nefurlan, sem var brenndur?“
„Nú, brenndu peir hann!“ hrópaði Kalli Útter, „sér er m’i
hvað! hvaða skammarpör hafði hann pá framið?“
það var nú reyndar ekki mörgum blöðum um pað að fletta að
Kallí Útter varð apturreka fiá prófinu. Og pá hann koni heim
pangað sera bann bjó, var að pví komið að faðir hans hefði lamið
hann. Beykirinn kora daginn áður til Uppsala og ætlaði sér að
gjöra veizlu fyrir kandídatana um kvöldið.
Veizlan var haldin, pó eigi yrði Kalli Útter kandidat, og hinn
heiðaTlegi beykir bafði pá ánægju að drekka dús við fjölda marga
kandldata, pó forsjónin hefði neitað honum um að verða faðir pvílíks
ágætismanns.
Annars liuggaði faðir Kalla sig við, að sjá sou sinn leika ýms-
ar ípróttir, og konrn fram sem búktalara. Undir morgun gjörðu
stúdentaruir beykirinn að meðlim t einni af reglum peirra, er var
nefnd dularnafninu" Tillitenochtei11, þar sem Kalli var stórmeistari.
Stúdentarnir heiðruðu að lokum beykirinn með kinurn tyrkneska
hljfðfæraslætti, og varð hann svo hrifinn af honum, að hann grét
af fögnuði, og valt síðan útaf úr svefni, og vaknaði morguninn
eptir raeð voðalegustu „timburmðnnum“, og sneri síðan aptur til
Stokkhólms. alveg ánægður yfir ferðalaginu.
Kalla skildi hann eptir við háskólann, til pess að hann yrði
fullmima 1 peím vísiudagfeinum, sem hann lagði stund á, og bætti